جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'سی++'.
12 نتیجه پیدا شد
-
در این مقاله نیاز است بدانید که، کتابخانهٔ توابع ویژه ریاضی در اصل بخشی از کتابخانه TR1 ISO / IEC TR 19768: 2007 بود، سپس به عنوان یک استاندارد ISO مستقل، ISO / IEC 29124: 2010 منتشر شد و در نهایت از C++ 17 به استاندارد ایزو ادغام شد. برای استفاده از توابع ریاضیاتی مانند هرمیتی، بسل و غیره کافی است فایل سرآیند <cmath> را فراخوانی کنید. به عنوان مثال توابع چندجملهای لگر به صورت زیر میتوانند مورد استفاده قرار گیرند: #include <cmath> #include <iostream> double L1(unsigned m, double x) { return -x + m + 1; } double L2(unsigned m, double x) { return 0.5*(x*x-2*(m+2)*x+(m+1)*(m+2)); } int main() { // spot-checks std::cout << std::assoc_laguerre(1, 10, 0.5) << '=' << L1(10, 0.5) << '\n' << std::assoc_laguerre(2, 10, 0.5) << '=' << L2(10, 0.5) << '\n'; } مثالی از کاربرد توابع چندجملهایهای لژاندر : #include <cmath> #include <iostream> double P20(double x) { return 0.5*(3*x*x-1); } double P21(double x) { return 3.0*x*std::sqrt(1-x*x); } double P22(double x) { return 3*(1-x*x); } int main() { // spot-checks std::cout << std::assoc_legendre(2, 0, 0.5) << '=' << P20(0.5) << '\n' << std::assoc_legendre(2, 1, 0.5) << '=' << P21(0.5) << '\n' << std::assoc_legendre(2, 2, 0.5) << '=' << P22(0.5) << '\n'; } نحوهٔ استفاده از توابع بتا #include <cmath> #include <string> #include <iostream> #include <iomanip> double binom(int n, int k) { return 1/((n+1)*std::beta(n-k+1,k+1)); } int main() { std::cout << "Pascal's triangle:\n"; for(int n = 1; n < 10; ++n) { std::cout << std::string(20-n*2, ' '); for(int k = 1; k < n; ++k) std::cout << std::setw(3) << binom(n,k) << ' '; std::cout << '\n'; } } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. نحوهٔ استفاده از توابع انتگرال بیضوی نوع اول : #include <cmath> #include <iostream> int main() { double hpi = std::acos(-1)/2; std::cout << "K(0) = " << std::comp_ellint_1(0) << '\n' << "π/2 = " << hpi << '\n' << "K(0.5) = " << std::comp_ellint_1(0.5) << '\n' << "F(0.5, π/2) = " << std::ellint_1(0.5, hpi) << '\n'; std::cout << "Period of a pendulum length 1 m at 90° initial angle is " << 4*std::sqrt(1/9.80665)* std::comp_ellint_1(std::pow(std::sin(hpi/2),2)) << " s\n"; } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. نحوهٔ استفاده از توابع انتگرال بیضوی نوع دوم : #include <cmath> #include <iostream> int main() { double hpi = std::acos(-1)/2; std::cout << "E(0) = " << std::comp_ellint_2(0) << '\n' << "π/2 = " << hpi << '\n' << "E(1) = " << std::comp_ellint_2(1) << '\n' << "E(1, π/2) = " << std::ellint_2(1, hpi) << '\n'; } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. نحوهٔ استفاده از توابع انتگرال بیضوی نوع سوم : #include <cmath> #include <iostream> int main() { std::cout << std::fixed << "Π(0.5,0) = " << std::comp_ellint_3(0.5, 0) << '\n' << "K(0.5) = " << std::comp_ellint_1(0.5) << '\n' << "Π(0,0) = " << std::comp_ellint_3(0, 0) << '\n' << "π/2 = " << std::acos(-1)/2 << '\n' << "Π(0.5,1) = " << std::comp_ellint_3(0.5, 1) << '\n'; } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. نحوهٔ استفاده از توابع بسل نوع اول : #include <cmath> #include <iostream> int main() { // spot check for ν == 0 double x = 1.2345; std::cout << "I_0(" << x << ") = " << std::cyl_bessel_i(0, x) << '\n'; // series expansion for I_0 double fct = 1; double sum = 0; for(int k = 0; k < 5; fct*=++k) { sum += std::pow((x/2),2*k) / std::pow(fct,2); std::cout << "sum = " << sum << '\n'; } } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. نحوهٔ استفاده از توابع بسل نوع دوم : #include <cmath> #include <iostream> int main() { // spot check for ν == 0 double x = 1.2345; std::cout << "J_0(" << x << ") = " << std::cyl_bessel_j(0, x) << '\n'; // series expansion for J_0 double fct = 1; double sum = 0; for(int k = 0; k < 6; fct*=++k) { sum += std::pow(-1, k)*std::pow((x/2),2*k) / std::pow(fct,2); std::cout << "sum = " << sum << '\n'; } } اطلاعات بیشتر از این تابع، در این لینک. همچنین در مورد توابع دیگر مانند هرمیتی و غیره میتوانید از مرجع آن استفاده کنید.
-
با سلام و وقت بخیر چگونه identifier جدیدی در ++visual studio C تعریف کنیم؟ Error (active) E0020 identifier "mexPrintf" is undefined Error (active) E0020 identifier "vector" is undefined Error (active) E0020 identifier "mxArray" is undefined
-
با سلام خدمت دوستان و با عذر شرمندگي كه وقت دوستان رو ميگيرم چونكه من تازه شروع به برنامه نويسي كردم مشكلاتي رو در اين زمينه دارم و متاسفانه از استاد دانشگاهم هم پرسيدم ولي جوابي بهم نداد. ميخواستم بدونم در مورد پاك كردن صفحه نمايش بعد از اجراي برنامه بايد از چه دستور و كتابخانه ايي استفاده كنم. من از system cls و كتابخانه ي stdlib استفاده كردم.نميدونم كه درسته يا نه؟ در ضمن سوال بعديم اين كه من يه برنامه ي ساده با سوئيچ كيس نوشتم برنامه هنگام وارد كردن اعداد درست كار ميكنه ولي هنگامي كه به جاي عدد يك حرف انگليسي هم وارد ميكنم كيس صفر انجام ميشه در صورتي كه نبايد اين طور باشه. ممنون ميشم دوستان كمكم كنن. #include <iostream> #include <stdlib.h> using namespace std; int main() { int a; cout << "Enter your Number : "; cin >> a; switch(a) { case 0: cout << "the baynariy is : " << a; cout << endl; break; case 1: cout << "the baynariy is : " << a; cout << endl; break; default : cout << "END'; system("cls"); } rtturn 0; }
-
با سلام خدمت دوستان میخواستم بپرسم کسی از دوستان میدونه چطور میتونم دو یا چند سورس کد مختلف رو در قالب یک پروژه ی سی پلاس پلاس تعریف کنم؟ این کار رو در کدبلاک انجام دادم ولی متاسفانه موقع کامپایل کردن در هر دو تا سورس کد خطای استفاده ی چندباره از تابع main رو ازم گرفت.
-
سلام بر دوستان و اساتید گرامی. پایه و اساس قیمت گذاری یک برنامه C++ چگونه هست؟ با سپاس فراوان.
-
با سلام و درود، همانطور که میدانید ویژگیهای اخیر در استانداردهای ۱۷ و ۲۰ بسیار عظیم و کاربردی هستند. هدف ما در مرجع آیاواستریم این است که با توجه به بهروزرسانیهای زبان سیپلاسپلاس مهمترین مواردی که نیاز است معرفی کنیم. بنابراین در این بخش به یکی از کاربردیترین موارد مرتبط در استاندارد ۱۷ با عنوان صفتهای ویژه اشاره میشود که در ادامه به تعریف هر یک از آنها میپردازیم. با توجه به استانداردهای ۱۱ و ۱۴ که در آن صفتهایی همچون [[deprecated]] و [[noreturn]] معرفی شدهاند که وظیفهٔ آن به ترتیب نمایش وضعیت منسوخ شدن یک عملکرد و یا وضعیت بازگشتی یک تابع از نوع void است. چنین صفاتی میتوانند در زمان اعلان و تعریف متغیرها و یا توابع مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال اگر کدی به صورت زیر داشته باشیم: [[deprecated]] void print(const std::string &message) { std::cout << message << std::endl; } در صورتی که تابع print در بخشی از برنامه مورد استفاده قرار بگیرد، پیغامی از سمت کامپایلر از نوع اخطار (warning) ساطع میشود، مبنی بر آن که تابع مربوطه به عنوان منسوخ شده یاد شده است. warning: 'print' is deprecated این ویژگی میتواند در ساخت و توسعهٔ کتابخانهها، موتورها، چهارچوب (فریمورک) و برنامههایی که قرار است دیگر برنامهنویسان از آنها استفاده کنند بسیار میتواند کاربردی باشد؛ چرا که با اعمال چنین خاصیتهایی در کدهای شما برای توسعهدهندگان یادآوری خواهد شد که کد مربوطه در نسخهٔ جدید یا نسخههای بعدی امکان حذف و یا تغییر را خواهد داشت. #include <iostream> #include <string> [[deprecated]] void print(const std::string &message) { std::cout << message << std::endl; } int main() { print("Hello, World!"); return 0; } در مثال بالا اخطار پیشفرض از سمت کامپایلر ساطع میشود، اما در بعضی از مواقع لازم است پیغام سفارشی جهت راهنمایی بیشتر کاربر اعمال شود که در این صورت صفت میتواند پیغام از نوع رشته را دریافت و در هنگام ساطع شدن، آن را نمایش دهد. برای این کار کافی است متن مورد نظر را به صورت زیر در صفت خود تعیین کنیم. [[deprecated("Use printView with print instead, this function will be removed in the next release")]] برای مثال یک تابع جایگزین و بهینه شده را به صورت زیر در نظر بگیرید، کامپالر اخطار مروبطه و سفارشی شده را نسبت به آن ساطع خواهد کرد. #include <iostream> #include <string> [[deprecated]] void print(const std::string &message) { std::cout << message << std::endl; } void printView(std::string_view message) { std::cout << message << std::endl; } int main() { printView("Hello, World!"); return 0; } همچنین در رابطه با صفت [[noreturn]] که در استاندارد ۱۱ معرفی شده است، باید در نظر داشت این صفت جهت بهینهسازی کامپایلر در رابطه با تولید هشدارهای بهتر و همچنین اعلام اینکه تابع مربوطه قابل دسترسی نیست مورد استفاده قرار میگیرد. مثال: #include <iostream> [[noreturn]] void myFunction() { std::cout << "Hello, World!" << std::endl; throw "error"; } void print() { std::cout << "Print Now!"; } int main() { myFunction(); print(); return 0; } در کد فوق، در زمان همگردانی (کامپایل) پیغام زیر ساطع میشود: warning: code will never be executed بنابراین در زمان اجرا تابع print(); اجرا نخواهد شد، زیرا به عنوان یک کد غیر قابل دسترس بعد از myFunction توسط کامپایلر یاد میشود. چرا که این امر اجازه میدهد تا کامپایلر بهینهسازیهای مختلفی را انجام دهد - نیازی به ذخیرهسازی و بازیابی هرگونه حالتهای ناپایدار در اطراف صدا زننده (Caller) نیست. بنابراین میتواند کدهای غیر قابل دسترس را از بین ببرد. با توجه به نیازهای این چنینی، در استاندارد ۱۷ صفتهای جدیدتر و کاربردیتری نیز ارائه شده است که به معرفی هر یک از آنها در بخش اول از این مقاله میپردازیم. صفتهای معرفی شده در استاندارد 1z یا همان ۱۷ به صورت زیر هستند: [[fallthrough]] [[maybe_unused]] [[nodiscard]] معرفی صفت [[fallthrough]] به طور معمول در برنامهنویسی، هر وقت که مرحلهٔ مربوط به case در دستور switch به انتهای خود میرسد، کد مربوطِ به دستورِ case بعدی اجرا خواهد شد. طبیعتاً عبارت break میتواند از این امر جلوگیری کند. اما از آنجایی که این رفتار را به اصطلاح fall-through میشناسیم، ممکن است در صورت عدم معرفی اشکالاتی را فراهم کند، در این حالت چندین کامپایلر و ابزارهای آنالیز کننده خطای مرتبط به آن را هشدار میدهند تا کاربر در جریان قرار بگیرد. با توجه به این موضوع که ممکن است بعضاً این مورد چشم پوشی شود، در سیپلاسپلاس ۱۷ به بعد یک صفت استاندارد معرفی شد تا توسعهدهنده بتواند با قرار دادن آن در مکان سقوط (fall-through) به کامپایلر اعلام کند که هشداری در آن بخش لازم نیست. کامپایلرها میتوانند هشدارهای مطمئنی را در زمانی که یک عبارت case بدون اجرای دستور break به انتهای خود میرسند و یا سقوط (fall-through) میکند، حداقل با یک جملهٔ مربوطِ به آن را ساطع کند. برای مثال به کد زیر توجه کنید: #include <iostream> int main() { int number { 2017 }; int standard = {0}; switch(number) { case 2011: case 2014: case 2017: std::cout << "Using modern C++" << std::endl; case 1998: case 2003: standard = number; } return 0; } در کد فوق، در زمان اجرای دستور case سوم با مقدار ۲۰۱۷، کامپایلر هشداری به صورت زیر را اعمال خواهد کرد. warning: unannotated fall-through between switch labels در این حالت برای از بین بردن (چشمپوشی کردن) از این خطا در صورتی که نیاز نباشد موارد دیگر مورد بررسی قرار بگیرد قرار دادن دستور break بعد از آن میتواند منطقی باشد. اما با توجه به انتظاری که میرود تا دستورات بدون توقف بین آنها اجرا شود، قراردادن دستور [[fallthrough]]; بعد از آن میتواند راه حل بسیار مناسبی باشد. #include <iostream> int main() { int number { 2017 }; int standard = {0}; switch(number) { case 2011: case 2014: case 2017: std::cout << "Using modern C++" << std::endl; [[fallthrough]]; // > No warning case 1998: case 2003: standard = number; } return 0; } در این حالت، کامپایلر بدون ساطع کردن خطا آن را همگردانی خواهد کرد. معرفی صفت [[maybe_unused]] صفت [[maybe_unused]] برای نشان دادن کد ایجاد شدهای است که ممکن است از منطق قطعی استفاده نکند. این مورد ممکن است اغلب در لینک شدن با پیشپردازندهها مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد. از آنجایی که کامپایلر (همگردانها) میتوانند نسبت به متغیرهای بلا استفاده هشدار ساطع کنند، این صفت روش بسیار خوبی برای سرکوب آنها خواهد بود. استفاده از این ویژگی میتواند در بخشهای مهمی مفید باشد، فرض کنید کتابخانهای نوشتهایم که قرار است به صورت چند-سکویی دارای ویژگیهای یکسان در بسترهای مختلف باشد. برای مثال ساخت یک فایل در مسیر مشخصی از سیستمعامل مورد نظر جهت اعمال تنظیمات نرمافزار. namespace FileSystem::Configuration { [[maybe_unused]] std::string createWindowsConfigFilePath(const std::string &relativePath); [[maybe_unused]] std::string createMacOSConfigFilePath(const std::string &relativePath); [[maybe_unused]] std::string createLinuxConfigFilePath(const std::string &relativePath); [[maybe_unused]] std::string createiOSConfigFilePath(const std::string &relativePath); [[maybe_unused]] std::string createAndroidConfigFilePath(const std::string &relativePath); } به کد بالا توجه کنید، در صورتی که شما در محیط کدنویسی در حال استفاده از یک دستور مورد نظر از بین دستورات بالا هستید، طبیعتاً کامپایلر به بقیهٔ دستوراتی که از آنها استفاده نمیکنید پیغامی مبنی بر آن که دستور مربوطه بلااستفاده مانده است را ساطع میکند. جهت جلوگیری از این هشدارها کافی است صفت [[maybe_unused]] را قبل از آنها اعمال کنید. معرفی صفت [[nodiscard]] در صورتی که از [[nodiscard]] استفاده شود، کامپایلر میتواند درک کند توابعی که مقدار بازگشتی دارند نمیتوانند مقدار بازگشت داده شدهٔ آنها را دور انداخت و یا از آنها در زمان صدا زدن صرف نظر کرد. بنابراین با تعریف این صفت در توابع از نوع بازگشتی میتوان پیغامی به صورت زیر را ساطع کند. مثال: #include <iostream> [[nodiscard]] int myFunction() { return 17; } int main() { myFunction(); return 0; } در مثال فوق تابع myFunction در زمان فراخوانی که مقدار بازگشتی آن بی نتیجه مانده است از سمت کامپایلر هشدار مورد نظر را دریافت خواهد کرد. این پیغام در صورتی که مقدار بازگشتی تابع به متغیری از هم نوعِ خودش ارسال شود، ساطع نخواهد شد. #include <iostream> [[nodiscard]] int myFunction() { return 17; } int main() { int func; func = myFunction(); return 0; }
-
سلام من میخواهم دوباره مقدار و آیکن اکشن دوم را تغییر دهم. اما جواب نمیدهد. چرا؟ Notification.Builder notification = new Notification.Builder ( this ) .setSmallIcon ( R.drawable.ic_play ) .setContentTitle ( "madaraneh.mp3" ) .setContentText ( "madaraneh" ) .setContentIntent ( PendingIntent.getActivity ( this, 0, new Intent ( this, MusicPlayerActivity.class ), 0 ) ) .setOngoing ( true ) .addAction ( R.drawable.ic_rewind, "Rewind", rewindPending ) .addAction ( R.drawable.ic_play, "Play", playPending ) .addAction ( R.drawable.ic_forward, "Forward", forwardPending ) ; NotificationManager notificationManager=(NotificationManager)getSystemService ( NOTIFICATION_SERVICE ); notification.build ().actions[1]=new Notification.Action (R.drawable.a1,"hhhhhhhh",playPending); notificationManager.notify ( 12,notification.build () ); کدی که برای ویرایش آیکن اکشن دوم نوشتم این است: notification.build ().actions[1]=new Notification.Action (R.drawable.a1,"hhhhhhhh",playPending);
-
سلام خسته نباشید من میخواهم اپلیکیشنی بنویسم که وقتی شارژ گوشی به 90 درصد رسید شارژ شدن تمام شود. با این که گوشی به برق وصل است. میشود در این رابطه کمکم کنید؟ ممنون
-
مدیریت یک شرکت تولید و توسعه نرم افزارهای تخصصی با بیش از یک دهه سابقه موفقیت چشمگیر که اکثریت مشتریانش شرکتهای بین المللی میباشند، برای تکمیل کادر فنی خود قصد دارد 2 نفر برنامه نویس حرفه ای سی پلاس پلاس استخدام نماید. لطفا شرایط و مشخصات کاندیدا های مورد نظر شرکت را در زیر مطالعه فرمایید. فقط واجدین حداقل 80 درصد شرایط زیر برای استخدام در نظر گرفته خواهند شد و با حقوق و مزایای عالی (متناسب با تجربه) دعوت به همکاری بلند مدت میشوند. محل دفتر شرکت در اصفهان میباشد و متقاضی باید ساکن اصفهان بوده و یا به اصفهان نقل مکان نماید. افراد واجد شرایط لطفا رزومه خود را به آدرس simorghsofttech@gmail.com ارسال نمایند. شرح کلی وظایف کاندیدای مورد نظر ما یک برنامه نویس حرفه ای کاملا مسلط به زبان سی پلاس پلاس است که مسولیت نوشتن اپلیکیشن با کاربردهای مختلف از دسکتاپ تا اپلیکشین های بومی موبایل و و برنامه های امبد سیستم را شامل میشوند. Desktop applications و native mobile applications and embedded systems. به طور کلی وظایف اصلی کاندیدای مورد نظر ما شامل طراحی و نوشتن اپلیکیشن ها، نگهداری، آپدیت و توسعه کدها و برنامه های موجود و همکاری با بقیه اعضای تیم در کار روی لایه های مختلف برنامه ها و زیرساخت ها را شامل می شود. جزییات بیشتر در باره وظایف -) طراحی، کد نویسی و نگهداری (دیباگ و آپگرید) کد به زبان سی پلاس پلاس به شکلی که قابل اتکا و قابل توسعه باشند و از بازدهی بالا برخوردار باشند. -) طراحی، کد نویسی و نگهداری (دیباگ و آپگرید) دیتا بیس های پیچیده -) پیدا کردن باگ ها و نقطه ضعف ها و یافتن و اجرای راه حل برای چنین موارد -) خلق ماژول های با کیفیت و باقدرت پردازش بالا -) شرکت و همکاری در حفظ کیفیت و به روز نگاه داشتن و مرتب سازی و اتوماسیون کد ها و برنامه ها -) تولید داکیومنتهای کامل برنامه نویسی و اضافه کردن کامنت در کد به میزان لازم مهارتها -) تسلط به متد برنامه نویسی اسکرام -) تسلط کامل به زبان سی پلاس پلاس و زبان اسپسیفیکیشن -) تسلط به اس کیو ال، اس کیو لایت 3، مای اس کیو ال و اس کیو ال سرور و فریم ورک های سی پلاس پلاس آنها Low level threading primitives and real-time environments (- -) تسلط کامل به لایبرری استاندارد، کانتینر های اس تی ال، ویندوز سرویس الگوریتمها -) تسلط به ابزارهای برنامه نویسی ویژوال استودیو 2008 و 2010 و ورژن های بالاتر -) تسلط به مدیریت حافظه درمحیط Non-garbage collection -) Inheritance, Polymorphism and C++ specific nations such as friend classes -) Embedded system design, low-level hardware interactions -) Templating in C++ -) Cross-platform development -) دانش استانداردهای سی پلاس پلاس 11 و 14 و ترجیحا 17 -) تسلط به دات نت مفید است -) تسلط به جاوا مهم و آشنایی با زبانهای مناسب وب )مانند پی اچ پی و جاوا اسکریپت) برتری محسوب میشود -) آشنایی با دیتا بیس های غیر اس کیو الی مانند مونگو و کاساندرا مفید است Implementation of automated testing platforms and unit tests (- Continuous integration (- -) داشتن مدرک کامپیوتر لیسانس و یا بالاتر در رشته کامپیوتر -) تسلط به زبان انگلیسی در سطح خواندن و نوشتن داکیومنتهای برنامه نویسی و متون سطح متوسط -) حداقل 2 سال سابقه کار برنامه نویسی سی پلاس پلاس -) تجربه برنامه نویسی برای بورس و بازار مالی و تجربه برنامه نویسی فیکس ای پی آی یک برتری بسیار مهم تلقی میشود
-
با سلام، در این پست من قصد دارم به چند ویژگی استاندارد 1z اشاره کنم که به شما اجازه میده تا کُد تمیزتر، سادهتر و خواناتری را ایجاد کنید. توسعه زبانهای برنامهنویسی روز به روز بیشتر شده و سی++ به عنوان یک زبان پیچیده نیاز به این داره تا کاربران رو از لحاظ سادگی و مدرنیزه شدن سینتکس دلگرم کنه. در استاندارد جدید ۱۷ من برخی از ویژگیها رو معرفی میکنم که در تمیز نوشتن و ساده نوشتن تاثیر بسیاری دارند. ویژگی ساختارهای پیوندی این ویژگی یکی از ویژگیهای جدید سی++ است که امکان پیوند شدن نامهای مشخص و زیر اشیاء المنتهای اولیه را میدهد. به عبارت سادهتر میتوان گفت که، ساختارهای پیوندی (Structured Bindings) این توانایی را برای ما میدهد تا متغیرهای چند گانه از یک ساختار (struct) یا tuple را به هم دیگر متصل کنیم. *مهمترین هدف Structured Bindings در نسخهٔ ۱۷ ساده سازی و راحتی درک کد میباشد. سینتکس این ویژگی به صورت زیر است: auto ref-operator(optional)[identifier-list] = expression; // Or auto ref-operator(optional)[identifier-list]{expression}; // Or auto ref-operator(optional)[identifier-list](expression); اجازه دهید تا ما با استفاده ازیک مثال مزایای استفاده از ساختارهای پیوندی را با کمک tuple ببینیم: در نسخهٔ ۹۸ سیپلاسپلاس: #include <iostream> using namespace std; // Creating a structure named Point struct Point { int x; int y; }; // Driver code int main() { Point p = {1, 2}; int x_coord = p.x; int y_coord = p.y; cout << "X Coordinate : " << x_coord << endl; cout << "Y Coordinate : " << y_coord << endl; return 0; } در نسخهٔ ۱۱ و ۱۴ سیپلاسپلاس: #include <iostream> #include <tuple> using namespace std; // Creating a structure named Point struct Point { int x, y; // Default Constructor Point() : x(0), y(0) { } // Parameterized Constructor for Init List Point(int x, int y) : x(x), y(y) { } auto operator()() { // returns a tuple to make it work with std::tie return make_tuple(x, y); } }; // Driver code int main() { Point p = {1, 2}; int x_coord, y_coord; tie(x_coord, y_coord) = p(); cout << "X Coordinate : " << x_coord << endl; cout << "Y Coordinate : " << y_coord << endl; return 0; } در نسخهی ۱۷ سیپلاسپلاس: #include <iostream> using namespace std; struct Point { int x; int y; }; // Driver code int main( ) { Point p = { 1,2 }; // Structure binding auto[ x_coord, y_coord ] = p; cout << "X Coordinate : " << x_coord << endl; cout << "Y Coordinate : " << y_coord << endl; return 0; } ویژگی عبارت شرطی و حلقهٔ جدید نسخههای جدید از دستورات شرطی switch و if در سیپلاسپلاس به صورت زیر هستند: if (init; condition) و switch (init; condition) قبلاً شما باید به صورت زیر یک دستور شرطی را پیاده سازی میکردید: { auto val = GetValue(); if (condition(val)) // on success else // on false... } در این قالب مشخص است که val یک محدودهٔ جداگانه و احتمال نشتی دارد. در نسخهٔ جدید آن را میتوان به صورت زیر ساده تر و خواناتر نوشت: if (auto val = GetValue(); condition(val)) // on success else // on false... در این نسخه val فقط در داخل حوزهٔ if و else قابل مشاهده است، بنابراین در این صورت امکان نشتی نخواهد داشت. شرط ممکن است هر نوع شرط باشد و فقط وابسته به val مقدار true/false را بر نمیگرداند. خُب، چرا این نسخه مفید خواهد بود؟ فرض کنید قرار است در داخل یک رشته چند چیز را جستجو کنید: const std::string myString = "My Hello World Wow"; const auto it = myString.find("Hello"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n" const auto it2 = myString.find("World"); if (it2 != std::string::npos) std::cout << it2 << " World\n" ما یا باید نامهای مختلفی را برای it استفاده کنیم و یا باید آنها را در داخل دامنهٔ جداگانه قرار دهیم. مانند مثال زیر: { const auto it = myString.find("Hello"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n" } { const auto it = myString.find("World"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n" } عبارت شرطی جدید if یک دامنه اضافی را فقط در یک خط ایجاد میکند: if (const auto it = myString.find("Hello"); it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n"; if (const auto it = myString.find("World"); it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n"; همانطور که قبلاً ذکر شد متغیر تعریف شده در عبارت if نیز در بلوک else قابل مشاهده است. بنابراین شما میتوانید آن را به صورت زیر نیز بنویسید: if (const auto it = myString.find("World"); it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n"; else std::cout << it << " not found!!\n"; همچنین شما در استاندارد جدید میتوانید از ويژگی پیوند ساختاری در عبارت شرطی نیز استفاده کنید که قالب آن به صورت زیر است: // better together: structured bindings + if initializer if (auto [iter, succeeded] = mymap.insert(value); succeeded) { use(iter); // ok // ... } // iter and succeeded are destroyed here ویژگی Variadic Templates در نسخهٔ ۱۱ ما ویژگی خوبی به نام قالبهای متنوع یا همان (Variadic Templates) داریم که بسیار عالی است، مخصوصاً وقتی که میخواهید با تعداد نامحدود یا متغیر با توابع کار کنید. برای مثال در نسخههای قبل از ۱۱ ما مجبور بودیم تا چندین تابع را با ورودیهای مختلف پیاده سازی کنیم تا بتوانیم به نتیجهٔ مربوطه برسیم. در حال حاضر این ویژگی هنوز هم نیازمند افزودن کدهای میباشد مخصوصاً اگر میخواهید تابعی از نوع بازگشتی پیاده سازی کنید. مانند مثال زیر: auto SumCpp11(){ return 0; } template<typename T1, typename... T> auto SumCpp11(T1 s, T... ts){ return s + SumCpp11(ts...); } در نسخهٔ جدید سی++۱۷ ما میتوانیم این را بسیار ساده تر بنویسیم: template<typename ...Args> auto sum(Args ...args) { return (args + ... + 0); } و یا حتی ساده تر... template<typename ...Args> auto sum2(Args ...args) { return (args + ...); } این تابع فوقالعاده است! ورودیهای متغیر با نوع بازگشتی یکی از پر کاربردترین توابعی است که در نسخههای قبل پیاده سازی آن پیچیده بود. ویژگی متغیرهای درون خطی (Inline variables) در قبل از سی++۱۷ ما میتوانستیم از کلمهٔ کلیدی inline جهت بهینهسازی در زمان کامپال برای توابع استفاده کنیم. حال در نسخهٔ ۱۷ قابلیت تعریف inline برای متغیرها نیز فراهم شده. فرض کنید قرار است متغیری را تعریف کنیم که به صورت ایستا و عمومی مورد استفاده قرار بگیرد. در قبل از نسخهٔ ۱۷ تعریف آن به این صورت که متغیر در فایل هدر و سورس اعلان و تعریف شوند: #ifndef MYCLASS_H #define MYCLASS_H class MyClass { public: MyClass(); static const int myVariable; }; #endif // MYCLASS_H فایل سورس #include "myclass.h" MyClass::MyClass() { } const int MyClass::myVariable = 17; و در نهایت تابع و فایل main: #include <iostream> #include "myclass.h" int main() { std::cout << "My global variable is : " << MyClass::myVariable << std::endl; return 0; } در استاندارد جدید تعریف تابع در همان زمان اعلان به صورت ایستا و عمومی امکان پذیر شده است. برای مثال: #ifndef MYCLASS_H #define MYCLASS_H class MyClass { public: MyClass(); inline static const int myVariable = 17; }; #endif // MYCLASS_H همین تعریف برای اعلان متغیر از نوع ایستا و عمومی کافی است. این کار باعث میشود نیازی برای تعریف مقدار متعیر در فایل سورس نباشد. مثالهای دیگر : struct MyClass { static const int sValue; }; inline int const MyClass::sValue = 777; و یا ساده تر از آن به شکل زیر: struct MyClass { inline static const int sValue = 777; };
-
کامبیز اسدزاده یک موضوع را ارسال کرد در <span class="ipsBadge ipsBadge_pill" style="background-color: #e62f3d; color: #ffffff;" >برنامه نویسی در C و ++C</span>
مراحل ساخت برنامه در زبان سیپلاسپلاس پیش نویس ۰.۶ قبل از هر چیز به اینفوگرافی زیر توجه کنید که مراحل ساخت برنامه در سیپلاسپلاس را نشان میدهد. مقدمهای بر همگردانی (کامپایل) و اتصال (لینک کردن) این سند مرور مختصری در رابطه با مراحل را برای شما فراهم میکند تا به شما در درک دستورات مختلف برای تبدیل و اجرای برنامهٔ خودتان کمک کند. تبدیل مجموعهای از فایلهای منبع و هدر در سیپلاسپلاس به یک فایل خروجی و اجرایی در چندین گام (به طور معمول در چهار گام) پیشپردازنده (Preprocessors)، کامپایل و گردآوری (Compilation)، اسمبلر (Assmbler) و پیوند دهنده (Linker) تقسیم میشود. قبل از هر چیز اگر در محیط توسعهٔ Qt Creator داخل فایل .pro مقدار زیر را وارد کنید، تا بتوانید فایلهای ساخته شدهٔ موقت در زمان کامپایل را مشاهده کنید. QMAKE_CXXFLAGS += -save-temps این دستور اجازهٔ آن را خواهد داد تا فایلهایی با پسوند .ii و .s در شاخهٔ بیلد پروژه تولید شوند که در ادامه به آنها اشاره شده است. تعریف پیشپردازنده پیشپردازندهها (Preprocessors) درواقع دستوراتی هستند که اجازه میدهند تا کامپایلر قبل از آغاز کردن مراحل کامپایل دستوراتی را دریافت کند. پیشپردازندهها توسط هشتگ (#) مشخص میشوند این نماد در سی++ مشخص میکند که دستور فوق از نوع پیشپردازنده میباشد که نتیجهٔ آن در قالب ماکرو (Macro) در دسترس خواهد بود. برای مثال ماکروی __DATE__ توسط پیشپردازندهها از قبل تعریف شده است که مقدار تاریخ و زمان را بازگشت میدهد. بنابراین هرکجا که از آن استفاده شود کامپایلر آن را جایگزین متن خواهد کرد. در شکل زیر مرحلهای که از پیشپردازندهها استفاده میشود آمده است: پیشپردازنده، کامپایل (گردآوری کردن)، لینک (پیوند کردن) و ساخت برنامه اجرایی فرایند تبدیل مجموعهای از فایلهای متنی هِدر و سورس سی++ را «ساخت» یا همان Building میگویند. از آنجایی که ممکن است کُد پروژه در بسیاری از فایلها هدر و سورس سی++ توسعه و گسترش یابدمراحل ساخت در چند گام کوچک صورت میگیرد. یکی از رایجترین موارد در مراحل گردآوری (ترجمهٔ یک کد سیپلاسپلاس به دستورالعملهای قابل فهم ماشین) است. اما گامهای دیگری نیز وجود دارد، پیشپردازنده و لینک (پیوندها) این بخش به طور خلاصه توضیح میدهد که چه اتفاقی در هر یک از مراحل رُخ میدهد. یک کامپایلر یک برنامهٔ خاص است که پردازش اظهارات (دستورات) نوشته شده در یک زبان برنامهنویسی خاص را به یک زبان ماشین که قابل فهم برای پردازنده میباشد تبدیل کند. به طور معمول یک برنامهنویس با استفاده از یک ویرایشگر که به محیط توسعهٔ یکپارچهٔ نرمافزار (IDE) مشهور است توسط زبان برنامهنویسی مانند ++C دستورات (اظهارات) را مینویسد. فایل ایجاد شده با نام (filename.cpp در زبان برنامهنویسی سیپلاسپلاس) شامل محتوایی است که معمولاً به عنوان دستورات برنامهنویسی سطح بالا نامیده میشود. سپس برنامهنویس کامپایلرِ مناسب برای زبان برنامهنویسی مانند سی++ را اجرا میکند و نام فایلهایی که حاوی دستورات هستند را برای کامپایل مشخص میکند که این انتخاب و مشخص سازی توسط IDE به راحتی قابل مدیریت است. پس از آن، کار کامپایلر این است که فایلهای منبع .cpp را جمع آوری کرده و پیشپردازندهها را بررسی کند تا دستورات احتمالی را اجرا نماید که نتیجهٔ این مرحله در فایلی با پسوند .ii ر قالب filename.ii تولید میشود که در این فرایند نیز خط به خط کُدهای موجود در آنها را بررسی میکند تا خطاهای احتمالی نحو (سینتکس - Syntax) بررسی میشود و آنها را به طور ترتیبی به دستورالعملهای سطح ماشین تبدیل کند. توجه داشته باشید که هر نوع پردازندهٔ کامپیوتر دارای مجموعهای از دستورالعملهایِ ماشین خودش است. بنابراین کامپایلر تنها برای سی++ نیست، بلکه برای اهداف و مقاصد خاص هر پلتفرم است. پس کدهایی که توسط پیشپردازنده سیپلاسپلاس به زبان اسمبلی برای معماری مورد نظر در پلتفرم مقصدترجمه شدهاند نتایج آن در فایلی با پسوند .ss در قالب filename.ss قابل نمایش هستند که در حالت عادی قابل رویت نیست. توجه داشته باشید که باید در این مرحله باید مشخص شود برنامه قرار است توسط چه نوع پردازندهای تحتِ چه نوع معماری مونتاژ (اسمبل) شود. برای مثال پردازندهها با انواع معماریهای مختلف وجود دارند که برخی از آنها به صورت x86-x64، x64، ARMv7، aarch64 غیره ... میباشند. شکل یک (کامپایل یک فایل منبع ++C) مرحلهٔ سوم را در نظر داشته باشید که عمل کامپایل فایل سیپلاسپلاس در دو مرحله قبلی یک فایل اجرایی را تولید نمیکند. برنامهای که توصیف شده است، احتمالاً توابعی را در رابطهای برنامهنویسی (API) و یا توابع ریاضی یا توابع مرتبط با I/O را فراخوانی کند که ممکن است شامل فایلهای هدر مانند iostream یا fstream و حتی ماژولهای دیگری که در زبان تعبیه شدهاند را داشته باشد که فایل تولید شده توسط کامپایلر در این مرحله یک فایل شیء نامیده میشود که با پسوند .o به صورت filename.o تولید خواهد شد که علاوه بر دستورالعملهای تبدیل شده به کد ماشین، شامل توابع و دستورالعملهای خارجی نیز میباشد. هرچند در این مرحله دستورات تبدیل به دستورالعملهای قابل فهم توسط پردازنده شدهاند اما فعلاً قابل اجرا نیستند چرا که باید این توابع خارجی افزوده شده را به آن لینک کرد که در مرحلهٔ بعد یعنی مرحلهٔ چهارم اتفاق میافتد. در نهایت مرحلهٔ چهارم فایل با پسوند .o که شامل کدهای تولید شده توسط کامپایلر به زبان ماشین است که پردازندهها میتوانند این دستورات را درک کنند که همراه با کدهای تولید شدهٔ هر کتابخانهٔ دیگری که مورد نیاز است توسط لینکر (لینک شده) و در نهایت جهت تولید یک فایل اجرایی مورد استفاده قرار میگیرند که نوع آن فایل از نوع اجرایی یا در واقع Executable File خواهد بود. شرح کامل فرایند ساخت فایل اجرایی اکثر پروژهها دارای مجموعهای از فایلهای هدر سی++ هستند، که امکان ماژولار شدن در آن را فراهم میکند و مجموعهای از آن میتواند به عنوان بخشهای کوچکی از برنامه محسوب شوند. برای ساخت چنین پروژههایی هر فایل سیپلاسپلاس باید کامپایل شود و سپس فایلهای ساخته شده در قالب شیء (آبجکت) باید همراه توابع و کتابخانههای دیگر لینک (پیوند) شوند. البته هر گام از مراحل کامپایل شامل یک مرحله پیشپردازنده است که دستورالعمل # عمل تغییرات و اصلاحیهها را در فایل متن اعمال میکند. شکل زیر فرایند ساخت چند فایل به صورت همزمان را نشان میدهد: در ادامهٔ این مقاله، مطلبی مرتبط با تنظیمات بیشتر از کامپایلر آمده است که میتوانید آن را مورد مطالعه قرار دهید. -
با سلام، ما برای بهبود و سرعت بخشی برای توسعه محصولاتمون رو پلتفرمهای مختلف برای جولوگیری از بازنویسی کُدهای مشابه و یک سری ابزارهایی که برای تولید قابلیتهای ویژه در پروژهها و اپلیکیشنهای موبایل و دسکتاپ نیاز داشتیم رو به صورت انحصاری در قالب یک موتور اختصاصی برای شرکت خودمون تولید کردیم که در توسعه هر چه سریعتر استارتآپها بسیار مفید واقع میشود. قابلیتها و ویژگیها با استفاده از پروژهٔ سِل ما میتوانیم بَکاند و ترکیبی از عملیات فرانتاِند پروژههای خود را در کمترین زمان ممکن تولید و توسعه دهیم که در نتیجه گیری سریع یک استارتآپ بسیار مفید است. این کار باعث میشود ما هر بار در پروژههای خودمان نیاز به باز نویسی کلاسها و توابع و تولید ابزارهایی نباشیم که در یک محصول مورد نیاز است. عنوان: پروژهٔ سِل انجین (Cell) توضیحات: این پروژه یک موتور برنامهنویسی چندسکویی در قالب یک چهارچوب تخصصی میباشد که در توسعه هرچه سریعتر محصولات و طراحی و همچنین مستقر سازی آنها بر روی پلتفرمهای مختلف کمک بسیاری میکند. زبانها و فناوریهای استفاده شده: زبان برنامهنویسی ++C فریم وُرک و کتابخانهها: کتابخانهٔ OpenSSL، LibCurl، STL ابزارهای ساخت: cmake نوع پروژه: تجاری (انحصاری شرکتِ Dotwaves LLC) نویسندگان: کامبیز اسدزاده وضعیت: در حال توسعه حق چاپ و تکثیر: شرکت داتویوز برخی از محصولاتی که تحت این موتور طراحی شده اند: سیستم مدیریت محتوای جگوار
