پرچمداران

جزئیات در ۱۱ ++C و برخی بهبود‌ها در ویرایش ۱۷ جدا کننده رقم استاندارد ۱۱ تا قبل از استاندارد ۱۴ شما مجبور بودید تعداد رقم‌ها و یا صفر‌ها را بشمارید. از استاندارد ۱۴ به بعد دیگر نیازی به این کار نیست. این کار در زمان محاسبهٔ آدرس در کلمه، مرز‌های رقمی یا نیم کاراکتر‌ها مفید خواهد بود. در واقع با گروه‌بندی ارقام کد شما رسا‌تر خواهد شد. int no = 1'000'000; long addr = 0xA000'EFFF; uint32_t binary = 0b0001'0010'0111'1111; تعریف نام مستعار (Type aliases) استاندارد ۱۱ از لحاظ معنایی مشابه typedef است، هرچند نام‌های مستعار تعریف شده به این شیوه ساده‌تر بوده و تحت انواع الگو‌ها سازگار‌تر هستند. به مثال‌های زیر توجه کنید: template <typename T> using dynamicArray = std::vector<T>; dynamicArray<int> nums; // equivalent to std::vector<int> using func_ptr = int (*)(int); و یا اگر بخواهید نام مستعاری از یک نوع std::map با کلید و مقدار از نوع رشته تعریف کنید، آنگاه به صورت زیر خواهد بود: using mapString = std::map<std::string, std::string>; این روش برای موارد متنوعی مورد استفاده قرار که قبل و بعد از وجود آن را در مثال زیر می‌بینیم: // C++11 using counter = long; // C++03 equivalent: // typedef long counter; // C++11 using fmtfl = std::ios_base::fmtflags; // C++03 equivalent: // typedef std::ios_base::fmtflags fmtfl; fmtfl fl_orig = std::cout.flags(); fmtfl fl_hex = (fl_orig & ~std::cout.basefield) | std::cout.showbase | std::cout.hex; // ... std::cout.flags(fl_hex); // C++11 using func = void(*)(int); // C++03 equivalent: // typedef void (*func)(int); // func can be assigned to a function pointer value void actual_function(int arg) { /* some code */ } func fptr = &actual_function; template<typename T> using ptr = T*; // the name 'ptr<T>' is now an alias for pointer to T ptr<int> ptr_int; الفاظ رشته‌ای تعریف شده توسط کاربر (User-defined literals) استاندارد ۱۱ در مواقع نیاز شما مجبورید با اصطلاحات واضحی مثل MB, KB, GB یا km، cm و یا واحد‌های دیگری جهت تبدیلات در زمان اجرا کار‌ی انجام دهید. اکنون به عنوان کاربر می‌توانید اصلاح مورد نیاز خود را همانند انواع pt (انواع ابتدائی) دیگر انجام دهید. این شیوه برای واحد‌ها و اندازه‌گیری بسیار مناسب است. اضافه کردن constexpr اثر هزینهٔ صفر از کارایی را در زمان اجرا فراهم می‌کند. using ull = unsigned long long; constexpr ull operator"" _KB(ull no) { return no * 1024; } constexpr ull operator"" _MB(ull no) { return no * (1024_KB); } int main() { std::cout << 1_KB << std::endl; std::cout << 1_MB << std::endl; return 0; } ویژگی مقداردهی لیست اولیه (std::initializer_list) استاندارد ۱۱ std::pair<int, int> p = {1, 2}; std::tuple<int, int> t = {1, 2}; std::vector<int> v = {1, 2, 3, 4, 5}; std::set<int> s = {1, 2, 3, 4, 5}; std::list<int> l = {1, 2, 3, 4, 5}; std::deque<int> d = {1, 2, 3, 4, 5}; std::array<int, 5> a = {1, 2, 3, 4, 5}; این شیوه مشابه آرایه‌ها به سبک C مقادیر را مستقیماً با لیست مقدار دهندهٔ اولیه «std::initializer_list» اختصاص می‌دهد. همچنین به لطف استاندارد ۱۱ این مورد در مورد نگه‌دارنده‌های تو در تو هم صدق می‌کند. ویژگی auto و decltype استاندارد ۱۱، بهبود و اضافات در استاندارد ۲۰ متغیر‌های تعریف شده به وسیلهٔ کلمهٔ کلیدی auto بر اساس نوع مقدار توسط کامپایلر استنباط می‌شوند. متغیر‌های تعرف شده به کمک کلمهٔ کلیدی decltype بر اساس بررسی موجودیت یا نوع و مقادیر عبارت تعیین می‌شوند. این ویژگی‌ها به شدت برای خواندن، به ویژه انواع پیچیده مفید است. auto a = 3.14; // double اجازه دهید یک مثال با ترکیب auto و decltype داشته باشیم. به عنوان مثال، توابع می‌توانند به وسیلهٔ کلمهٔ کلیدی auto نیز نوع بازگشتی خود را استنباط کنند. در استاندارد ۱۱ نوع بازگشتی باید به طور صریح یا با استفاده از نوع decltype رمزگشایی شود، به مثال‌های عادی و الگو (template) مانند زیر توجه کنید: auto getResult(std::string var) -> decltype (var) { return var; } template <typename X, typename Y> auto add(X x, Y y) -> decltype(x + y) { return x + y; } add(1, 2); // == 3 add(1, 2.0); // == 3.0 add(1.5, 1.5); // == 3.0 ویژگی Range-based for-loops استاندارد ۱۱ به علاوهٔ اضافات و بهبود‌ها در استاندارد ۱۷ و ۲۰ یک نحوِ شیرین برای تکرار عناصر در یک نگه‌دارنده یا ظرف (container) std::vector<int> v = {0, 1, 2, 3, 4, 5}; for (const int& i : v) // access by const reference std::cout << i << ' '; std::cout << '\n'; برای بررسی برخی از ویژگی‌های مرتبط با این موضوع به مقالات زیر مراجعه کنید: اشاره‌گر‌های هوشمند استاندارد ۱۱، بهبود‌ها در استاندارد ۱۷ استاندارد ۱۱ با خود اشاره‌گر‌های هوشمند را معرفی کرده است مانند std::unique_ptr، std::shared_ptr و std::weak_ptr که سپس std::auto_ptr در استاندارد ۱۷ به عنوان منسوخ شده معرفی و حذف شده است. std::unique_ptr<int> p = std::make_unique<int>(128); برای آشنایی با این ویژگی، لازم است در رابطه با اصطلاح RAII آشنا شوید، برای این منظور مقالهٔ زیر را برای مطالعه پیشنهاد می‌کنم. صفت‌های استاندارد جدید مانند، [[fallthrough]]، [[maybe_unused]] و [[nodiscard]] استاندارد ۱۷ این بحث به خودی خود بسیار جذاب است، بنابراین برای آن یک مقالهٔ ویژه در نظر گرفته‌ام که در ادامه می‌توانید به آن مراجعه کنید. ویژگی فضاهای نام تو در تو (Nested namespace) استاندارد ۱۷ فضاهای نام یکی از کاربردی‌ترین ویژگی‌های سی++ از زمان استاندارد ۱۱ به بعد می‌باشد که نحوهٔ تعریف آن به صورت زیر است: namespace Base { namespace Person { class PersonInfo { public: std::string name = {"Kambiz"}; }; } } در ادامهٔ استاندارد ۱۷ بهبود آن به شیوهٔ تو در تو صورت گرفته است و می‌تواند به صورت زیر تعریف شود: namespace Base::Person { class PersonInfo { public: std::string name = {"Kambiz"}; }; } در نهایت دسترسی به فضای نام و اعضای آن به همان شیوهٔ ساده ممکن است: Base::Person::PersonInfo pInfo; std::cout << pInfo.name << std::endl; یک کاراکتر u8 لفظی استاندارد ۱۷ این ویژگی برای ترجمهٔ صحیح کاراکتر‌ها به اسکی (ASCII) در پلتفرم‌های مختلف استفاده می‌شود. auto c = {u8'C'}; و یا به صورت یک رشتهٔ کامل: auto str = u8"سلام"; std::cout << str << "/n"; امکان استفاده از auto در template استاندارد ۱۷ این ویژگی امکان این را می‌دهد تا نوع پارامتر‌ها را در الگو‌ها تعریف کنیم، در استاندارد ۱۴ این ویژگی به صورت زیر ممکن است: template<typename Type, Type x> constexpr auto value = x; int main() { auto x = value<int,3>; return 0; } و اینک به لطف استاندارد ۱۷ استفاده از کلمهٔ کلیدی auto نیز فراهم شده است که به طور زیر تعریف می‌شود: template<auto x> constexpr auto value = x; int main() { auto x = value<3>; return 0; } نوع متغیر x توسط کامپایلر استنباط می‌شود، البته باید در نظر داشت این ویژگی در استفاده از variadic templates هم کاربرد دارد. به مثال زیر توجه کنید: template<auto ... values> struct A {}; int main() { auto k = A<1, 2, 'c'>(); return 0; } الفاظ رشته‌ای (لیترال) با ممیز شناور‌ (Floating point) در مبنای هگزادسیمال استاندارد ۱۷ در استاندارد ۱۷ ممیز شناور در مبنای هگزادسیمال اضافه شده است. اگر یک حرف شناور لفظی، آغازش با دنبالهٔ کاراکتر‌های 0x یا 0X باشد، آن در مبنای هگزا دسیمال شناور محسوب می‌شود. در غیر این صورت در مبنای شناور دسیمال (مبنای ۱۰) تعریف می‌شود. 0x | 0X hex-digit-sequence exponent suffix double d = 0x1.2p3; // hex fraction 1.2 (decimal 1.125) scaled by 2^3, that is 9.0 به مثال زیر توجه کنید: #include <iostream> int main() { std::cout << 58. << '\n' << 4e2 << '\n' << 123.456e-67 << '\n' << .1E4f << '\n' << 0x10.1p0 << '\n'; } نتیجهٔ تحت این ویژگی به این صورت است: 58 400 1.23456e-65 1000 16.0625