پرچمداران

معمولاً برای استفاده از آیکون‌ها در برنامه از تصاویر با فرمت‌های png, svg, gif استقبال می‌شود، اما بعضاً نیاز است نسبت به دستگاه‌ها و صفحه‌های نمایشی با کیفیت بسیار بالا تصاویر با تعداد پیکسل متناسب با صفحه مورد استفاده قرار گیرند. اما روشی وجود دارد که می‌توان با حجم کمتر و کیفیت بسیار بالاتری از تصاویر برداری مانند SVG و یا فونت‌های آیکونیک استفاده کرد. این فناوری در وب، موبایل و دسکتاپ مورد استقبال قرار می‌گیرد و ما در این بخش قرار است راجع به نحوه‌ی استفاده از فونت‌های آیکونی در پروژه‌های تحت فناوری کیوت کوئیک و QML صحبت کنیم. قبل از هر چیز لازم است فونت آیکونیک مورد نظر خود را دریافت و بر روی پروژه خود اعمال کنید. برای این منظور ما FontAwesome را پیشنهاد می‌کنیم. جهت دریافت نسخه‌ به روز آن را از این بخش دریافت کنید. وارد محیط Qt Creator شوید و پروژه‌ی خود را از نوع Qt Quick ایجاد کنید، در بخش qrc فونت‌های دسکتاپ را به پروژه اضافه کنید. سپس وارد فایل main.qml شده و نوع تعریف فونت را اعلان کنید. به صورت زیر: FontLoader { id:fontAwesomeStandard source: "qrc:/font/Font Awesome 5 Free-Regular-400.otf" } FontLoader { id:fontAwesomeBrand source: "qrc:/font/Font Awesome 5 Brands-Regular-400.otf" } FontLoader { id:fontAwesomeSolid source: "qrc:/font/Font Awesome 5 Free-Solid-900.otf" } توجه داشته باشید که کُد‌های یونیک را با کاراکتر u ترکیب کنید. برای مثال کد f007 شناسه آیکون کاربری می‌باشد که در اینجا باید به صورت u\f007 نوشته شود. Text { text: "\uf007" font.family: fontAwesomeSolid.name verticalAlignment: Text.AlignVCenter horizontalAlignment: Text.AlignHCenter font.pixelSize: 128 anchors.centerIn: parent } کُد‌های مختص آیکون‌ها نسبت به نوع فایل فونت متفاوت هستند، کد مرتبط با آیکون کاربر در داخل فایل Free-Solid می‌باشد که باید به آن‌ها توجه کنید. برای به دست‌ آوردن کد‌های آیکونیک از طریق این آدرس اقدام کنید. برای مثال فایل Brand دارای آیکون‌های برندیگ است که کد آن به صورت زیر خواهد بود. Text { text: "\uf369" font.family: fontAwesomeBrand.name verticalAlignment: Text.AlignVCenter horizontalAlignment: Text.AlignHCenter font.pixelSize: 128 anchors.centerIn: parent } در ادامه می‌توانید فایل ضمیمه شده پروژه را دریافت نمایید. FontAwesome.zip

جزئیات در ++C ویرایش ۱۷: کد نویسی ساده با توجه به مشخصاتی که در سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ که ارائه شده است، ویژگی‌های جدید برای این معرفی می‌شوند تا کد شما تمیز تر و بهتر اعمال شوند. این مقاله را برای مطلع شدن از جزئیات بیشتر بخوانید. با هر استاندارد سی‌‌‌پلاس‌‌پلاس که ارائه می‌شود، هدف از آن تولید کد ساده تر، واضح تر و رسا تر می‌باشد. سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ چندین ویژگی بزرگ زبان را ارائه می‌دهد که باعث می‌شود کد ما زیباتر و بهتر شود. بنابراین بیایید باهم یک نگاهی به این ویژگی‌ها داشته باشیم. ممکن است شما بگویید که بیشترین ویژگی‌های جدید زبان (به جز پیشرفت های کتابخانه استاندارد - STL) برای نوشتن کد ساده تر و پاکتر می‌باشند. با توجه به مجموعه جزئیات سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ که بسیاری از چیزهای بزرگ را مورد بررسی قرار داده است، ما امروز تنها برای بعضی از ویژگی ها که از داخل این مجموعه عظیم بیرون کشیده‌ایم اشاره خواهیم داشت که باعث می‌شود کد شما فشرده‌تر و بهینه تر شود. پیوند‌های ساخت یافته / اعلان‌های تجزیه عبارت Init-statement برای if/switch متغیرهای درون خطی (inline) شرط constexpr if و چند موارد دیگر پیوند‌های ساخت یافته، آیا اغلب با tuple ها کار کرده‌اید؟ اگر نه، پس احتمالاً باید به آن نگاهی کنید. tuple ها تنها برای بازگشت مقادیر چند گانه از یک تابع پیشنهاد نمی‌شوند، آنها پشتیبانی ویژگی‌ای از زبان را داشتند. به طوری که باعث می‌شود کد ساده تر و پاکتر شود. برای مثال (std::tie که از مرجع اصلی سی‌پلاس‌پلاس به دست آمده است) به صورت زیر است: std::set<S> mySet; S value{42, "Test", 3.14}; std::set<S>::iterator iter; bool inserted; // unpacks the return val of insert into iter and inserted std::tie(iter, inserted) = mySet.insert(value); if (inserted) std::cout << "Value was inserted\n"; توجه داشته باشید که باید iter و inserted را ابتدا وارد کرده باشید. سپس شما می‌‌توانید از std::tie استفاده کنید. با این حال این بخش کوچکی از کد نمونه است: std::set<S> mySet; S value{42, "Test", 3.14}; auto [iter, inserted] = mySet.insert(value); اینجا توجه داشته باشید که یک خط به جای سه خط جایگزین شده است! این کد ساده‌تر و خوانا‌تر و درعین حال ایمن‌ تر است، اینطور نیست؟ همچنین، شما هم اکنون می‌‌توانید از const استفاده کنید و آن را به صورت const auto [iter inserted] بنویسید که صحیح است. پیوند ساختاری تنها به tuple ها ختم نمی‌شود، چرا که ما سه مورد دیگر را داریم: اگر مقدار دهی اولیه یک آرایه باشد: // works with arrays: double myArray[3] = { 1.0, 2.0, 3.0 }; auto [a, b, c] = myArray; اگر مقدار دهی اولیه std::tuple_size<> را پشتیبانی کند و تابع get را فراهم کند که شایع ترین مورد است. auto [a, b] = myPair; // binds myPair.first/second به عبارت دیگر، شما می‌‌توانید کلاس‌های خود را پشتیبانی کنید، با فرض این که شما تابع get را در پیاده سازی رابط کلاس خود اضافه کرده باشید. اگر مقدار دهی اولیه فقط شامل اعضای عمومی شود در این صورت: struct S { int x1 : 2; volatile double y1; }; S f(); const auto [ x, y ] = f(); در حال حاضر این روش برای دریافت یک مرجع از یک عضو tuple آسان است. auto& [ refA, refB, refC, refD ] = myTuple; و یکی از جالب‌ترین استفاده‌‌ها (پشتیبانی از حلقه‌ها است): std::map myMap; for (const auto & [k,v] : myMap) { // k - key // v - value } پیوند ساختاری یا تقسیم بندی اعلان‌ها برای این ویژگی، ممکن است شما نام های دیگری را دیده باشید، "اعلان تجزیه". همانطور که می‌‌بینیم، این دو نام در نظر گرفته شده است، اما فعلاً استاندارد سازی در حالت پیش‌نویسه است و با نام "پیوند‌های ساختاری" می‌‌باشند. جزئیات بیشتر در رابطه با این مورد در اسناد P0217R3، P0144R0 و P0615R0 موجود هستند. همچنین این مورد با کامپایلر‌‌های GCC 7.0،MSVC2017 و Clang 4.0 سازگار است. عبارت Init-statement برای if/switch نسخه جدید عبارت شرطی if و switch در سی‌پلاس‌پلاس جدید به صورت زیر است: if (init; condition) , switch (init; condition) قبلاً باید به صورت زیر می‌نوشتیم: { auto val = GetValue(); if (condition(val)) // on success else // on false... } در اینجا val یک دامنه جدا کننده بدون دارد که باعث "نشت - فقدان" در خاتمه دهنده دامنه خواهد شد. در حالی که شما در نسخه جدید می‌‌‌توانید به صورت زیر بنویسید: if (auto val = GetValue(); condition(val)) // on success else // on false... متغیر val تنها در داخل عبارات if و else قابل رویت است، بنابراین آن یک "نَشت" نخواهد داشت. condition ممکن است چندین عبارت باشد نه تنها if بنابراین متغیر val یکی از دو مقدار true/false را خواهد داشت. چرا این ویژگی کاربرد دارد؟ اجازه دهید تا به شما بگوییم زمانی که می‌خواهید چندین چیز را در یک رشته را جستجو کنید به صورت زیر خواهید داشت: const std::string myString = "My Hello World Wow"; const auto it = myString.find("Hello"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n" const auto it2 = myString.find("World"); if (it2 != std::string::npos) std::cout << it2 << " World\n" ما باید از نام‌‌های مختلفی برای it استفاده کنیم و یا اینکه آن را با دامنه خاتمه دهنده جدا سازیم. { const auto it = myString.find("Hello"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n" } { const auto it = myString.find("World"); if (it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n" } عبارت جدید شرطی if در نسخه جدید یک دامنه اضافه را در یک خط ایجاد می‌‌کند. if (const auto it = myString.find("Hello"); it != std::string::npos) std::cout << it << " Hello\n"; if (const auto it = myString.find("World"); it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n"; همانطور که قبلاً اشاره شده است، متغیر تعریف شده در عبارت شرطی if در بلوک دیگری قابل مشاهده است. بنابراین شما می‌‌تواین به صورت زیر بنویسید: if (const auto it = myString.find("World"); it != std::string::npos) std::cout << it << " World\n"; else std::cout << it << " not found!!\n"; به علاوه، شما می‌‌توانید آن را با پیوند ساختاری بر اساس کد نمونه از جانب (Herb Sutter) استفاده کنید: // better together: structured bindings + if initializer if (auto [iter, succeeded] = mymap.insert(value); succeeded) { use(iter); // ok // ... } // iter and succeeded are destroyed here جزئیات بیشتر در اسناد زیر آمده است: سند P0305R1 ویدیو موجود در یوتیوب با عنوان (C++ Weekly - Ep 21 C++17’s if and switch Init Statements) این مورد با کامپایلر‌های GCC 7.0،MSVC-2017.3 و Clang 3.9 سازگار است. متغیرهای درون خطی (inline) با شروع مقدار دهی داده‌های غیر استاتیک، اکنون می‌‌توانیم یک متغیر عضو را دی یک مکان اعلام کنیم. با این حال، با متغیر‌های استاتیک یا const static، معمولاً باید آن را در برخی از فایل‌های cpp تعریف کنید. در سی‌پلاس‌پلاس ۱۱ و کلید واژه constexpr که مارا قادر می‌سازد تا در یک مکان اعلان و تعریف متغیر‌های استاتیک را انجام دهیم، اما این امکان تنها به constexpr محدود می‌‌شود. قبلاً فقط روشها/توابع می‌‌توانستند به عنوان inline تعریف شوند، حالا شما می‌‌توانید این کار را با متغیر ها در داخل فایل هدر انجام دهید. یک متغیر اعلام شده درون خطی معنای مشاهبی دارد بنابراین همانند یک تابع inline تعریف می‌‌شود. آن را می‌‌توان به واحد‌های ترجمه چند گانه نیز تعریف کرد. مثال‌‌های زیر را ببینید: struct MyClass { static const int sValue; }; inline int const MyClass::sValue = 777; و حتی struct MyClass { inline static const int sValue = 777; }; همچنین توجه داشته باشید که متغیر‌های constexpr به طور ضمنی inline هستند، بنابراین نیازی به استفاده به صورت constepr inline myVar = 10; نمی‌‌باشد. این ویژگی چرا کد را ساده تر می‌‌کند؟ برای مثال، تعداد زیادی از هدرها در کتابخانه تنها تعدادی از روش های (هک‌) را محدود می‌‌کنند (مانند استفاده توابع درون خطیinline و یا قالب ها) و در نهایت مزیت constexpr این است که مقدار دهی اولیه شما نباید constexpr باشد. جزئیات بیشتر در رابطه با این ویژگی در سند زیر موجود است: سند P0386R2 این مورد با کامپایلر‌های GCC 7.0 و Clang 3.9 سازگار است اما فعلاً با MSVC سازگاری ندارد. ویژگی مربوط به constexpr if ممکن است در بعضی جاها به قابلیت std::enable_if در سی‌پلاس‌پلاس ۱۴ نگاه کنید که آن به راحتی با constexpr if جایگزین می‌شود. بنابراین، در اکثر موارد، ما اکنون می‌‌توانیم تنها با نوشتن عبارت یک constexpr if این کار را بهتر و تمیز تر انجام دهیم. این ویژگی برای برنامه نویسی metaprogramming/template بسیار مهم است که احتمالاً طبیعت آن بسیار پیچیده خواهد بود. یک مثال ساده با تابع Fibonacci: template<int N> constexpr int fibonacci() { return fibonacci<N-1>() + fibonacci<N-2>(); } template<> constexpr int fibonacci<1>() { return 1; } template<> constexpr int fibonacci<0>() { return 0; } حال می‌‌توان آن را تقریباً در یک حالت نرمال (نسخه بدون کامپایل) نوشت: template<int N> constexpr int fibonacci() { if constexpr (N>=2) return fibonacci<N-1>() + fibonacci<N-2>(); else return N; } در رویداد ۱۸ هم جلسات هفتگی سی‌پلاس‌پلاس در جیسون ترنر نمونه‌‌ای را می‌‌توان یافت که در آن عبارت constexpr if هیچ منطق اتصال کوتاهی را در زمان کامپایل انجام نمی‌‌‌دهد، بنابراین این کد باید کامپایل شود: if constexpr (std::is_integral<T>::value && std::numeric_limits<T>::min() < 10) { } در کد فوق برای T شما در std::strin‌g خطایی کامپایل را دریافت خواهید کرد زیرا numeric_limits برای رشته ها تعریف نشده اند. در جلسات C++NOW 2017 آقای Bryce Leblbach با عنوان جلسه خود C++17 Features در ۱۶ دقیقه مثال بسیار زیبایی را در رابطه باconstexpr if زد که می‌‌تواند برای تابع get استفاده شود که آن برای پیوند ساختاری مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. struct S { int n; std::string s; float d; }; template <std::size_t I> auto& get(S& s) { if constexpr (I == 0) return s.n; else if constexpr (I == 1) return s.s; else if constexpr (I == 2) return s.d; } قبلاً ما باید به صورت زیر می‌‌نوشتیم: template <> auto& get<0>(S &s) { return s.n; } template <> auto& get<1>(S &s) { return s.s; } template <> auto& get<2>(S &s) { return s.d; } همانطور که می‌‌بینید، مشکل سوال برانگیز اینجاست که کد در این جا ساده تر است. اگر چه در این مورد فقط از یک ساختار ساده استفاده شده است، با برخی از نمونه های واقعی دنیا، کد نهایی باید بسیار پیچیده تر از این باشد بنابراین باید constexpr if کد تمیز تری نسبت به این مورد باشد. این مورد با کامپایلر‌های GCC 7.0،MSVC-2017.3 و Clang 3.9 سازگار است. ویژگی‌های دیگر ما می‌‌توانیم در رابطه با بسیاری از ویژگی های جدید سی‌پلاس‌پلاس صحبت کنیم اما در این پست ما بیشتر در رابطه با قطعات بزرگتر تمرکز کرده‌‌ایم. با این حال، فقط برای یادآوری، ممکن است بخواهید ویژگی‌‌های زیر را در نظر بگیرید که آنها نیز کد ها را ساده تر می‌کنند: قالب‌ (template) عبارت Fold الگو برای کلاس ها بنابراین برای ذکر ویژگی‌‌های بیشتر در رابطه با نسخه جدید در پستهای آن ها را پوشش خواهیم داد. شک نکنید که، سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ پیشرفت واقعی را در برابر کد های جمع و جور و آسان فراهم گرده است. یکی از بهترین چیزها constexpr است که آن به ما اجازه می‌دهد کد template/metaprogramming را به روش کد استاندارد شده بنویسیم. این یک مزیت بسیار بزرگی است. ویژگی دوم: پیوند ساخت یافته (که حتی برای حلقه ها کار می‌‌کند) مانند حسی را القا می‌‌کند که در زبان‌های پویایی مثل Python وجود دارد. همانطور که می‌‌بینید، تمام ویژگی‌های ذکر شده در حال حاضر در Clang، MSVC و GCC قابل اجرا هستند. اگر شما با نسخه های اخیر این کامپایلر ها کار می‌کنید می‌تواین بلافاصله با سی‌++ ۱۷ کار کرده و آن را تجربه کنید.

برای اتصال به دیتابیس نیاز به ایجاد یک Connection هستیم. شی Connection در جاوا از یک DriverManager برای ارتباط استفاده می کند. برای شروع ابتدا این سه خط رو import کنید. import java.sql.Connection; import java.sql.DriverManager; import java.sql.SQLException; برای ایجاد یک ارتباط به کد زیر نیاز هست. Connection con = DriverManager.getConnection( host, username, password ); در متد getConnection از شیء کلاس DriverManager نیاز به نام میزبان ( HostName ) نام کاربری و رمز عبور هستیم. در صورتی که ارتباط برقرار شود یک شیء از نوع Connection ایجاد می شود. اگر از IDE NetBeans استفاده می کنید می توانید host adress را در تب Services در سمت چپ پیدا کنید. ادرس دیتابیس در تصویر بالا jdbc:derby://localhost:1527/Employees می باشد. لازمه بگم که این محیط مربوط به IDE NetBeans هست. jdbc:derby نوع بانک اطلاعاتی ، سپس ادرس، پورت اتصال، و نام دیتابیس رو می تونید در بالا به ترتبیب مشاهده کنید. همچنین می توانید دو رشته برای رمز و نام کاربری هم به این رشته اضافه کنید. لازم هست که بدونید برای Exception Handling نیاز هست که کدهای بخش اتصال در try-catch نوشته شود.بخش Driver Manager که مسولیت برقراری ارتباط رو بر عهده داره در صورت موفق نشدن در برقراری اتصال یک SQLException Error بر می گردونه. بعد از مراحل بالا نوبت به اجرای کد می رسه. وقتی که این کد رو اجرا کنید متوجه خواهید شد که این کد اجرا نمی شه و خطای زیر رو بهمون می ده. "java.net.ConnectException : Error connecting to server localhost on port 1527 with message Connection refused: connect." این خطا به معنی این هست که برنامه نمی تونه به سرور بانک اطلاعاتی وصل بشه ، در این حالت در تب Services بر روی دیتابیس مورد نظر راست کلیک کنید و گزینه Start Server رو بزنید. از اینکه هیچ فایروالی ارتباط رو مسدود نکرده اطمینان پیدا کنید ، یک فایروال خوب معمولا به شما سریعا اطلاع می ده و از شما در مورد اینکه به برنامه اجازه دسترسی داده بشه یا نه سوال خواهد کرد. به محض اینکه شما اجازه دسترسی بدین در خروجی NetBeans این پیغام رو مشاهده خواهید کرد. "Apache Derby Network Server - 10.4.1.3 - (648739) started and ready to accept connections on port 1527 at DATE_AND_TIME_HERE" بعد از استارت سرور برنامه رو دوباره اجرا کنید و خطای دیگری رو خواهید دید. "No suitable driver found for jdbc:derby://localhost:1527/Employees علت این خطا نیاز DriverManager به یک Driver برای ارتباط با بانک اطلاعاتی هست. نمونه هایی از Driver ها ClientDriver و EmbeddedDriverها هستند. شما می توانید یکی از این دو رو import کنید تا DriverManager بتونه شروع به کار کنه. برای این کار در تب Project در منوی Library راست کلیک کنید و JAR File با نام dervyClientDriver رو از ادرس زیر اضافه کنید. C:\Program Files\Sun\JavaDB\lib در صورتی که مراحل بالا رو به درستی انجام داده باشین برنامه بالا با بانک اطلاعاتی شما ارتباط برقرار خواهد کرد.

مقدمه گاهی اوقات ارزش این را دارد که چند قدم به عقب برداریم و از دید یک تازه‌کار دنیای توسعه را نگاهی بی‌اندازیم. امروزه که استقبال زیادی از فریم‌ورک (framework) انگولار می‌شود، پرسش‌های زیادی در مورد انگولار در ذهن‌ توسعه دهنده‌ها به وجود آمده پرسش‌هایی مانند: انگولار چیست؟ چرا باید انگولار را استفاده کنیم؟ چه موقع نباید از انگولار استفاده کنیم؟ در این مقاله من پاسخ این پرسش‌ها و مطالب بیشتری را می‌دهم. نگاهی خواهیم انداخت به این که انگولار چیست، چگونه راه‌اندازی شد و چه زمانی استفاده از انگولار ایده‌ی خوبی است. بگذارید از ابتدا شروع کنیم و ببینیم چگونه فریم‌ورک انگولار راه اندازی شد؟ انگولار چگونه راه‌اندازی شد؟ انگولار به عنوان یک پروژه‌ی جانبی شروع شد. در سال 2009، میسکو هِوِری (Miško Hevery) و آدام ابرونز (Adam Abrons) پروژه‌ای را تحت عنوان <angular/> منتشر کردند که به توسعه دهنده‌ها‌ و طراحان کمک می‌کرد تا با استفاده از تگ (tag) های ساده HTML وب اپلیکیشن‌هایی (Web application) بسازند. نام "Angular" از براکت های زاویه‌دار یا <> می‌آید، که تمام تگ‌های HTML را احاطه می‌کنند. میسکو ایده‌ی پشت این فریم‌ورک را در مصاحبه‌ای که در سال 2013 انجام شد شرح داد: چون دامین angular.com گرفته شده بود - که هنوز هم گرفته شده - حامی‌ها نام کتابخانه را به GetAngular تغییر دادند و سایت کوچکی را قرار دادند که درباره‌ی امکانات فریم‌ورک صحبت می‌کرد. تصویر زیر وبسایت انگولار در سال 2009 را نشان می‌دهد: پس از مدت کوتایی میسکو شروع به کار برای گوگل کرد، و در 2010 در حال کار کردن روی پروژه ای به نام google feedback بود. میسکو برد گرین (Brad Green) مدیر خود را قانع کرد تا پروژه را با استفاده از پروژه جانبی انگولار او باز نویسی کند و مقدار زمان و کدی که تیم توانست ذخیره کند کمک کرد تا گوگل را برای قدرتی که انگولار ارائه می‌داد متقاعد کند. کمی بعد از موفقیت در بازنویسی Google Feedback، همان تیم کتابخانه را متن‌باز کردند و سرانجام نسخه 1.0 از انگولار در ماه می سال 2011 منتشر شد. طی چند سال آمار استفاده از انگولار صعود کرد، و امروز گوگل استفاده‌ی نیم میلیون توسعه دهنده از انگولار را به رخ می‌کشد. انگولار چه میکند؟ انگولار یک فریم‌ورک جاوا اسکریپت است که به توسعه دهنده‌ها در ساختن برنامه کمک می‌کند. این کتابخانه تعدادی امکانات را ارائه می‌کند که پیاده سازی نیازمندی‌های پیچیده‌ی برنامه‌های مدرن را بدیهی و آسان می‌کند. مانند پیوند داده (data binding)، مسیریابی (routing) و انیمیشن‌ها (animations). همچنین انگولار قرارداد‌هایی را برای چگونگی توسعه برنامه (application) فراهم می‌کند، که می‌تواند برای تیم‌های بزرگی که نیاز دارند با هم روی یک کد پایه کار کنند بسیار مفید باشد. انگولار تنها کتابخانه جاوا اسکریپت است که راهنمای استایل (style) جامع را با تعدادی دستورالعمل محتاطانه درباره چگونگی نوشتن کد با فریم‌ورک ارائه می‌دهد. چه زمانی باید انگولار را استفاده کرد؟ از دید تکنیکی شما می‌توانید هر چیزی با انگولار بسازید، اما انگولار در پروژه های پیچیده که شامل داده می‌شوند به بهترین شکل عمل می‌کند. اگر شما نگاهی به برنامه‌های متنوع ساخته شده توسط انگولار که در اینجا لیست شده بی‌اندازید، خواهید دید عموما برنامه‌هایی هستند که داده‌ها را از فرم (form) ها جمع‌آوری کرده و با آن کاری می‌کنند. این به این معنی نیست که شما باید برای استفاده از انگولار در پروژه‌ی خود فرم داشته باشید. توسعه دهنده‌ها تعداد تعجب برانگیزی از بازی‌ با انگولار به خوبی چیزهایی مثل برنامه‌های واقعیت مجازی ساخته‌اند! با این حال اکثر آموزش‌هایی که خواهید یافت درباره‌ی برنامه‌هایی از نوع فرم‌دار خواهد بود. برای مثال مستندات انگولار آموزشی درباره‌ی ساخت برنامه‌ای است که شما با استفاده از فرم، قهرمان هایی را می‌سازید و آنها را در لیستی مشاهده می‌کنید. انگولار در برنامه‌های با پایه فرم خوب عمل میکند، همچنین برای برنامه‌های بزرگ و پیچیده بسیار مناسب است. همچنین انگولار نه آسان‌ترین فریم‌ورک جاوا اسکریپ است و نه کوچک‌ترین؛ بنابراین اگر در حال ساخت چیز کوچکی هستید کتابخانه‌های ساده‌تری مثل جی‌کوئری خواهید یافت که مناسب‌تر هستند. مشابهاً انگولار بسیار مناسب برنامه‌هایی است که توسط تیم‌های متوسط الی بزرگ ساخته شده‌اند. اگر شما خودتان در حال کار بر روی برنامه‌ای هستید، ممکن است قرارداد های انگولار را بیشتر از نیاز خود ببینید. انگولار همچنین برای برنامه‌هایی مناسب است که نیاز دارند در محیط‌های توسعه مختلفی اجرا شوند. اگر شما برنامه‌ای دارید که باید به خوبی یک برنامه‌ی ویندوزی یا مک اجرا شود، می‌توانید یکی از آموزش‌های آنلاین برای اجرای برنامه‌ی انگولار خود با پروژه معروف الکترون را دنبال کنید. اگر شما برنامه‌ای دارید که باید به خوبی برنامه اندروید و ios اجرا شود، می‌توانید با استفاده از NativeScript برنامه‌ی خود را در یک محیط بومی واقعی موبایل رندر (Render) کنید. در بعضی موارد حتی می‌توانید این کد را بین پلتفرم‌های مختلف به اشتراک بگذارید. چه کسی پشتیبان انگولار است؟ تیم هسته‌ی انگولار آرایه‌ای عظیم از افراد و جامعه‌ی (community) انگولار را شامل می‌شود که در دنیا گسترده‌ شده‌اند. که می‌شود گفت بیشتر توسعه‌های روز به روز انگولار توسط کارمندان گوگل انجام شده است. صفحه درباره‌ی انگولار تقریباً 20 کارمند گوگل را در تیم هسته انگولار لیست کرده است و تمام برترین مشارکت کننده‌ها در پروژه انگولار در گوگل کار می‌کنند. که می‌شود گفت گوگل انگولار را کنترل می‌کند، خود کتاب‌خانه هنوز تا مقدار زیادی تلاش جامعه است. بیشتر از 2000 فرد در یکی از مخزن‌های (repositories) متن‌باز انگولار مشارکت داشته‌اند. راهنما و آموزش‌های بی‌شمار نوشته شده توسط جامعه در دسترس هستند، و شرکت‌های مختلفی به توسعه دهنده‌ها برای قدرت بیشتر پیشنهاد آموزش و تجهیز شدن به انگولار را می‌دهند. چه نسخه ای از انگولار را استفاده کنم؟ در زمان نوشتن این مقاله دو نسخه مشهور انگولار موجود هستند. نسخه یک در وب‌سایت https://angularjs.org در دسترس است و نسخه ی آپدیت شده‌ی همان کتاب‌خانه‌ای است که میسکو و تیم در سال 2011 منتشر کردند. نسخه ی مشهور دیگر انگولار اکنون به سادگی "Angular"خوانده می‌شود و در وب‌سایت https://angular.io در دسترس است. انگولار مدرن کاملا شکل دوباره طراحی شده‌ی نسخه یک برای مرورگرها، جریان‌های کار و پلتفرم‌های توسعه جدیدتر است.

سلام و خسته نباشید . ممنون از مهندس عزیز بابت راه اندازی انجمن‌ها. سعی می‌کنم سر فرصت مطالبی که توی سایت خودم منتشر می‌کنم رو هم در اینجا هم به اشتراک بزارم، بزودی دوره مقدماتی ( که از قبل آماده کردم و ۱۳ جلسه کوتاه ۱۰ ۱۵ دقیقه ای شده ) رو منتشر می‌کنم و حتما توی این تاپیک به مرور قرار میدم .

همانطور که می‌دانید، حریم خصوصی به اطلاعاتی گفته می‌شود که آن اطلاعات می‌تواند در صورت فاش شدن آسیب‌هایی را به صاحب داده چه از لحاظ روحی و چه مالی و یا جسمی وارد سازد. اطلاعاتی چون وضعیت تاهل، تاریخ تولد، کد ملی، اطلاعات مالی و اعتباری، اطلاعات پزشکی، اطلاعات تماس و مانند آن که بتوان از آن داده‌هایی جدید را استخراج و یا از آن استفاده تجاری و غیر تجاری نمود را حریم شخصی می‌نامند. آی‌ او‌ استریم با تاکید بر احترامی که برای حریم شخصی کاربران قائل است، برای گفتگو، سفارش خرید، مشاوره، شبکه سازی، معتبر سازی، ثبت نظر یا استفاده از برخی امکانات وب سایت اطلاعاتی را از کاربران درخواست می‌کند تا بتواند خدماتی امن و مطمئن را به کاربران ارائه دهد. برای اینکه افراد متقاضی بتوانند خود را بر اساس شرایط موجود در قوانین به جامعه‌ی برنامه‌نویسی کشور معرفی کنند، لازم است تا نام و نام خانوادگی و تخصص کاربران پرسیده شود. در بخش مرکز دریافت اسناد، سورس کُد‌ها، محصولات، مقالات و کتاب‌های علمی بعضاً به صورت تجاری (پولی و غیر رایگان) در اختیار کاربران قرار می‌گیرد که کاربران باید توجه داشته باشند این مرجع شدیداً به حفظ حقوق چاپ، توسعه و تکثیر عاملین فایل‌های ارسالی احترام قائل است. بنابراین کاربران با پذیرش قوانین موظف به رعایت انسان دوستانه‌ی حقوق چاپ و تکثیر چنین مواردی خواهند شد. در بخش مراکز دریافت و فروشگاه برای پردازش و ارسال سفارش، اطلاعاتی مانند آدرس، شماره تلفن و ایمیل مورد نیاز است و از آنجا که کلیه فعالیت‌های آی او استریم قانونی و مبتنی بر قوانین تجارت الکترونیک صورت می‌گیرد. یادآوری می‌شود آدرس ایمیل و تلفن‌هایی که کاربر در پروفایل خود ثبت می‌کند، تنها آدرس ایمیل و تلفن‌های رسمی و مورد تایید مشتری است و تمام مکاتبات و پاسخ‌های شرکت (دات‌ویوز) و جامعه‌ی برنامه‌نویسان آی او استریم از طریق آنها صورت می‌گیرد. بنابراین درج آدرس، ایمیل و شماره تماس‌های همراه و ثابت توسط مشتری، به منزله مورد تایید بودن صحت آنها است و در صورتی که موارد فوق به صورت صحیح یا کامل درج نشده باشد، آی او استریم جهت اطمینان از صحت و قطعیت ثبت سفارش می‌تواند از مشتری، اطلاعات تکمیلی و بیشتری درخواست کند. مشتریان می‌توانند نام، آدرس و تلفن شخص دیگری را برای مکاتلات و فعالیت‌های خود در این شبکه و همچنین در بخش‌های ویژه مانند تحویل گرفتن سفارش وارد کنند و آی او استریم تنها برای ارسال همان سفارش، از این اطلاعات استفاده خواهد کرد. همچنین آی او استریم ممکن است برای ارتباط با کاربران، بهینه سازی محتوای وب سایت و تحقیقات بازاریابی از برخی اطلاعات استفاده کند و برای اطلاع رسانی رویدادها و اخبار، خدمات و سرویس‌های ویژه یا پروموشن‌ها، برای اعضای وب سایت ایمیل یا پیامک ارسال نماید. در صورتی که کاربران تمایل به دریافت اینگونه ایمیل ها و پیامک‌ها نداشته باشند، می‌توانند عضویت دریافت خبرنامه آی او استریم را در پروفایل خود لغو کنند. عدم اقدام جهت لغو، به منزله ی موافقت ضمنی با دریافت ایمیل ها و پیام ها و سلب حق اعتراض میباشد. مرجع ممکن است نقد و نظرهای ارسالی کاربران را در راستای رعایت قوانین وب سایت ویرایش کند. همچنین اگر نظر یا پیام ارسال شده توسط کاربر، مشمول مصادیق محتوای مجرمانه باشد، آی او استریم می‌تواند از اطلاعات ثبت شده برای پیگیری قانونی استفاده کند. کاربران ضمن استفاده از خدمات وبسایت آی او استریم، حق ویرایش اطلاعات و استفاده از آنها را در چارچوب فوق الذکر به مرجع اعطاء نموده و حق اعتراض را از خود سلب می‌نمایند. باید تاکید شود که حفظ و نگهداری رمز عبور و نام کاربری بر عهده کاربران است و لذا برای جلوگیری از هرگونه سوء استفاده احتمالی، کاربران نباید آن اطلاعات را برای شخص دیگری فاش کنند. در صورتی که کاربر شماره همراه خود را به فردی دیگر واگذار کرد، جهت جلوگیری از سوء استفاده یا مشکلات احتمالی کاربران باید شماره موبایل خود را در پروفایل تغییر داده و شماره جدیدی ثبت نمایند. مسئولیت هرگونه خسارت احتمالی که ناشی از عدم رعایت موارد فوق الذکر توسط کاربر باشد، با خود کاربر بوده وکاربر حق هر گونه ادعا علیه مرجع را از خود سلب می‌کند. آی او استریم هویت شخصی کاربران را محرمانه می‌داند و اطلاعات شخصی آنان را به هیچ شخص یا سازمان دیگری منتقل نمی‌کند، مگر اینکه با حکم مقام قضائی یا اداری صالحه یا طبق قوانین و مقررات رایج کشور موظف باشد در اختیار مراجع ذی‌صلاح قرار دهد.در این موارد هیچ گونه مسئولیت قانونی مبنی بر جبران خسارت برای مرجع وجود ندارد و کاربران با اعلام رضایت خود در استفاده از خدمات وب سایت ضمنا حق هرگونه اعتراض را از خود سلب نموده اند. همچنین بدین وسیله به اطلاع کاربران رسانده می‌شود که آی او استریم همانند سایر وب سایت‌ها از جمع آوری IP و کوکی‌ها استفاده می‌کند، اما پروتکل، سرور و لایه‌های امنیتی مرجع و روش‌های مناسب مدیریت داده‌ها حداکثر تلاش را به عمل می آورد که اطلاعات کاربران را محافظت و از دسترسی‌های غیر قانونی جلوگیری کند. طبیعتاً مسئولیت هرگونه سوء استفاده به شخص یا اشخاص متخلف مربوط بوده و ای او استریم حق اعتراض و پیگیری را از طریق قانونی بنابر صلاحدید خود محفوظ می‌دارد. آی او استریم برای حفاظت و نگهداری اطلاعات و حریم شخصی کاربران همه توان خود را به کار می‌گیرد و امیدوار است که تجربه‌ی مشارکت و گفتگو، معرفی و کسب‌و‌کار راحت و خوشایند را برای همه کاربران فراهم آورد. در صورت وجود هرگونه سوال، لطفاً با آدرس ایمیل info@iostream.ir با ما در ارتباط باشید.

مقدمه در دنیای برنامه‌نویسی، نوع جوابی که برای سوالات فنی خود می‌گیرید، هر چقدر که به سختی جواب دادن سوال بستگی دارد، همانقدر هم به روش پرسیدن شما بستگی دارد. با مطالعه‌ی این راهنما قادر خواهید بود طوری سوال کنید که به احتمال بیشتری جواب رضایت بخشی دریافت کنید. هدف ما از این سند در مرجع برنامه نویسی ایران، این است که فرهنگ مکاتبه و رسیدگی به مشکلات همدیگر را در زمینه‌های مرتبط افزایش و بهینه سازی کنیم. بنابراین، امروزه که برنامه‌نویسی بیش از پیش گسترده شده، می‌توانید از وجود افراد با‌تجربه استفاده کنید و جواب‌های خوبی دریافت کنید. با این حال حتی اگر افراد با‌تجربه هم برای پرسیدن سوال روش‌های توصیه شده در این راهنما را به کار گیرند جواب‌های مفید‌تری دریافت می‌کنند. اولین چیزی که باید درک کنیم این است که افراد با‌تجربه سوال های سخت و طولانی را دوست دارند که به خوبی ذهن را درگیر می‌کند. اگر به ما یک سوال جالب توجه بدهید که به آن فکر کنیم از شما سپاس‌گزار خواهیم شد. سوالات خوب محرک ذهن بوده و یک هدیه هستند. سوالات خوب به ما کمک میکنند تا فهم خود را توسعه دهیم و عموماً باعث آشکار شدن مشکلاتی میشود که ممکن است ما ندانیم یا به آنها توجهی نکرده باشیم. در میان افراد با‌تجربه یک سوال خوب یک چالش مهیج است. با این وجود بسیاری از تازه‌کار ها گمان میکنند که افراد با‌تجربه در مقابل سوالات ساده با دشمنی و تکبر برخورد می‌کنند و به نظر می‌رسد که واکنش گستاخانه‌ای با افراد تازه‌کار و ناآگاه دارند. اما به هیچ وجه این‌طور نیست! چیزی که بدون شرمندگی باید بگوییم، خصومت با افرادی است که ظاهراً تمایلی به تفکر در موضوع ندارند و جواب دادن به سوالشان را به نوعی وظیفه‌ی افراد با تجربه می‌دانند. از دید افراد با‌تجربه چنین افرادی باعث هدر رفتن وقت می‌شوند پس وقت خود را صَرف جواب دادن به سوالات بهتر میکنند. همچین افراد با‌تجربه بسیار داوطلب هستند و در زمان‌هایی که مشغول نباشند به پاسخ دادن به سوالات می‌پردازند. در آن مواقع غرق سوالات هستند. پس بدون ترس سوالات را فیلتر می‌کنند و ترجیح می‌دهند که به سوالاتِ بهتر جواب دهند. نوع رفتار شما شایستگی شما را برای دریافت جواب نشان می‌دهد. افراد شایسته زیرک، اندیشمند، هشیار و علاقمند به شرکت فعالانه در توسعهٔ یک راه‌حل هستند. بهترین راه برای گرفتن یک جواب سریع و خوب اینست که آن را مانند یک شخص زرنگ و مطمئن بپرسید، شخصی که واقعاً نیاز به کمک در یک مشکل خاص دارد. قبل از این که سوال کنید قبل از پرسیدن یک سوال فنی از طریق ایمیل، شبکه اجتماعی یا انجمن یک وبسایت، این کار‌ها را انجام دهید: سعی کنید جواب خود را با جستجو در ویکی‌پدیا و یا در قسمت‌های ویکی سایت مربوطه پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را با جستجو در آرشیو انجمنی که می‌خواهید بفرسیتد، پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را با جستجو در وب پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را با خواندن manual (راهنما) پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را با خواندن FAQ (سوالات متداول) پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را از طریق بازبینی یا آزمایش پیدا کنید. سعی کنید جواب خود را با پرسیدن از یک دوست باتجربه پیدا کنید. اگر یک برنامه‌نویس هستید، سعی کنید جواب خود را با خواندن کدمنبع پیدا کنید. از فنونی استفاده کنید. برای مثال متن پیغام ارور را در گوگل جستجو کنید. حتی اگر به نتیجه ای نرسید، گفتن اینکه «من عبارت زیر را گوگل کردم، اما چیز امیدوار کننده‌ای پیدا نکردم» چیز خوبی برای یک گروه پستی یا خبری است، حداقل به این دلیل که مشخص می‌شود جستجو کمکی نمی‌کند. وقت بگذارید. انتظار نداشته باشد که بتوانید مشکل پیچیدهٔ خود را با چند ثانیه گوگل کردن حل کنید. FAQ ها را بخوانید و بفهمید، آرام و باتمرکز بنشنید و کمی در مورد مشکل خود فکر و گمانه‌زنی کنید. به یکباره تمام سوالات خود را ارسال نکنید فقط به خاطر اینکه اولین جستجوی شما به هیچ جوابی نرسید (یا به جواب‌های زیادی رسید). سوال خود را آماده کنید. به آن فکر کنید. سوالات شتاب‌زده به جواب‌های شتاب‌زده منجر خواهد شد، یا اصلاً به هیچ جوابی نمی‌رسد. هر چه بیشتر این را نشان دهید که برای حل مسئلهٔ خود قبل از درخواست کمک، فکر و تلاش کرده‌اید، همانقدر احتمال بیشتری خواهد رفت که واقعاً به شما کمک کنند. از پرسیدن سوال اشتباه، اجتناب کنید. اگر سوالی بپرسید که بر اساس فرض‌های ناقص و اشتباه است، یک فرد با تجربه ممکن است با این تصور که «یک سوال احمقانه است...» بخواهد به شما یک جواب لفظی و بی‌فایده بدهد، و به امید اینکه شما درس بگیرید از تجربهٔ گرفتن آنچه پرسیدید، نه آنچه مورد نیاز شما بود. ما وقتی می‌توانید به جواب برسید که یک سوال قابل توجه و برانگیزندهٔ ذهن بپرسید، سوالی که بطور ضمنی باعث کمک به تجربهٔ جامعه می‌شود، نه آنکه فقط بصورت انفعالی خواستار دانش از دیگران باشید. از طرف دیگر، روشن ساختن اینکه شما توانایی و تمایل کمک در پروسهٔ حل مسئله را دارید، شروع بسیار خوبی است. «آیا کسی می‌خواهد منبعی معرفی کند؟»، «مثال من چه چیز کم دارد؟»، و «چه وبسایتی را بهتر است بررسی کنم» به احتمال بیشتری جواب خواهند گرفت نسبت به این سوال که «لطفاً روش دقیق کاری که باید انجام دهم را بنویسید.». چون [در حالت اول] شما این را روشن می‌سازید که واقعاً راغب به تکمیل پروسه [ی حل مشکل] هستید اگر شخصی فقط مسیر صحیح را به شما نشان دهد. وقتی سوال می‌کنید: انجمن خود را به دقت انتخاب کنید به این حساس باشید که کجا سوال خود را مطرح می‌کنید. شما احتمالاً نادیده گرفته خواهید شد اگر: سوال شما دارای عنوان مناسب نباشد. یک سوال بسیار ابتدایی را در انجمنی پست کنید که انتظار سوالات فنی پیشرفته را دارند. یا بالعکس. یک سوال مشترک را در چند گروه خبری پست کنید. یک ایمیل شخصی به کسی بفرستید که نه سابقه آشنایی با شما دارد، و نه شخصاً مسئول حل مشکل شماست. افراد با تجربه سوالاتی که بیجا در مکان خاصی پست شود را پاک می‌کنند تا کانالهای ارتباطی‌شان را از غرق شدن در بی‌ربطی حفظ کند. شما نمی‌خواهید این اتفاق برایتان بیفتد؛ بنابراین اولین قدم این است که انجمن درست را انتخاب کنید. باز هم، گوگل و سایر روشهای جستجوی وب، دوست شما هستند. از آنها استفاده کنید. رها کردن یک ایمیل به سوی شخص یا انجمنی که با آن آشنا نیستید، در بهترین حالت یک ریسک است. در مورد اینکه آیا سوال شما مورد استقبال واقع می‌شود یا نه، حدس‌های خوشبینانه نزنید. اگر مطمئن نیستید آن را جای دیگری بفرستید یا اینکه از فرستادن آن خودداری کنید. به یکباره سوال خود را به همه‌ی کانال های کمک‌رسانی ارسال نکنید، این کار مانند فریاد زدن است و افراد را عصبانی می‌کند. به آرامی از میان آنها گام بردارید. عموماً سوالاتی که در یک انجمن عمومی و درست (بجا) پرسیده شوند، احتمال اینکه جواب مفید بگیرند بیشتر است تا آنهایی که در جای خصوصی پرسیده می‌شوند. چندین دلیل برای این وجود دارد. یک دلیل ساده، مقدار منابع پاسخگو است. یکی دیگر تعداد بازدیدکنندگان است؛ افراد با‌تجربه ترجیح می‌دهند به سوالاتی جواب دهند که افراد بیشتری را آموزش دهد، تا سوالاتی که فقط به درد افراد کمی بخورد. به وضوح، برنامه‌نویسان چیره‌دست و سازندگان نرم‌افزارهای محبوب، همواره بسیار بیشتر از توان پاسخ‌گویی‌شان، پیغام‌های انبوه و بی‌هدف دریافت می‌کنند. شما با اضافه شدن به این سیل، یکی از آن موارد بسیار زیاد هستید. از عناوین پرمعنا و دارای موضوع مشخص، استفاده کنید در لیست‌های پستی، گروه‌های خبری یا انجمن‌های وب، عنوانِ موضوع، فرصت طلایی شماست تا با حدود ۵۰ کاراکتر یا کمتر، توجه متخصصانِ قابل را جلب کنید. با عناوینی مثل «لطفاً به من کمک کنید»، آن را هدر ندهید (پیغام‌هایی با این‌گونه عناوین به راحتی دور انداخته می‌شوند). سعی نکنید با عمق اضطراب خود، افراد با تجربه را تحت تأثیر قرار دهید؛ در عوض، از آن فضا برای یک توصیف بسیار مختصر از مشکل خود استفاده کنید. نامطلوب: کمک! کتابخانه X روی لپ‌تاپ من درست کار نمی‌کند! هوشمندانه: با استفاده از امکانY از کتاب‌خانه X برنامه من کار نمی‌کند! هوشمندانه تر: با استفاده از امکان Y در کتاب‌خانه X نسخه 5.8 برنامه من کرش (Crash) می‌کند. تصور کنید که به یک لیست از سوالات یک آرشیو نگاه می‌کنید، که فقط خطوط عنوان‌ها نمایش داده می‌شوند. عنوان پست خود را طوری انتخاب کنید که بخوبی سوال شما را منعکس کنید، تا شخص بعدی که آرشیو را جستجو می‌کند، بتواند دنبال آن ریسمان (thread) را بگیرد و به یک جواب برسد، بجای اینکه دوباره آن سوال را پست کند. رسیدن یک سوال در یک پاسخ، به خودی خود مورد شک است، چون آن فقط توسط افرادی دیده خواهد شد که این ریسمان را دنبال می‌کنند. پس یک ریسمان (تاپیک) جدید را آغاز کنید، مگر اینکه مطمئنید می‌خواهید فقط از افرادی بپرسید که در حال حاضر در این ریسمان فعال هستند. پاسخ دادن را آسان کنید پایان دادن سوال با این عبارت که «لطفاً پاسخ خو را به ... بفرستید»، جواب گرفتن شما را کاملاً بعید می‌سازد. بصورت واضح، از لحاظ دستوری صحیح، و با املای صحیح بنویسید مهم است که سوال خود را واضح و خوب بیان کنید. قبل از ارسال سوال خود یکبار متن سوالتان را بررسی و سعی خود را بکنید تا زبان (بیان) خود را بهبود دهید (صیقل دهید). لازم نیست که رسمی و سنگین باشد. در واقع افراد با تجربه به آن طرز بیانی بها میدهند که غیر رسمی، عامیانه، شوخ‌طبعانه و همراه با دقت و ظرافت باشد. اما باید دقیق باشد؛ باید نشانه‌هایی از اینکه که شما اندیشه و توجه می‌کنید را داشته باشد. این نکته بسیار مهم است که به زبان رسمی آن کانال ارتباطی سوال خود را ارسال کنید. برای مثال اگر در انجمنی که زبان رسمی آن فارسی است سوال خود را به زبان انگلیسی (یا فینگلیش) بنویسید سوال شما معمولا یا پاک خواهد شد و یا نادیده گرفته می‌شود. اگر دارید سوال خود را در انجمنی می‌پرسید که از زبان بومی شما استفاده نمی‌کند، شما یک میزان محدودی از خطاهای املایی و دستوری خواهید داشت، اما از روی تنبلی دچار خطاهای بیش از حد نشوید (بله، افراد معمولاً می‌توانند آن تفاوت را تشخیص دهند). همینطور اگر نمی‌دانید که شخص پاسخگو چه زبانی دارد، به انگلیسی بنویسید. افراد با‌تجربه مشغول، سوالات با زبانی که نمی‌فهمند را نادیده می‌گیرند، و انگلیسی زبان کاری اینترنت است. با نوشتن به زبان انگلیسی، این احتمال را که سوالتان بدون خوانده شدن پاک شود، به حداقل می‌رسانید. سوال خود را در قالب‌های استاندارد و در دسترس مطرح کنید نامه خود را به صورت پاراگراف‌هایی که از خطوط به هم پیچیده شده تشکیل شده‌اند، نفرستید. این کار، پاسخ گویی به قسمت‌های مختلف نوشته شما را دشوار می‌کند. هرگز تصور نکنید که مخاطبین شما قادر به خواند فایل‌های اختصاصی مانند Microsoft word یا Excel هستند. افراد مختلف از سیستم عامل‌های مختلف و برنامه‌های متفاوتی برای ویرایش متن استفاده می‌کنند پس بهترین گزینه این است که فایل خود را به صورت متنی ارسال کنید. در صفحات گفتگو، از اشکال خندان (Smile) و امکانات HTML استفاده نکنید. یکی دو تا از این اشکال ایرادی ندارد. اما در صورت استفاده بیش از حد. بهای سوال شما را کاهش می‌دهد و احتمال نادیده گرفته شدن سوال شما افزایش پیدا می‌کند. اگر شما از یک پردازش‌گر ایمیل با صورت گرافیکی کاربری مانند MS، Outlook، Netscape، Messenger و یا از این‌گونه‌ها استفاده می‌کنید، آگاه باشید که در صورتی که از تنظیمات پیش‌فرض آن استفاده می‌کنید، ممکن است این قوانین نقض شوند. بیشتر این پردازشگرها دارای یک دستور در فهرست خود به نام view source هستند از این گزینه در پوشه نامه‌های فرستاده خود استفاده کنید و فرستادن نوشته ساده (plain tent) بدون ضمایم غیر ضروری را بررسی کنید. درباره مشکل خود دقیق و آگاه باشید نشانه‌های مشکل ایجاد شده یا bug ها را به دقت و روشنی شرح دهید. محیطی که در آن این مشکل ایجاد می‌شود را شرح دهید. (سیستم عامل، کاربرد و ...) شرکت فروشنده و مدل آنرا هم معرفی کنید مثلاً (Fedora Coret یا Slackware 91 و ...). مطالعاتی که بر روی این مشکل انجام داده‌اید را شرح دهید. مراحل تشخیص مشکل و رفع آنرا که انجام داده‌اید، قبل از طرح سوال، شرح دهید. هرگونه تغییر در سخت‌افزار یا نرم‌افزار که اخیراً انجام شده است را شرح دهید. تلاش کنید تا به سوالاتی که پیش‌بینی می‌کنید از شما پرسیده شوند، پیش‌تر پاسخ دهید. حجم مطالب دلیلی بر دقیق بودن آن نیست باید دقیق و آموزنده بنویسید. این هدف با نوشتن حجم زیادی از داده‌ها و کدها در نامه تقاضای کمک محقق نمی‌شود. اگر یک مشکل بزرگ و پیچیده دارید، سعی کنید تا آنرا تا حد ممکن خلاصه و مرتب ارائه کنید. این امر حداقل سه فایده دارد. اول اینکه معلوم شود که شما برای خلاصه کردن سؤال خود تلاش کرده‌اید یا تمایل بیشتری برای پاسخ به شما وجود خواهد داشت. دوم اینکه با خلاصه‌سازی پاسخ مفیدتری هم خواهید گرفت؛ و سوم اینکه در حین خلاصه کردن و پیرایش گزارش خود ممکن است بتوانید مشکل را حل کنید یا راه حل کوتاه‌تری برای آن پیدا کنید. بدون اطمینان ادعای یافتن یک bug را نکنید! هنگامی که با یک نرم‌افزار به مشکل برخوردید، بدون اطمینان کامل ادعای یافتن یک bug جدید را مطرح نکنید. راهنمایی: تا هنگامی که با یک ضمیمه به کد منبع نتوانید مشکل را برطرف کنید یا با آزمایش رگرسیون با ورژن قبلی که نشان دهنده یک رفتار نادرست باشد، شما نباید مطمئن شوید. این امر در مورد وب سایت‌ها و مدارک هم صدق می‌کند سندی را به عنوان bug یافتید، باید متنی را جایگزین آن کنید یادآوری می‌شود که کاربران بسیاری هستند که مشکل شما را تجربه نکرده‌اند. همچنین شما با خواندن مطالب و وب سایت‌های مرتبط، در مورد آن نرم‌افزار آموزش دیده‌اید در غیر این صورت شما کاری را اشتباه انجام می‌دهید و نه نرم‌افزار. افرادی که یک نرم‌افزار را تهیه می‌کنند، تلاش می‌کنند تا آن نرم‌افزار حداکثر کارایی مطلوب را داشته باشد. اگر شما ادعا کنید که یک bug در آن یافته‌اید، در واقع کامل بودن کار آنها را زیر سؤال برده‌اید و این باعث رنجاندن آنهان می‌شود، حتی اگر حق با شما باشد. به خصوص ذکر کلمه bug در عنوان نامه، کار سیاست مدارانه‌ای نیست. وقتی که سوال خود را مطرح می‌کنید، بهتر است فرض کنید که شما کار اشتباهی را انجام می‌دهید، حتی اگر مطمئن باشید که یک bug واقعی را یافته‌اید. اگر واقعاً این طور باشد، در مورد آن در پاسخ‌ها خواهید شنید. با این کار نگهدارنده‌های نرم‌افزار از شما عذرخواهی خواهند کرد، همچنین اگر شما اشتباه کرده باشید، باید از آنها عذرخواهی کنید. به جای حدس‌های خود نشانه‌های مشکل را شرح دهید نوشتن در مورد اینکه خودتان علت مشکل پیش آمده را چه می‌دانید، مفید نیست (اگر فرضیات شما به‌کلی اشتباه باشد آیا با دیگران مشورت می‌کنید؟). لذا سعی کنید که به دوست‌داران کامپیوتر از علائم و نشانه‌های اولیه مشکل موجود بگویید و نه از فرضیات و تئوری‌های خود. بگذارید آنها خود تفسیر کنند و مشکل را تشخیص دهند اگر احساس می‌کنید که ذکر کردن حدس خودتان می‌تواند مهم باشد، آنرا روشن و تحت عنوان حدس خودتان بیان کنید و همچنین ذکر کنیدن که چرا این پاسخ نمی‌تواند جوابگوی مسئله باشد. هدف را مشخص کنید، نه مرحله اگر به دنبال این هستید که بدانید چطور باید کاری را انجام دهید (مثل گزارش کردن یک اشکال یا bug )، با شرح دادن هدف خود شروع کنید. بعد از آن فقط برخی از مراحل خاص که برای رسیدن به آن طی کردید و موفق نشدید را شرح دهید. اغلب، افرادی که به کمک تکنیکی نیاز دارند، هدف بلند مرتبه‌ای را در ذهن می‌پرورانند و در راهی که فکر می‌کنند تنها راه رسیدن به هدف است گمراه می‌شوند. آنها برای کمک گرفتن مرحله به مرحله می‌آیند اما نمی‌دانند که مسیر اشتباه است تلاش قابل توجهی برای گذر از این مرحله مورد نیاز است. سوال نامطلوب: چگونه می‌توان در برنامه FooDraw مقادیر RGB رنگ را بر مبنای شانزده‌تایی انتخاب کرد؟ سوال هوشمندانه: من تلاش می‌کنم که جدول رنگ‌ها را روی یک تصویر با مقادیر انتخابی خودم قرار دهم. در حال حاضر تنها راهی که به نظرم می‌رسد اینست که هر ردیف از جدول را اصلاح کنم اما نمی‌توانم در برنامه FooDraw رنگ‌ها را بر مبنای مقادیر RGB شانزده‌تایی انتخاب کنم. سوال دوم هوشمندانه بود. جواب این سوال ابزار بهتری برای آن کار را پیشنهاد می‌دهد. سوال را صریح مطرح کنید برای سوال‌هایی که انتهای مشخصی ندارد، بازه زمانی محدودی برای پاسخگویی به آنها در نظر گرفته نمی‌شود. کسانی که می‌خواهند پاسخ‌های مفیدی به شما بدهند، مشغول‌ترین افراد هستند. (چون در اغلب کارها به تنهایی کار می‌کنند). این گونه افراد نسبت به سوال‌هایی با بازه زمانی نامحدود حساسیت دارند و تمایل چندانی به پاسخ‌گویی به آنها ندارند. شما هنگامی که یک پاسخ مفید دریافت می‌کنید که از پاسخگویی خود در مورد چیزی که می‌خواهید به‌طور صریح پرسیده باشید (از اشاره‌گر استفاده کند، که بفرستید، پیوست را بررسی کنید یا هر چیز دیگر). این کار تلاش پاسخگو را بر روی هدف شما متمرکز می‌کند و به طور ضمنی حدی از نظر زمانی برای پاسخگویی و صرف انرژی برای کمک به شما ایجاد می‌کند. این کار خوبی است. برای درک دنیایی که متخصصین در آن زندگی می‌کنند، به مهارت به عنوان یک منبع و زمان فراوان برای پاسخگویی به یک مورد کمیاب فکر کنید. هر چه زمان کمتری را برای پاسخگویی به سوال خود به طور ضمنی در نظر بگیرید، احتمال اینکه جواب واقعاً مناسب از جانب یک فرد خبره و پرمشغله دریافت کنید، بیشتر می‌شود بنابراین بهتر است که برای سوال خود قالبی در نظر بگیرید که زمان مورد نیاز به پاسخگویی به آن را از جانب یک فرد خبره به حداقل برساند. اما این کار اغلب مشابه ساده‌سازی یک سوال نیست. به عنوان مثال، ممکن است برای شرح مناسبی از X یک راهنمایی بکنید؟ معمولاً سوال هوشمندانه‌تری است نسبت به اینکه ممکن است لطفاً X را توضیح دهید! اگر شما یک کد نادرست دارید، بهتر است در مورد اینکه چه اشکالی دارد بپرسید تا اینکه درخواست کنید کسی آنرا اصلاح کند. سوالهای بی‌معنی را حذف کنید از به پایان رساندن درخواست سوال خود با جملات بی‌مفهومی مانند کسی می‌تواند به من کمک کند؟ یا آیا جوابی وجود دارد؟ پرهیز کنید. اولاً، اگر شرح خود را تا نیمه نوشته بودید، این گونه سوال‌ها زائد هستند. دوماً، به دلیل زائد بودن آنها کاربران آنها را آزاردهنده تلقی می‌کنند و احتمال دارد که جواب‌هایی بی عیب و نقص ولی بی اعتنا مانند بله، به شما می‌توان کمک کرد. یا خیر، هیچ کمکی نمی‌توان کرد به شما بدهند. به طور کلی، از سوالهای آری یا خیر باید اجتناب شود مگر اینکه تنها جواب بله یا خیر برای شما کافی باشد. سوال خود را با کلمه «فوری» نشانه‌دار نکنید، حتی اگر برای شما اینگونه باشد: این مشکل شماست، نه دیگران. اظهار ضرورت کردن نتیجه معکوس می‌دهد. بیشتر کاربران به راحتی اینگونه سوال‌ها را که با خودخواهی و گستاخی درخواست توجه فوری و ویژه می‌کنند را حذف می‌کنند. تنها یک شبه استثناء وجود دارد. اگر شما در یک محل با مرتبه بالا و با یک نرم‌افزار کار می‌کنید و از نظر زمانی تحت فشار هستید، گفتن مودبانه محدودیت زمانی خود می‌تواند مؤثر باشد تا دیگران را به پاسخ دادن به شما ترغیب کند. البته این کار ریسک بالایی دارد، چون معیار جالب بودن مسائل از نظر کاربران دیگر با شما متفاوت است. به عنوان مثال فرستادن نامه از یک ایستگاه فضایی بین‌المللی قانع کننده است اما از جانب یک انسان با احساس خوب و مهربان یا یک سیاستمدار خیر. در واقع، نوشتن کلمه «فوری» باعث می‌شود که از سوال شما اجتناب و دوری شود حتی اگر از نظر آنها مهم باشد. اگر فکر می‌کنید که این امری مبهم است، دوباره این مطالب را بخوانید تا کاملاً آنرا درک کنید، قبل از آنکه نوشته‌ای را به جایی بفرستید. ادب و احترام را رعایت کنید مؤدب باشید. از جملاتی مانند «لطفاً» و «با تشکر از توجه شما» یا «ممنون از ملاحظه شما» استفاده کنید. به طور واضح بیان کنید که شما اینکه دیگران وقت خود را برای کمک به شما رایگان صرف می‌کنند، تحسین کنید. صادق بودن، به اندازه واضح، دقیق، با دستور زبان صحیح و مشروح بودن و پرهیز از قالب‌های مالکانه، مهم نیست و حتی جایگزین آنها هم نمی‌تواند باشد. کاربران بطور کلی علاقه دارند که گزارش‌های دقیق تکنیکی از bug ها و ایرادها را هر چند بی ادبانه دریافت کنند تا نوشته‌های مؤدب ولی ابهام‌آمیز. (اگر این امر برای شما مبهم است، به یاد داشته باشید که سوال‌ها را با چیزی که توسط آن می‌توان یاد گرفت ارزش‌گذاری می‌کنند). به هر حال اگر مشکلات تکنیکی خود را ردیف کنید، مؤدب بودن شانس شما را برای دریافت پاسخ مفید افزایش می‌دهد. باید ذکر شود که تنها مخالفتی که از سوی کاربران قدیمی نسبت به این نوشته دریافت کرده‌ایم، در رابطه با توصیه‌های قبلی ما برای تشکر پیشاپیش است. برخی از کاربران احساس می‌کنند که این دلالتی به منظوری دارد و نه تشکر. توصیه ما اینست که هم پیشاپیش تشکر کنید و هم بعد از پاسخ‌گویی و یا ادب و احترام را به روشهای دیگری بیان کنید قبلاً با جملاتی مثل: «با تشکر از توجه شما» یا «ممنون از ملاحظه شما». روش حل را با یادداشت مختصری پاسخ دهید بعد از اینکه مسئله حل شد، یادداشتی به همه کسانی که به شما کمک کرده‌اند بفرستید، آنها را از نحوه‌ی حل مطلع کنید؛ و باز هم از یاری آنها تشکر کنید. پاسخ شما نباید طولانی و شامل جملاتی ساده مثل: «ایراد از کابل شبکه بود، با تشکر از همه» باشد. حتی اگر پاسخ ندهید، بهتر از این جملات است. پاسخ کوتاه و خلاصه‌ای شیرین بهتر است از یک مقاله طولانی مگر اینکه عمق تکنیکی مسئله زیاد باشد. ذکر کنید که چه عملی مشکل را حل کرد اما لزومی ندارد که تمام مراحل حل مشکل را گزارش کنید. برای برخی از مسائل مناسب است که خلاصه‌ای از مراحل رفع مشکل را گزارش کنید. وضعیت نهایی مسئله خود را شرح دهید. توضیح دهید که چه روشی شما را به حل رساند و بعد از آن به داده‌هایی که جواب نمی‌رسد اشاره کنید. روشهای اشتباه را باید بعد از جواب صحیح و دیگر مطالب خلاصه بیاورید تا اینکه خلاصه شما تبدیل به یک داستان کارآگاهی نشود. از افرادی که به شما کمک کردند نام ببرید، با این کار با آنها دوست هم می‌شوید. در نهایت، این گونه خلاصه نویسی به تمام کسانی که کمک کرده‌اند، احساس رضایت‌مندی و نزدیکی به مسئله می‌دهد و این کم ارزش نیست. اگر شما یک تکنسین یا فرد باتجربه نیستید، مطمئن باشید که این احساس برای راهنماها و متخصصینی که از آنها کمک گرفته‌اید، بسیار مهم است. اگر نفهمیدید... اگر جواب را نفهمیدید، فوراً تقاضای روشن کردن پاسخ نکنید. از همان اندازه‎هایی که برای پاسخ اولیه خودتان (دستورالعمل‎ها ( FAQS)، وب و دوستان ماهر) برای فهمیدن جواب استفاده کنید. سپس اگر باز هم نیاز به شفاف سازی نشان دهید که چه چیزی یادگرفته‎اید. برای مثال تصور کنید که من به شما می‎گویم: "به‎نظر می‎رسد که شما Zentry گرفته شده‎ای دارید، باید آنرا تمیز کنید." در این صورت یک جواب نامناسب این خواهد بود: « Zentry چیست؟» و یک جواب خوب این خواهد بود "بسیار خوب، من صفحه اصلی را خواندم و به Zentry ها تحت عنوان سوئیچ‎های –Z و –P اشاره شده است اما هیچ یک از تمیز کردن Zentry چیزی نگفته‎اند. آیا اینها درست است یا من نکته‎ای را متوجه نشده‎ام؟" اخلاق حرفه ای داشته باشید با توجه به راه‎های مفصلی که در این‎جا گفته شد یا راه‎های مشابه بعید است که در راه‌های ارتباطی با افراد باتجربه اشتباه کنید. به‎طور دقیقی با جملات متفاوت به شما گفتیم که چگونه می‎توان اشتباه کرد. اگر چنین اتفاقی افتاد بدترین کار اینست که از این تجربه خود ناله کنید، ادعا کنید که شفاهاً مورد توهین قرار گرفته‎اید، تقاضای عذرخواهی کنید، نقستان را حبس کنید، به شکایت کردن تهدید کنید، از افراد شکایت کنید و غیره. در عوض پیش بروید. این امری طبیعی است. درواقع مناسب و سالم است. گاهی اوقات افراد بدون هیچ دلیل روشنی شخصاً شما را مورد حمله قرار می‎دهند حتی اگر شما اشتباهی نکرده باشید (یا فقط در ذهن آنها دچار اشتباه شده‎اید) در این موارد، شکایت کردن روشی واقعاً اشتباه است. این افرادِ متجاوز، نادان هم هستند که بدون هیچ دلیلی، خود را با تجربه می‎دانند یا با آزمایش‎های روان‎شناسی می‎خواهند بدانند که اشتباه کرده‎اید یا خیر. خوانندگان دیگر هم آنها را نادیده می‎گیرند و یا با روش خودشان با آنها برخورد می‎کنند رفتار این‎گونه افراد خود آنها را دچار مشکل می‎کند که به شما ربطی ندارد. اجازه ندهید که داخل این‎گونه بحث‎ها به دام بیفتید. بعد از اینکه بررسی کردید که آیا آنها واقعاً توهین هستند و نه اشاره‎ای به اشتباه شما و نه اشاره‎ای به اشتباه شما و نه اشاره‎ای زیرکانه به جواب واقعی سوال شما اغلب توهین‎ها نادیده گرفته می‎شوند. به اطلاعات موجود در فایل های ارسالی و ضمیمه توجه کنید در بسیاری از مواقع ممکن است سوال شما همراه با فایل (یا فایل های) ضمیمه‌ای باشد که مشکل را دقیق‌تر به پاسخ دهند‌گان شرح میدهد. حتما قبل از ارسال فایل ضمیمه به موارد زیر توجه کنید: فایل ارسالی حاوی اطلاعات شخصی افراد نباشد. این موارد حریم شخصی افراد را نقض میکند و ممنوع میباشد. در صورتی که سوال شما مربوط به نحوه‌ی نمایش آن اطلاعات است میتوانید با ابزار ویرایش تصویر یا فایل، اطلاعات شخصی را حذف کنید.

علیک سلام توی کیو ام ال شما میتونید به اندازه صفحه دیوایسی که برنامه در حال اجرا روی اون هست رو بگیرید و از اون برای تنظیم نسبت ابعاد تصویری که مد نظرتون هست استفاده کنید اگر هم دنبال یک نسبت پذیرفته شده برای اون عکس نسبت به صفحه میگردید میتونید از سایت UPLABS Daily Showcase - Uplabs برای این منظور کمک بگیرید . موفق باشید .

در آخرین به‌روزرسانی‌ گوگل، پشتیبانی از ۳۹ زبان دیگر از جمله زبان فارسی به گوگل مپ اضافه شد. در آخرین به‌روزرسانیگوگل مپ (Google map)، بیش از ۱.۲۵ میلیارد نفر دیگر می‌توانند به‌راحتی از این اپلیکیشن استفاده کنند. گوگل با اضافه کردن ۳۹ زبان دیگر به این اپلیکیشن، استفاده از آن را برای کاربران بیشتری راحت‌تر کرد. بر اساس آخرین اطلاعات گوگل، اکنون یک میلیارد نفر برای مسیریابی به گوگل مپ متکی هستند. شاید برای شما هم عجیب باشد که گوگل مپ در سال ۲۰۰۴ تنها با زبان انگلیسی معرفی شد. گوگل مپ در سیستم‌عامل iOS تا نسخه iOS 6 به‌صورت پیش‌فرض قرار داشت و بعد از آن با Apple Maps جایگزین شد. زبان‌های اضافه‌شده در تمامی نسخه‌های گوگل مپ از جمله اندروید، iOS، مک، ویندوز و نسخه وب قابل‌ دسترسی است. جدای از زبان فارسی اضافه‌شده که برای ما حائز اهمیت خواهد بود، از دیگر زبان‌ها می‌توان به آذربایجانی، ارمنی، اندونزیایی، ایسلندی، رومانیایی، ترکی و ازبکی اشاره کرد.

سلام خدمت اساتید محترم من مدتی هست که در زمینه اینترنت اشیاء کنجکاو شدم و تصمیم دارم کمی در این مورد اطلاعات جمع‌آوری کنم. اطلاعاتی از قبیل پیش‌نیاز‌های مورد نیاز برای شروع فعالیت در این زمینه، زبان‌های برنامه‌نویسی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند و هر چیزی نیاز هست در مورد اینترنت اشیاء بدونم. ممنون میشم اطلاعات خودتون رو با من به اشتراک بگذارید. با تشکر

من خودم ازشون استفاده کردم از نسخه ۳، خوب هستش اما زیاد قوی نیست و نمیشه انتظار زیادی ازش داشت. همین در حد رد و بدل کردن دیتا بد نیست.

برد های رزبری پای چطور هستن؟ چیزایی که اطرافم می‌شنوم اینطور جلوه میده که بیشتر رزبری پای کار میکنن

سلام، یک مقاله‌ای راجع به منابع مرتبط با اینترنت اشیاء در بخش بلاگ ارسال شده که عنوانش هست (منابع یادگیری مبحث اینترنت اشیاء (IoT) برای توسعه‌دهنده‌گان) با توجه به منابعی که موجود هست و با توجه به تجربیاتی که من در این زمینه دارم، زبان‌های برنامه نویسی مرتبط با این حوزه C++ و Python، جاوا، پی اچ پی و جاوا اسکریپت بیشترین استقبال رو دارند. البته زبان‌های دیگه‌ای هم در این زمینه کاربرد دارن اما به خاطر ارتباط بین سخت‌افزار و نرم‌افزار C/C++ بسیار مناسب هستند. در مورد ابزار‌ها و محیط‌های توسعه Qt Creator بسیار کارآمد هست. همچنین استفاده از GraphQL رو هم پیشنهاد می‌کنم (فناوری بسیار خوبی در حوزه کار با وب سرویس‌ها هستش). در مورد بورد‌ها Rpi خوبه اما جدیداً بورد Tinker ساخت Asus سرو صدای زیادی کرده که بسیار قدرتمند هست که میشه گفت Rpi پیش این یک اسباب‌بازی هست، اما از ایراد‌های Tinker Board میشه به مشکلات پشتیبانی نرم‌افزاری و تیم پشتیبانی ضعیفش اشاره کرد.

اگر شما توسعه دهنده سی‌پلاس‌پلاس هستید، توصیه می‌کنیم این سری از مقالات را دنبال کنید زیرا در این تاپیک قصد داریم به آخرین تغییرات مرتبط با سی‌پلاس‌پلاس مدرن اشاره کنیم. بنابراین در بخش اول، مهم‌ترین موارد منسوخ شده و اشکلات رفع شده و ویژگی‌های سی++ را پوشش خواهیم داد. جزئیات C++ نسخه ۱۷ (بهبود‌ها و تغییرات) بیایید به آرامی شروع کنیم، امروز ما به عناصر حذف شده و یا به موارد بهبود یافته‌ی کتابخانه استاندارد بپردازیم. معرفی به صورت سلسله مراتبی عناصر حذف شده و توسعه یافته (در این بحث) شفاف سازی در زبان قالب‌ها ویژگی‌ها تغییرات اول کتابخانه تغییرات دوم کتابخانه مستندات و لینک‌ها قبل از هر چیز، اگر شما خودتان می‌خواهید استاندارد جدید را کاوش کنید آخرین پیش نویسه را در این بخش مطالعه کنید. در صورتی که می‌خواهید بدانید کدام کامپایلر از ویژگی‌های جدید پشتیبانی می‌کند، در این بخش آن را پیگیری کنید. تغییرات جدید از نسخه ویرایش سوم ۲۰۱۵ ویژوال استودیو در دسترس می‌باشند. علاوه بر این، لیستی از توصیف‌های مختصر از تمامی ویژگی‌های زبان سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ تهیه شده است که در این بخش می‌توانید آن را ببینید که در قالب PDF از طرف مرجع رسمی می‌باشد. مواردی که حذف شده اند پیش نویس کنونی زبان حاوی ۱٬۵۸۶ صفحه است! با توجه به الزامات سازگاری، ویژگی‌های جدید اضافه شده اند، اما حذف نشده اند. خوشبختانه چیزهای وجود دارد که از بین خواهند رفت. مواردی که ترجیح داده شده است که حذف شوند حذف تریگراف تریگراف‌ها کاراکترهای ویژه ترتیبی هستند که در موقع عدم پشتیبانی سیستم از نوع ۷ بیتی اَسکی (ASCII) همانند ایزو 646 استفاه شوند. برای مثال =?? کاراکتر ویژه‌ای مانند # تولید شده را در قالب -?? تولید می‌کند. تمامی مجموعه کاراکترهای اصلی سی‌پلاس‌پلاس در قالب 7 بیتی اسکی قرار دارند. موضوع فوق به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین حذف آن ممکن است به ترجمه ساده کد کمک کند. اگر شما می‌خواهید اطلاعات بیشتری در رابطه با کارآیی تیرگراف‌ها در سی++ کسب کنید به این لینک مراجعه کنید. ---------------------------------------------------------------------------- | trigraph | replacement | trigraph | replacement | trigraph | replacement | ---------------------------------------------------------------------------- | ??= | # | ??( | [ | ??< | { | | ??/ | \ | ??) | ] | ??> | } | | ??’ | ˆ | ??! | | | ??- | ˜ | ---------------------------------------------------------------------------- شما جزئیات بیشتر را می‌توانید در N4086 بیابید. اگر شما واقعا بهتری گراف‌ها در ویژوال استودیو نیاز دارید، نگاهی به مشخصه /Zc:trigraphs در بخش پیکربندی داشته باشید. همچنین، کامپایلرهای دیگر ممکن است مواردی را پشتیبانی نکنند. وضعیت انجام شده کنونی در کامپایلر های GCC:5.1 و Clang:3.5 می‌باشد. حذف کلمه کلیدی register کلمه کلیدی register در استاندارد 2011 سی‌پلاس‌پلاس منسوخ شده است و دیگر استفاده از آن معنایی ندارد. این کلمه کلیدی در حال حاضر حذف شده است. این کلمه کلیدی محفوظ است و ممکن است در نسخه های بعدی باز نویسی شود (مثلا autokeyword به عنوان یک چیز قدرتمند مجددا مورد استفاده قرار گرفته است). جزئیات بیشتر در رابطه با این مورد در P0001R1 قابل مشاهده است. البته فعلا در MSVC انجام نشده است اما در کامپایلر‌های GCC 7.0 و Clang 3.8 انجام شده است. حذف Operator++ bool این اپراتور برای زمان بسیار زیادی است که منسوخ شده است! در سی پلاس پلاس ۹۸ تصمیم بر آن گرفته بودند که از آن استفاده کنند اما در نسخه ۱۷ سی‌پلاس‌پلاس کمیته موافقت خود را جهت حذف آن از زبان اعلام کرده است. جزئیات بیشتر در رابطه با این مورد در P0002R1 قابل مشاهده است. البته فعلا در MSVC انجام نشده است اما در کامپایلر‌های GCC 7.0 و Clang 3.8 انجام شده است. حذف مشخصات استثنایی از سی پلاس پلاس ۱۷ در سی پلاس پلاس ۱۷، مشخصات استثنایی بخشی از نوع سیستمی خواهند بود (به P0012R1 نگاه کنید). با این حال، استاندارد شامل مشخصات استثنایی قدیمی و منسوخ شده اند که به نظر غیرعلمی و غیرقابل استفاده است. void fooThrowsInt(int a) throw(int) { printf_s("can throw ints\n"); if (a == 0) throw 1; } کد بالا در سی‌پلاس‌پلاس ۱۱ رد (منسوخ شده است). تنها اعلامیه استثنایی علمی throw() است، به این معنی است که این کد چیزی را در قالب throw انجام نخواهد داد. اما از سی‌پلاس‌پلاس ۱۱ به اینور، برنامه نویسان توصیه کرده اند که کسی از آن استفاده نکند. برای مثال در کامپایلر Clang 4.0 شما باید خطای زیر را دریافت کنید: error: ISO C++1z does not allow dynamic exception specifications [-Wdynamic-exception-spec] note: use 'noexcept(false)' instead جزئیات بیشتر در رابطه با این مورد در P0003R5 قابل مشاهده است. البته فعلا در MSVC انجام نشده است اما در کامپایلر‌های GCC 7.0 و Clang 3.8 انجام شده است. حذف auto_ptr این یکی از به روز رسانی‌های خوبی است که در سی‌پلاس‌پلاس ۱۱، ما اشاره گرهای هوشمند را دریافت کردیم : unique_ptr,shared_ptr و weak_ptr. با تشکر از این حرکتی که کمیته انجام داده بود، معنای واقعی این به روز رسانی در این بود که زبان می‌تواند پشتیبانی مناسبی از انتقال منابع منحصربفرد را داشته باشد. در این میان auto_ptr یک چیز قدیمی و نادرست در زبان بود به نا به دلایلی auto_ptr در این جا منسوخ شده است و باید به صورت خودکار به unique_ptr تبدیل شود. توجه داشته باشیم که auto_ptr مدت کوتاهی است که از سی‌پلاس‌پلاس ۱۱ به اینور منسوخ شده است و بسیاری از کامپایلر ها منسوخ شدن آن را گزارش می‌دهند که به صورت زیر خواهد بود: warning: 'template<class> class std::auto_ptr' is deprecated در حال حاضر آن به وضعیت نامناسب تبدیل شده است، و اساساً کد شما کامپایل نخواهد شد. در اینجا خطا از طرف MSVC 2017 زمانی که از گزینه /std::c++latest استفاده کنید اعلام خواهد شد. error C2039: 'auto_ptr': is not a member of 'std' اگر شما نیاز به کمک از تبدیل از auto_ptr به unique_ptr دارید، می‌توانید Clang Tidy را بررسی کنید، زیرا آن عمل تبدیل خودکار را انجام خواهد داد. اطلاعات بیشتر در سند N4190 موجود است. همچنین موارد مرتبط دیگری با سند N4190 وجود دارند که در کتابخانه خذف شده اند مانند: unary_function/binary_function ptr_fun() mem_fun()/mem_fun_ref() bind1st()/bind2nd() random_shuffle قوانین جدید خودکار برای Direct-List-Initialization از سی پلاس پلاس ۱۱ به اینور که ما یک مشکل بزرگی در این رابطه داشتیم: auto x { 1 }; از initializer_list اینطور نتیجه‌گیری شده است. با استاندارد جدید، ما می‌توانیم این مشکل را حل کنیم. بنابراین آن می‌تواند به عنوان نوع int که اکثر مردم تصور می‌کنند شناسایی شود. برای اینکه این اتفاق بیافتد، ما نیاز داریم که دو روش تخصیص مقدار اولیه را درک کنیم: کپی و مستقیم. auto x = foo(); // copy-initialization auto x{foo}; // direct-initialization, initializes an // initializer_list (until C++17) int x = foo(); // copy-initialization int x{foo}; // direct-initialization برای مقدار دهی اولیه، سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ قوانین جدیدی را معرفی می‌کند: For a braced-init-list with only a single element, auto deduction will deduce from that entry; For a braced-init-list with more than one element, auto deduction will be ill-formed. برای مثال: auto x1 = { 1, 2 }; // decltype(x1) is std::initializer_list<int> auto x2 = { 1, 2.0 }; // error: cannot deduce element type auto x3{ 1, 2 }; // error: not a single element auto x4 = { 3 }; // decltype(x4) is std::initializer_list<int> auto x5{ 3 }; // decltype(x5) is int جزئیات بیشتر را در سند N3922 می‌توانید مشاهده کنید. همچنین جزئیات در رابطه با فهرست خودکار موجود هستند که توسط جناب آقای Ville Voutilainen اشاره شده است. این اضافات در سی‌پلاس‌پلاس از زمان MSVC 14.0، GCC 5.0 و Clang 3.8 کار می‌کنند. گزینه static_assert بدون هیچ نوع پیغامی این واضح است که، این به شما این امکان را می دهد که فقط بدون داشتن گذراندن پیام، نسخه دارای پیغام در دسترس خواهد بود. این سازگاری با سایر موارد مانند BOOST_STATIC_ASSERT وجود دارد. static_assert(std::is_arithmetic_v<T>, "T must be arithmetic"); static_assert(std::is_arithmetic_v<T>); // no message needed since C++17 جزئیات بیشتر در سند N3928 در دسترس است. پشتیبانی شده در MSVC 2017 ٬ GCC 6.0 و Clang 2.5. انواع مختلف شروع و پایان در محدوده حلقه از سی‌پلاس‌پلاس ۱۱ به بعد، محدوده مبتنی بر حلقه ها به صورت داخلی تعریف شده است: { auto && __range = for-range-initializer; for ( auto __begin = begin-expr, __end = end-expr; __begin != __end; ++__begin ) { for-range-declaration = *__begin; statement } } همانطور که می‌بینید، __begin و __end دارای نوع مشابه هستند. این ممکن است باعث مشکلاتی شود. برای مثال زمانی که شما چیزی شبیه یک نگهبان (محافظ) که از نوع داده دیگری است را داشته باشید مشکل ساز خواهد بود. در سی‌پلاس‌پلاس ۱۷ آن به صورت زیر تغییر کرده است: { auto && __range = for-range-initializer; auto __begin = begin-expr; auto __end = end-expr; for ( ; __begin != __end; ++__begin ) { for-range-declaration = *__begin; statement } } انواع __begin و __end ممکن است متفاوت باشد چرا که فقط اپراتور مقایسه مورد نیاز است. این تغییر کلی باعث می‌شود که این ویژگی تجربه بیشتری را در این زمینه برای کاربران ارائه دهند. جزئیات بیشتر در P0184R0، پشتیبانی شده در MSVC 2017 ،GCC 6.0 و Clang 3.6.

کتابخانه cURL یک پروژه نرم‌افزاری کامپیوتر است که یک کتابخانه و ابزار خط فرمان را برای انتقال داده ها با استفاده از پروتکل‌های مختلف را فراهم می‌کند. چیزی که موجب محبوبیت این کتابخانه شده است پشتیبانی از پروتکل‌های کثیری مانند DICT, FILE, FTP, FTPS, Gopher, HTTP, HTTPS, IMAP, IMAPS, LDAP, LDAPS, POP3, POP3S, RTMP, RTSP, SCP, SFTP, SMB, SMTP, SMTPS, Telnet و TFTP می‌باشد. همچنین cURL گواهی‌نامه های SSL را نیز پشتیبانی می‌کند. پروژه cURL با دو عنوان libcurl و cURL در سال ۱۹۹۷ توسط دانیل استنبرگ معرفی شد. به طور کلی libcurl یک کتابخانه انتقال داده سمت-کاربر است و cURL یک خط فرمان جهت دریافت و ارسال داده تحت آدرس url است. برای مثال کد زیر نمونه ای از نحوه عملکرد این کتابخانه جهت استفاده از متد Get برای کار با پروتکل HTTP می‌باشد: #include <stdio.h> #include <curl/curl.h> int main(void) { CURL *curl; CURLcode res; curl = curl_easy_init(); if(curl) { curl_easy_setopt(curl, CURLOPT_URL, "http://example.com"); /* example.com is redirected, so we tell libcurl to follow redirection */ curl_easy_setopt(curl, CURLOPT_FOLLOWLOCATION, 1L); /* Perform the request, res will get the return code */ res = curl_easy_perform(curl); /* Check for errors */ if(res != CURLE_OK) fprintf(stderr, "curl_easy_perform() failed: %s\n", curl_easy_strerror(res)); /* always cleanup */ curl_easy_cleanup(curl); } return 0; }

قوانین و قالب اصول نگارشی در مرجع آی او استریم! با توجه به اهداف مرجع، ارائه اسناد و محتوای معتبر رعایت اصول صحیح نگارشی در ترجمه، بازنشر و دیگر شرایط تولید محتوا نیاز است. بنابر‌این برای یادگیری شیوه نگارش و نحوه‌ی صحیح نوشتن شما می‌توانید شیوه‌ی صحیح نوشتن و استفاده از علائم نگارشی را بیاموزید. متن زیر بر همین اساس آماده شده است و به مرور زمان تکمیل خواهد شد. توجه داشته باشید که شرایط زیر در سراسر سیستم نرم‌افزاری که شامل ماژول‌های مختلفی چون (خبر، وبلاگ، پادکست، مستندات و ...) می‌شود. و عدم رعایت آن موجب عدم تایید و حتی لغو مقاله شما خواهد گردید. قبل از هر چیز به نمونه مثال زیر توجه کنید: عنوان آزمایشی متن (انتخاب سر نویس ۳) این متن آزمایشی است جهت نمایش یک پاراگراف از اندازه، چیدمان و دیگر موارد نگارشی که بدون اعمال هیچ گونه اندازه و سر نویسی نوشته شده است. برای اینکه پاراگراف‌های زیب و یک‌دست در سرتاسر وب سایت داشته باشیم لازم است این قانون را رعایت نماییم. با توجه به اهداف مرجع ممکن است در آموزش‌های شما در میان متن فارسی از متن انگلیسی یا کد‌های برنامه نویسی استفاده کنید که برای مثال : کتابخانه STL یک کتابخانه‌ی استاندارد کتابخانه‌ای با نام iostream وجود دارد که با تکه کد #include <iostream> وارد می‌شود. برای حل این مشکل آن تگ<> کد را بر روی نوشته خود اعمال کنید#include <iostream>نتیجه به صورت یک تکه کد درون خطی نمایش داده می‌شود. در برخی موارد کاراکتر‌های خاص مانند C++ لازم است به صورت صحیح نوشته شود، معمولاً برای این کار آن را به صورت برعکس می‌نویسد اما این کار پیشنهاد نمی‌شود چرا که در بحث سئو تاثیر منفی خواهد گذاشت. ما برای حل این مشکل یک افزونه با عنوان L در نظر گرفته ایم که می‌توانید کاراکتر‌های خود را انتخاب کنید و آن را بر روی آن اعمال نمایید. مثال : زبان برنامه‌نویسی C++ بدون اعمال تگ L مثال : زبان برنامه‌نویسی C++ تگ L اعمال شده است بنابراین نکاتی که همه ما به آن در تولید محتوا توجه می‌کنیم به صورت زیر هستند: قبل از شروع نگارش فارسی به «راست چین بودن» محیط ویرایشگر توجه می‌کنیم. برای نگارش صحیح فارسی از صفحه کلید استاندارد فارسی در ویندوز و گنو/لینوکس و مک استفاده می‌کنیم. این صفحه کلید به صورت پیش‌فرض در سیستم عامل گنو/لینوکس و مک نصب است. همینطور در نسخه‌های جدید ویندوز(از ۸ و به بعد) قابل فعال‌سازی در این سیستم عامل نیز است. در جملات از «می‌باشد» و «نمی‌باشد» استفاده نمی‌کنیم. معادل این کلمات به ترتیب «است» و «نیست»است. در نگارش صحیح فارسی هیچ‌گاه پیشوندها و پسوندها به صورت چسبیده نوشته نمی‌شوند. مثلاً: نمیشوند، میروم، جنگلها، پرندهگان، طراحیها، آنها و… همگی غلط هستند. برای نوشتن پیشوندها و پسوندها به صورت جداگانه، چنانچه حروف دو بخش به صورت پیش‌فرض احتمال چسبیدن به هم را داشته باشند برای جداسازی آن‌ها از نیم فاصله استفاده می‌کنیم. مثلاً: نمی‌شود، می‌شود، توسعه‌دهنده، برنامه‌نویس، کسب‌و‌کار‌، می‌رسم، نمی‌خورم، گله‌ها، سبزه‌زار‌ها، طراحی‌ها، آن‌ها و… همگی درست هستند. برای درج نیم فاصله در صفحه کلید استاندارد فارسی از Shift + Space که تقریبا در تمامی سیستم عامل ها همین ترکیب را دارد استفاده می‌کنیم. در هنگام استفاده از کاراکترها (نظیر . ! ؟ ، … : ؛) باید به این نکته توجه کرد که آن‌ها بدون هیچ فاصله‌ای به کلمه قبل از خود می‌چسبند. همینطور پس از آن‌ها همیشه یک فاصله وجود دارد. چنانچه در متن از کلمات و یا عباراتی به زبانی دیگر استفاده شده بود حتماً در نخستین جایی که از آن کلمات و یا عبارات استفاده می‌کنیم باید معادل آن به زبان اصلی در درون پرانتز و بلافاصله پس از استفاده درج شود. مثلاً جملات زیر را در نظر بگیرید: پردازنده و رم (RAM) رایانه حتماً باید با هم سازگاری داشته باشند. زبان برنامه‌نویسی سی‌پلاس‌پلاس (++C) و فناوری کیوت کوئیک (Qt Quick). جی. کی. رولینگ (J. K. Rowling) خالق مجموعه داستان‌های هری پاتر (Harry Potter) در مصاحبه اخیر خود با بی بی سی (BBC) از قصد خود در خصوص نوشتن سری جدیدی از داستان‌ها خبر داد. نوروزبل (نؤرۊزبل) عید باستانی مردم خطه کاسپین است. به هیچ عنوان هیچ یک از اصطلاحات علمی را به فارسی نباید ترجمه و باز نشر کنیم، برای مثال : فناوری کیوت کوئیک (فناوری کیوت سریع) این غلط است. چنانچه در متن از کلمات و یا عبارتی به زبان فارسی استفاده شود که معادل غیر فارسی آن مفهوم را به شکل بهتری برساند، معادل غیر فارسی در هنگام نخستین استفاده در درون پرانتز نوشته می‌شود. مثلاً جملات زیر را در نظر بگیرید: راهنمای فایل (File Directory) یکی از روش‌های رایج دسترسی به فایل‌ها در سیستم عامل‌ها است. طراحی رابط کاربری (UI) و تجربه کاربری (UX) دو مقوله جدا از هم هستند. چنانچه در متن از عبارات مخفف (فارسی و یا غیر فارسی) استفاده کرده باشیم در نخستین استفاده حتماً باید عبارت کامل در درون پرانتز درج شود. مثلاً جملات زیر را در نظر بگیرید: جهت استفاده از کتابخانه‌هایی چون Qt باید \(سطوح مقدماتی و متوسط زبان برنامه‌نویسی ++C) را به خوبی پشت گذاشته باشید. جَک (JAC (Jangal Accounts)) سیستم یکپارچه‌ای برای مدیریت حساب‌های کاربری در سرویس‌های گوناگون است که توسط شرکت جنگل ساخته شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد. هرگاه در متن نیاز به درج توضیحات تکمیلی باشد از پرانتز استفاده می‌کنیم. مثلا: دات‌ویوز (شرکت دات‌ویوز (Dotwaves) با (مسئولیت محدود)) بزرگترین تولید کننده نرم‌افزار در شمال غرب کشور است. متن باید دارای افعالی یکپارچه باشد. این بدان معناست که فعل‌های خبری متن همگی باید دارای یک نقش باشند. مثلاً اگر در حال نوشتن متن دستور پخت یک غذا باشیم، عبارت زیر غلط خواهد بود: برای طراحی یک نرم‌افزار تحت کیوت ابتدا باید محیط توسعه را نصب و راه اندازی کرد. سپس تحت زبان برنامه‌نویسی ++C و فناوری Qt Quick آن را طراحی و توسعه می‌دهیم. متن باید دارای لحنی یکپارچه باشد. مثلاً اگر در قسمتی از متن از زبان محاوره استفاده کردیم در جای دیگر نباشد از زبان کتابی صحبت کنیم. مثلاً ۲ جمله اول هر دو درست هستند ولی جمله سوم غلط است. قراره من در این آموزش برای شما بگم که چطور در رابطه با برنامه‌نویسی سطح پایین دانشتان را ارتقا دهید! (غلط) قراره من در این آموزش برای شما بگم که چطور در رابطه با برنامه‌نویسی سطح پایین دانشتون رو ارتقا بدین (صحیح) قرار است من در این آموزش برای شما نحوه ارتقا دانشتان در برنامه‌نویسی سطح پایین را توضیح دهم. (صحیح) در متن هرجا که لازم باشد به مهم بودن بخشی خاص اشاره شود آن را بلد (Bold) می‌کنیم. مثال: آوردن ماشین حساب در امتحان ریاضی مهندسی ممنوع نیست. در پاراگراف‌های موجود در متن باید سعی شود که تا جایی که امکان دارد در جملات پشت سر هم از کلمات یکسان استفاده نشود. مثلاً متن زیر به خاطر تکرار کلمات یکسان (در این مثال جاوا اسکریپت و است) متن زیبایی نیست: جاوا اسکریپن یک زبان پر طرفدار است. جاوا اسکریپت پر کاربرد ترین زبان در لایه رابط کاربری است. جاوا اسکریپت ملقب به نام «JS» است. چنانچه در متن بخواهیم یکپارچگی عبارتی را نشان دهیم آن را درون «» قرار می‌دهیم. این کار برای سهولت خواندن متن انجام می‌شود. چنانچه در متن بخواهیم که جمله‌ای را نقل قول کنیم آن را در درون «» قرار می‌دهیم. اگر متن نقل قول شده بیشتر از یک جمله بود به غیر از استفاده از علامت فوق از فونتی کوچکتر و یا اتالیک (Italic) استفاده می‌شود. البته برای راحتی کار و یکسان بودن بهتر است بر روی دکمه قالب روی ویرایستار کلیک کرده و از بخش بلوک‌ (بلوک نقل قول) را انتخاب کنید. در محیط وب اگر در متن از کلمات و یا عباراتی استفاده شود که توضیحاتی مفصل از آن در جایی دیگر موجود باشد، آن کلمات و یا عبارات را به همان جایی که توضیحات مفصل آن وجود دارد پیوند (Link) می‌کنیم. در هنگام لینک کردن عبارات در وب چنانچه لینک مورد نظر خارج از آدرسی خارج از سایت خودمان باشد حتماً باید لینک در تبی (Tab) جداگانه باز شود. در هنگام لینک کردن عبارات حتماً برای آن عنوانی (Title) در نظر می‌گیریم. این عنوان زمانی که ماوس بر روی لینک قرار بگیرد نمایش داده می‌شود. این عنوان باید متنی باشد که توضیحات بیشتر را در مورد لینک بدهد. مثلاً اگر کلمه رشت را به صفحه ویکی‌پدیا فارسی رشت لینک کرده‌ایم یکی از عنوان‌های مناسب می‌تواند «در مورد رشت در ویکی‌پدیا فارسی بیشتر بخوانید.» باشد. چنانچه در محیط وب متنی را از جایی نقل و قول (و یا کپی) کردیم حتماً باید در صفحه خودمان به آن مطلب لینک بدهیم. این لینک می‌تواند درون متنی باشد و یا اینکه در انتهای متن‌مان به عنوان منبع ذکر شود. در وب چنانچه مایل به استفاده از تصاویر در متن‌مان بودیم حتماً مسأله اندازه (حجم)‌آن را در نظر می‌گیریم. معمولاً از تصاویر با حجم پایین در درون متن استفاده می‌شود و اگر لازم بود که خواننده به تصویر با اندازه اصلی دسترسی داشته باشد معمولاً این تصویر به تصویر کم حجم موجود در متن لینک می‌شود. در نوشتن مطالب از فونت‌های عجیب و غیر استاندارد و یا اندازه‌های بسیار بزرگ/کوچک استفاده نمی‌کنیم. هر چند فونت‌های استاندارد بر روی ویرایستار تعبیه شده است اما همینطور حتی‌الامکان رنگ‌ها و فونت و اندازه‌های پیش‌فرض را تغییر نمی‌دهیم. (مگر اینکه واقعاً در مواردی خاص نیاز به این کار باشد.) کاراکترهای اعداد در زبان‌ فارسی با زبان‌هایی نظیر انگلیسی و عربی کاملاً متفاوت است. در نگارش فارسی فقط و فقط از کاراکترهای فارسی اعداد استفاده می‌کنیم. این کاراکترها ۱۲۳۴۵۶۷۸۹۰ هستند. تنها زمانی مجاز به استفاده از کاراکترهای اعداد انگلیسی و عربی هستیم که در حال ذکر معادل‌های غیر فارسی باشیم. مثلا: فایل ام پی تری (MP3) یکی از فرمت‌های رایج موسیقی است. ام فور (M4) یکی از اسلحه‌های رایج بازی کانتر است. در لیست‌ها اعداد شماره‌گذاری را به صورت دستی وارد نمی‌کنیم! برای این کار از ابزار تعبیه شده در محیط نگارش استفاده می‌کنیم. (همینطور در لیست‌های غیر مرتب نیز کاراکترهای شروع کننده پاراگراف را دستی وارد نمی‌کنیم.) در نگارش جدید فارسی از ی مالکیت استفاده نمی‌شود. مثلاً عبارات زیر همگی غلط هستند: خانه‌ی ما علاقه‌ی مفرط پذیرنده‌ی جدید برخی از کاراکترها نظیر ی و ک در فارسی متفاوت با عربی است. در نگارش فارسی دقت می‌کنیم که از کاراکترهای عربی استفاده نکنیم. برای خوانایی متن و بالا بردن درک مطلب از پاراگراف‌ استفاده می‌کنیم. هر پاراگراف متشکل از یک یا چند جمله است که نزدیکی محتوایی دارند. پس از اتمام پاراگراف فارغ از اینکه جمله نهایی در کجا به پایان رسیده است به خط بعدی می‌رویم. پس از انتشار مطلب در محیط وب چنانچه پس از گذشت مدتی طولانی قسمتی از متن با حقایق روز متفاوت بود بر روی آن خط می‌کشیم. همچنین اگر لازم بود بخشی را به عنوان اصلاحیه اضافه می‌کنیم. متن زیر را در نظر بگیرید: سیستم عامل مَک او اِس ایکس (Mac OS X) در حال حاضر جدیدترین سیستم عامل ساخته شده توسط شرکت اپل (Apple) است. یکی از ویژگی‌های جدید افزوده شده به این سیستم عامل ظاهر بسیار زیبای آن است. حال این متن را پس از گذشت چند سال به شکل زیر تغییر می‌دهیم: سیستم عامل مَک او اِس ایکس (Mac OS X) در حال حاضر جدیدترین سیستم عامل ساخته شده توسط شرکت اپل (Apple) است. (در حال حاضرسیستم عامل مَک او اِس سییرا (macOS Sierra) جدیدترین سیستم عامل اپل است.) یکی از ویژگی‌های جدید افزوده شده به این سیستم عامل ظاهر بسیار زیبای آن است. اگر در متن در حال توضیح موضوع خاصی هستیم بهتر است که در جاهایی از معادل‌های مترادف آن موضوع استفاده کنیم. مثلاً اگر در حال معرفی یک نرم‌افزار هستیم می‌توانیم برای اشاره به آن از کلماتی نظیر نرم افزار، برنامه، اپ و اپلیکیشن استفاده کنیم. به طور کلی در متن از کلمات و عباراتی که از زبان دیگری آمده‌اند استفاده نمی‌کنیم ولی این مسأله نباید باعث کاهش خوانایی و مفهوم متن شود. ساده نویسی یکی از اصول اصلی نگارش است. اینکه از چه مجموعه از کلمات و عباراتی در متن‌مان استفاده کنیم بستگی به سطح خوانندگان‌مان دارد. مثلاً اگر در حال نوشتن یک متن برای برنامه نویسان هستیم به راحتی می‌توانیم از کلماتی نظیر UX و UI و.. استفاده کنیم ولی استفاده از این کلمات در یک متن عمومی توصیه نمی‌شود و در صورت استفاده حتماً باید معانی آن‌ها به صورت کامل در درون پرانتز و یا پاورقی درج شود. روش ارسال کد‌ در قالب مناسب برای درک بهتر مطلب توسط ابزار <> در صورتی که مقاله، سند یا مطلب خاصی را منتشر می‌کنید که دارای تکه کدی است آن را در داخل تگ کد قرار می‌دهیم که نمونه مثال‌های آن به صورت زیر نمایان خواهند شد: نمونه مثال خروجی کد C //A Hello World! program in C. #include <stdio.h> int main() { // printf() displays the string inside quotation printf("Hello, World!"); return 0; } نمونه مثال خروجی کد ++C // A Hello World! program in C++. #include <iostream> using namespace std; int main() { cout << "Hello, World!"; return 0; } نمونه مثال خروجی کد در Java //A Hello World! program in Java. public class HelloWorld { public static void main( String[] args ) { System.out.println( "Hello World!" ); System.exit( 0 ); //success } } نمونه مثال خروجی کد در JavaScript // A Hello World! program in JavaScript. const btn = document.getElementById('button'); btn.addEventListener('click', function() { alert('Hello World!'); نمونه مثال خروجی کد در QML // A Hello World! program in QML. import QtQuick 2.0 Rectangle { id: page width: 320; height: 480 color: "lightgray" Text { id: helloText text: "Hello world!" y: 30 anchors.horizontalCenter: page.horizontalCenter font.pointSize: 24; font.bold: true } } نمونه مثال خروجی کد در PHP // A Hello World! program in PHP. $text = "Hello, World!"; $x = 5; $y = 4; echo "<h2>" . $text . "h2><br>"; echo $x + $y; نمونه مثال خروجی کد در Node.JS // A Hello World! program in Node.JS const express = require('express') const app = express() app.get('/', (req, res) => res.send('Hello World!')) app.listen(3000, () => console.log('Example app listening on port 3000!')) نمونه مثال خروجی کد در CSS p { text-align: center; color: red; } نمونه مثال خروجی کد در #C // A Hello World! program in C#. using System; namespace HelloWorld { class Hello { static void Main() { Console.WriteLine("Hello World!"); // Keep the console window open in debug mode. Console.WriteLine("Press any key to exit."); Console.ReadKey(); } } } نمونه مثال خروجی کد در Ruby #!/usr/bin/ruby print "Hello, World!\n" نمونه مثال خروجی کد در Python # This program prints Hello, world in Python! print('Hello, world!') و اما یک نکته‌‌ی اساسی در نشر محتوا این است که برای مخفی نگه داشتن بخشی از پاسخ‌ها که نیاز نیست برای همه قابل نمایش باشد از گزینه اسپویلر یا همان مخفی کردن با علامت چشم بر روی ادیتور استفاده می‌کنیم تا محتوا به صورت همین نمونه نمایان شود.

در این مقاله من قصد دارم در رابطه با تفاوت‌های اختصاص دادن حافظه در اِستک و هیپ توضیحاتی دهم که بسیاری از علاقه‌مندان راجب آن‌ها سوال کرده اند. با توجه به اینکه، از اوایل سیستم‌های کامپیوتری این تمایز در این وجود داشته است که برنامه های اصلی در حافظه فقط خواندنی مانند ROM ٬ PROM و یا EEPROM نگه داری می‌شوند. به عنوان دیگر از زمانی که سیستم ها پیچیده تر شدند برنامه ها از حافظه های دیگری مانند RAM به جای اجرا در حافظه ROM استفاده کردند. این ایده به خاطر این بود که تعدادی از قسمت های حافظه مربوط به برنامه نباید تغییر یابند و در این حالت باید حفظ شوند. در این میان دو بخش .text و .rodata بخشی‌هایی از برنامه هستند که می‌تواند به بخش های دیگر برای وظایف خاص تقسیم شوند که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است. بخش کد، به عنوان یک بخش متنی (.text) و یا به طور ساده به عنوان متن شناخته می‌شود. جایی است که بخشی از یک فایل شیء یا بخش مربوطه از فضای آدرس مجازی برنامه که حاوی دستورالعمل های اجرایی است و به طور کلی فقط خواندنی بوده و اندازه ثابتی دارد می‌باشد. بخش .bss که به عنوانی بخشی ویژه (محل نگه داری اطلاعات تخصیص داده نشده (مقدار دهی نشده)) محلی که متغیر‌های سراسری و ثابت با مقدار صفر شروع می‌شوند. بخش داده (.data) حاوی هر گونه متغیر سراسری و یا استاتیک که دارای یک مقدار از پیش تعریف شده هستند و می‌توانند اصلاح شوند. تصویر زیر طرح معمولی از یک حافظه برنامه ساده کامپیوتری را با متن٬ داده های مختلف٬ و بخش‌های استک و هیپ و bss را نشان می‌دهد. برای مثال در کد C به صورت زیر خواهد بود: int val = 3; char string[] = "Hello World"; مقادیر برای این نوع متغیر‌ها در ابتدا در حافظه فقط خواندنی ذخیره می‌شوند. (معمولا در داخل .text) و در زمان اجرای برنامه که به صورت روتین خواهد بود در بخش .data کپی می‌شوند. بخش BSS یا همان .BSS در برنامه نویسی کامپیوتری، نام .bss یا bss توسط بسیاری از کامپایلرها و لینکرها برای بخشی از دیتا سِگمنت (Data Segment) استفاده می‌شود که حاوی متغیر های استاتیک اختصاصی که تنها از بیت هایی با ارزش صفر شروع شده است می‌باشد. این بخش به عنوان BSS Section و یا BSS Segment شناخته می‌شود. به طور معمول فقط طول بخش bss نه data در فایل آبجکت ذخیره می‌شود. برای نمونه، یک متغیر به عنوان استاتیک تعریف شده است static int i; این در بخش BSS خواهد بود. حافظه هیپ (Heap) ناحیه هیپ (Heap) به طور رایج در ابتدای بخش‌های .bss و .data قرار گرفته است و به اندازه‌های آدرس بزرگتر قابل رشد است. ناحیه هیپ توسط توابع malloc, calloc, realloc و free مدیریت می‌شود که ممکن است توسط سیستم‌های brk و sbrk جهت تنظیم اندازه مورد استفاده قرار گیرد. ناحیه هیپ توسط تمامی نخ‌ها٬ کتابخانه‌های مشترک و ماژول‌های بارگذاری شده در یک فرآیند به اشتراک گذاشته می‌شود. به طور کلی حافطه Heap بخشی از حافظه کامپیوتر شما است که به صورت خودکار برای شما مدیریت نمی‌شود، و به صورت محکم و مطمئن توسط پردازنده مرکزی مدیریت نمی‌شود. آن بیشتر به عنوان یک ناحیه شناور بسیار بزرگی از حافظه است. برای اختصاص دادن حافظه در ناحیه هیپ شما باید از توابع malloc(), calloc() که توابعی از C هستند استفاده کنید. یکبار که شما حافظه ای را در ناحیه هیپ اختصاص دهید، جهت آزاد سازی آن باید خود مسئول باشید و با استفاده از تابع free() این کار را به صورت دستی جهت آزاد سازی حافظه اختصاص یافته شده انجام دهید. اگر شما در این کار موفق نباشید، برنامه شما در وضعیت نَشت حافظه (Memory Leak) قرار خواهد گرفت. این بدین معنی است که حافظه اختصاص یافته شده در هیپ هنوز خارح از دسترس قرار گرفته و مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. این وضعیت همانند گرفتگی رَگ در بدن انسان است و حافظه نشت شده جهت عملیات در دسترس نخواهد بود. خوشبختانه ابزار‌هایی برای کمک کردن به شما در این زمینه موجود هستند که یکی از آن‌ها Valgrind نام دارد و شما می‌توانید در زمان اشکال زدائی از آن جهت تشخیص نواحی نشت دهنده حافظه استفاده کنید. بر خلاف حافظه اِستک (Stack) حافظه هیپ محدودیتی در اندازه متغیر‌ها ندارد (جدا از محدودیت آشکار فیزیکی در کامپیوتر شما). حافظه هیپ در خواندن کمی کُند تر از نوشتن نسبت به حافظه اِستک است، زیرا جهت دسترسی به آن‌ها در حافظه هیپ باید از اشاره گر استفاده شود. بر خلاف حافظه اِستک، متغیر‌هایی که در حافظه هیپ ساخته می‌شوند توسط هر تابعی در هر بخشی از برنامه شما در دسترس بوده و اساسا متغیر‌های تعریف شده در هیپ در دامنه سراسری قرار دارند. حافظه اِستک (Stack) ناحیه اِستک (Stack) شامل برنامه اِستک٬ با ساختار LIFO کوتاه‌ شده عبارت Last In First Out (آخرین ورودی از همه زودتر خارج می‌شود) به طور رایج در بالاترین بخش از حافظه قرار می‌گیرد. یک (اشاره گر پشته) در بالاترین قسمت اِستک قرار می‌گیرد. زمانی که تابعی فراخوانی می‌شود این تابع به همراه تمامی متغیرهای محلی خودش در داخل حافظه اِستک قرار می‌گیرد و با فراخوانی یک تابع جدید تابع جاری بر روی تابع قبلی قرار می‌گیرد و کار به همین صورت درباره دیگر توابع ادامه پیدا می‌کند. مزیت استفاده از حافظه اِستک در ذخیره متغیرها است، چرا که حافظه به صورت خودکار برای شما مدیریت می‌شود. شما نیازی برای اختصاص دادن حافظه به صورت دستی ندارید، یا نیازی به آزاد سازی حافظه ندارید. به طور کلی دلیل آن نیز این است که حافظه اِستک به اندازه کافی توسط پردازنده مرکزی بهینه و سازماندهی می‌شود. بنابراین خواندن و نوشتن در حافظه اِستک بسیار سریع است. کلید درک حافظه اِستک در این است که زمانی که تابع خارج می‌شود، تمامی متغیر‌های موجود در آن همراه با آن خارج و به پایان زندگی خود میرسند. بنابراین متغیر‌های موجود در حافظه اِستک به طور طبیعی به صورت محلی هستند. این مرتبط با مفهوم دامنه متغیر‌ها است که قبلا از آن یاد شده است، یا همان متغیر‌های محلی در مقابل متغیر‌های سراسری. یک اشکال رایج در برنامه نویسی C تلاش برای دسترسی به یک متغیر که در حافظه اِستک برای یک تابع درونی ساخته شده است می‌باشد. یعنی از یک مکان در برنامه شما به خارج از تابع (یعنی زمانی که آن تابع خارج شده باشد) رجوع می‌کند. یکی دیگر از ویژگی‌های حافظه اِستک که بهتر است به یاد داشته باشید این است که٬ محدودیت اندازه (نسبت به نوع سیستم عامل متفاوت) است. این مورد در حافظه هیپ صدق نمی‌کند. خلاصه ای از حافظه اِستک (Stack) حافظه اِستک متناسب با ورود و خروج توابع و متغیر‌های درونی آن‌ها افزایش و کاهش می‌یابد نیازی برای مدیریت دستی حافظه برای شما وجود ندارد٬ حافظه به طور خودکار برای متغیر‌ها اختصاص و در زمان نیاز به صورت خودکر آزاد می‌شود در اِستک اندازه محدود است متغیر‌های اِستک تنها در زمان اجرای تابع ساخته می‌شوند مزایا و معایب حافظه اِستک و هیپ حافظه اِستک (Stack) دسترسی بسیار سریع به متغیر‌ها نیازی برای باز پس گیری حافظه اختصاص یافته شده ندارید فضا در زمان مورد نیاز به اندازه کافی توسط پردازنده مرکزی مدیریت می‌شود، حافظه ای نشت نخواهد کرد متغیر‌ها فقط محلی هستند محدودیت در حافظه اِستک بسته به نوع سیستم عامل متفاوت است متغیر‌ها نمی‌توانند تغییر اندازه دهند حافظه هیپ (Heap) متغیر‌ها به صورت سراسری قابل دسترس هستند محدودیتی در اندازه حافظه وجود ندارد تضمینی برای حافظه مصرفی وجود ندارد، ممکن است حافظه در زمان‌های خاص از برنامه نشت کرده و حافظه اختصاص یافته شده برای استفاده در عملیات دیگر آزاد نخواهد شد شما باید حافظه را مدیریت کنید٬ شما باید مسئولیت آزاد سازی حافظه های اختصاص یافته شده به متغیر‌ها را بر عهده بگیرید اندازه متغیر‌ها می‌تواند توسط تابع realloc() تغییر یابد در اینجا یک برنامه کوتاه وجود دارد که در آن متغیرها در یک حافظه اِستک ایجاد شده اند. #include <stdio.h> double multiplyByTwo (double input) { double twice = input * 2.0; return twice; } int main (int argc, char *argv[]) { int age = 30; double salary = 12345.67; double myList[3] = {1.2, 2.3, 3.4}; printf("double your salary is %.3f\n", multiplyByTwo(salary)); return 0; } ما متغیر‌هایی را اعلان کرده ایم که یک int ، یک double و یک آرایه که سه نوع double دارد هستند. این متغیر‌ها داخل اِستک وارد و به زودی توسط تابع main در زمان اجرا حافظه مورد نیاز خود را دریافت خواهند کرد. زمانی که تابع main خارج می‌شود (برنامه متوقف می‌شود) این متغیر‌ها همگی از داخل حافظه اِستک خارج خواهند شد. به طور مشابه٬ در تابع multiplByTwo() متغیر twice که از نوع double است، داخل اِستک وارد شده و در زمان اجرای تابع multiplyByTwo() حافظه به آن اختصاص می‌یابد. زمانی که تابع فوق خارج شود یعنی به نقطه پایان اجرایی خود برسد، حافظه اختصاص یافته شده به متغیر‌های داخلی آن نیز آزاد خواهند شد. به طور خلاصه توجه داشته باشید که تمامی متغیر‌های محلی در این نوع تعریف تنها در طول زمان اجرایی زمانی تابع زنده هستند. به عنوان یک یادداشت جانبی، روشی برای نگه داری متغیر‌ها در حافظه اِستک وجود دارد، حتی در زمانی که تابع خارج می‌شود. آن روش توسط کلمه کلیدی static ممکن خواهد شد که در زمان اعلان متغیر استفاده می‌شود. متغیری که توسط کلمه کلیدی static تعریف می‌شود، بنابراین چیزی مانند متغیر از نوع سراسری خواهد بود، اما تنها در داخل تابعی که داخل آن ایجاد شده است قابل مشاهده خواهد بود. این یک ساختار عجیب و غریب است، که احتمالا به جز شرایط بسیار خاص نیازی به آن نباشد. نسخه دیگری از برنامه فوق در قالب حافظه هیپ به صورت زیر است: #include <stdio.h> #include <stdlib.h> double *multiplyByTwo (double *input) { double *twice = malloc(sizeof(double)); *twice = *input * 2.0; return twice; } int main (int argc, char *argv[]) { int *age = malloc(sizeof(int)); *age = 30; double *salary = malloc(sizeof(double)); *salary = 12345.67; double *myList = malloc(3 * sizeof(double)); myList[0] = 1.2; myList[1] = 2.3; myList[2] = 3.4; double *twiceSalary = multiplyByTwo(salary); printf("double your salary is %.3f\n", *twiceSalary); free(age); free(salary); free(myList); free(twiceSalary); return 0; } همانطور که می‌بینید، استفاده از malloc() برای تخصیص حافظه در حافظه Heap و استفاده از free() جهت آزاد سازی حافظه تخصیص یافته می‌باشد. این مواجه شدن چیز بسیار بزرگی محسوب نمی‌شود اما کمی مبهم است. چیز دیگری که باید به آن توجه داشته باشید علامت ستاره (*) است که در همه جای کد‌ها دیده می‌شود. اینها چه چیز‌هایی هستند؟ پاسخ این سوال این است : اینها اشاره گر هستند! توابع malloc() و calloc() و free() با اشاره‌گر‌هایی مواجه می‌شوند که مقادیرشان واقعی نیست. اشاره گر‌ها نوع داده ای خاصی در C هستند که آدرس حافظه مربوطه را بر می‌گردانند. در خط ۵ متغیر twice یک متغیر از نوع double نیست، اما اشاره به یک double دارد. آن آدرس حافظه ای است که نوع double در آن بلوک از حافظه ذخیره شده است. در ++C توسط کلمه کلیدی new که خود آن نیز یک اپراتور محسوب می‌شود می‌توان حافظه ای را در Heap اختصاص داد. به عنوان مثال: int* myInt = new int(256); آدرس‌های موجود در حافظه توسط اپراتور new به اشاره‌گر مربوطه پاس داده می‌شود. به مثال زیر توجه کنید٬ متغیر تعریف شده در حافظه اِستک قرار گرفته است: int variable = 256; سوالی که ممکن است افراد کنجکاو از خود بپرسند این است که چه زمانی از Stack و چه زمانی از Heap باید استفاده کنیم؟! خب پاسخ این سوال اینگونه خواهد بود٬ زمانی که شما نیاز به یک بلوک بسیار بزرگی از حافظه دارید٬ که در آن یک ساختار بزرگ یا یک ارایه بزرگی را ذخیره کنید و نیاز داشته باشید که متغیر‌های شما به مدت طولانی در سرتاسر برنامه شما در دسترس باشند در این صورت از حافظه Heap استفاده کنید. در صورتی که شما نیاز به متغیر‌های کوچکی دارید که تنها نیاز است در زمان اجرای تابع در دسترس باشند و قابلیت خواندن و نوشتن سریعتری داشته باشند از نوع حافظه Stack استفاده کنید. فقط فراموش نکنید که حافظه Heap تحت توابع molloc(), realloc(), calloc() و free() مدیریت می‌شوند. هرچند اشاره‌گر های هوشمند نیز در ++C وجود دارند اما در بسیاری از مواقع که نیاز است بسیار جزئی و حساس بر روی کد‌های خود کار کنید از مدیریت حافظه به صورت دستی استفاده کنید.

مقدمه نقد و بررسی‌ و ارسال نظرات کارشناسی سایت مرجع آی او استریم با هدف شناساندن هرچه بیشتر و بهتر زبان‌ها و فناوری‌های برنامه نویسی به مخاطب و همچنین کمک به تصمیم‌گیری در رابطه با نحوه‌ٔ شروع برنامه نویسی و کسب تجربه می‌باشد که در کنار آن علاوه بر این هدف ما شناساندن متخصصین به جامعه استارتاپی کشور است. توضیحات کلی در نقد و بررسی‌ها آی او استریم، پیش از خواندن متن سوالات و پاسخ‌ها می‌توانید به طور کاملا خلاصه با نکات مثبت و منفی موضوعات مطرح شده و همچنین نظر کلی سایت در مورد زبان‌های برنامه نویسی، استارتاپ‌ها و ... آشنا شوید. سیستم اعتبار این قابلیت را فراهم می سازد تا کاربران از طریق واکنش هایی که دیگران به مطالب آن ها می دهند، امتیاز کسب نمایند. امتیاز کل کاربر که از سرتاسر سایت کسب کرده است در نمایه وی نمایش داده می‌شود که موجب نمایش اعتبار واقعی آن در مرجع می‌شود. امتیازها امتیازهای مرجع از کمترین امتیاز ممکن (۲۰-) آغاز شده و به بهترین امتیاز ممکن (۲۰+) ختم می‌شود.

با سلام و احترام، دوستان از اینکه بستری برای دوره هم بودن جامعه برنامه نویسان استارتاپی ایران ایجاد شده بسیار خوشحالیم! امیدواریم که وقتی این متن رو می‌خونین در نبرد همیشگی روزانه‌تون با باگ‌ها پیروز میدان بوده باشین. لطفا قبل از شروع، یه فنجان دمنوش، چایی یا قهوه بردارین و بعد ادامه‌ی متن رو بخونین. بله جدی گفتیم… همین الان برین اینکار رو بکنین… ما همین جا منتظرتون هستیم [چند دقیقه بعد] سلام دوباره. نوشیدنی خوبی به نظر میاد، بوش حتی از پشت اسکرین هم اینجا می‌رسه اگه تازه به عنوان مهمان وارد مرجع شدین می‌تونید در صورت تمایل ثبت نام کنید. دقت کنید که ثبت نام برای همگان رایگان هست اما بر اساس قوانین ذکر شده دسترسی‌ها به صورت کامل برای گروه‌های پیش فرض ثبت نام شده آزاد نیست. توجه داشته باشید که، برای دسترسی به گروه‌های برتر باید فعالیت‌های شما طبق شرایط ذکر شده تایید شود. در مرجع معرفی نام و نام خانوادگی بسیار مهم است! چرا که در معتبر سازی شما به عنوان یک متخصص قابل اعتماد بسیار مهم است. بنابراین بد نیست خودتون رو در بخش درباره من معرفی و نام نمایشی کاربری خودتون رو به صورت واقعی وارد کنید. #قوانین و شرایط عضویت و فعالیت