پرچمداران
مطالب محبوب
در حال نمایش مطالب دارای بیشترین امتیاز از زمان چهارشنبه, 23 آبان 1403 در همه بخش ها
-
2 امتیازبیتکوین در سال ۲۰۰۹ به عنوان یک ارز دیجیتال و یک پلتفرم غیرمتمرکز همتا به همتا راه انداخته شد که کنترل اموال را به همه افراد میدهد. ساتوشی ناکاموتو این پلتفرم را معرفی کرد و از آن زمان به کاربری گسترده رسیده و سرمایهگذاری با ارزش بازار بیش از ۳۵۳ میلیارد دلاری را به دست آورده است. به عنوان یک گزینه سرمایهگذاری، بیتکوین دارای ماهیت نوسانی است و برای افرادی که حاضر به پذیرش ریسک هستند، ثروتآفرین بوده است. حتی برخی از متخصصان مالی ادعا میکنند که قیمت یک بیتکوین ممکن است در چند سال آینده به بیش از ۴۰۰ هزار دلار برسد، این که این دارایی بهتر از طلا به عنوان یک ذخیره ارز باشد. فناوری مورد استفاده در بیت کوین نیز در نوع خود بی نظیر است. ناکاموتو استفاده از الگوریتم های ++C را برای طراحی این فناوری مالی انتخاب کرد، اما چرا؟ مدیریت حافظه مدیریت منابع یکی از حیاتیترین مسائلی است که توسعهدهندگان در هنگام ایجاد نرمافزار در نظر میگیرند. برای اینکه یک نرمافزار بتواند کلیه ویژگیهای خود را به دست آورده و همچنان در ارائه خدمات بسیار موثر باقی بماند، باید پروتکلهای مناسب مدیریت منابع داشته باشد. در توسعه بلاکچین، وضعیت تا حد زیادی تفاوت ندارد. از آنجا که بلاکچین خدماتی را به میلیونها نفر و نهاد ارائه میدهد، باید برای کارایی در ارائه خدمات بسیار مقیاسپذیر باشد. تحقیقات اخیر از Statista نشان میدهد که شبکه بیتکوین در سومین سهماه سال ۲۰۲۰ بیش از ۳۵۰ هزار تراکنش روزانه داشت. بعضی از این تراکنشها شامل مقادیر زیادی پول دیجیتال هستند و به عنوان نتیجه نیاز به محاسبات طولانی دارند. ایده اصلی ایجاد بلاکچین توسط ناکاموتو، ایجاد یک شبکه برای تسهیل تعاملات مالی و تسریع در فرآیندها بود. بهترین زبان برنامهنویسی برای یک سیستم با این ویژگیها الگوریتمهای سیپلاسپلاس است. الگوریتمهای سیپلاسپلاس میتوانند با استفاده بهینه از منابع و کنترل بر روی استفاده از CPU و حافظه، در سطح بهترین عمل کنند. این الگوریتم همچنین به بلاکچین اجازه میدهد تا بلوکها را پذیرفته یا رد کند، بنابراین هر گونه تفکیک در بلاکچین را از بین میبرد. استفاده از C++ بنابراین به پلتفرم کمک میکند تا با نرخ سریع با نقاط پایان مختلف تعامل کند. جداسازی کد توسعه نرمافزار، شامل بلاکچین، باید فضای کافی برای عملیات تعیینپذیر فراهم کند. در مورد بلاکچین، عملکردهای تعیینپذیر، هنگامی که به درستی اجرا میشوند، تضمین میکنند که تراکنشها و فرآیندهای داخلی مانند قراردادهای هوشمند همواره به یک شیوه خدمت میکنند حتی زمانی که در دستگاههای مختلف قرار دارند. اما تنها راه توسعهدهندگان و متخصصان کد نحوه دستیابی کامل به عملیات تعیینپذیر را اعمال جداسازی کدها میدانند. چه چیزهایی باید توسعهدهندگان جدا کنند؟ از آنجا که عملکردهای اجرا شده تعیینپذیر هستند، توسعهدهندگان باید راهی برای جدا کردن عناصر غیرتعیینپذیر از کد قرار دهند. سیپلاسپلاس از قابلیتهای فضای نام (namespace) بهرهمند است که به برنامههای دیگر قابل انتقال هستند. این فضاهای نام به جلوگیری از تداخل در عملکرد کدها کمک میکنند. همچنین ویژگی کلاس وجود دارد که به جدا کردن و تعیین مرزها بین API کمک میکند. قابلیت اطمینان و رسالت ++C یکی از ویژگیهای حیاتی دیگری که به انتخاب ساتوشی ناکاموتو از سیپلاسپلاس به عنوان زبان اصلی برنامهنویسی بیتکوین کمک کرد، ویرایش و بهروز رسانیهای اساسی سیپلاسپلاس است. ++C اغلب بهروزرسانی میشود تا اطمینان حاصل شود که همواره باقی بماند و قابل اطمینان و بهروز باشد. علاوه بر این، ++C دارای ابزارهای دیباگ و تجزیه و تحلیل مختلف است، تمامی این ابزارها به تقویت عملکرد آن کمک میکنند. این ابزارها همچنین امکان شناسایی هر مشکلی را در زمان برنامهنویسی فراهم میکنند. قابلیت اطمینان و ویرایش سیپلاسپلاس آن را به پایدارترین زبان برنامهنویسی برای توسعه بیتکوین تبدیل میکند که همچنین اطمینان میدهد که نرمافزار ساخته شده دارای امنیت بسیار بالاتری باشد. نخها (Threading) نخها یا ترد، در برنامهنویسی شامل یک مجموعه از دستورالعملها، فعالیتها یا وظایفی هستند که میتوانند به طور صاف یا هماهنگ با یکدیگر اجرا شوند. دو نوع عملکرد باید در هر نرمافزار یکپارچه باشند، یعنی وظایف موازی و غیرموازی. یک پروژه بلاکچین بیتکوین هرگز نمیتوانست کار کند اگر وظایف موازی و غیرموازی هماهنگ عمل نمیکردند. اما یکی از پیچیدهترین چیزها در برنامهنویسی، ادغام این وظایف است و بیشتر زبانهای برنامهنویسی در حال حاضر معمولاً تمرکز بر روی یکی از این دو وظیفه، یعنی موازی یا غیرموازی دارند. اما سیپلاسپلاس یکی از قابلیتهای نخی قابل تحسین دارد که توسعهدهنده را قادر میسازد همزمان از هر دو وظیفه موازی و غیرموازی استفاده کند. سیپلاسپلاس میتواند بهطور کارآمد نخهای چندگانه را اجرا کرده و امکان ارتباط همگانی و قابل اعتماد بین تمام نخها را فراهم کند. علاوه بر این، نخهای ایجاد شده توسط سیپلاسپلاس میتوانند در نقطه بهینهترین عمل کنند، بنابراین کل بلاکچین به طور بهینه عمل میکند. با توجه به عملکرد بهینه این زبان، میتوان گفت یک دلیل دیگر که ساتوشی ناکاموتو از سیپلاسپلاس استفاده کرد، این است که این زبان امکان نخبندی آسان برای وظایف موازی و غیرموازی را فراهم میکند. قابلیت (Move Semantics) قابلیت (Move Semantics) یک عملکرد است که به توسعهدهندگان امکان میدهد محتوا را بین اشیاء جابجا کنند به جای اینکه فقط محتوا را کپی کنند. با استفاده از قابلیت جابهجایی اشیاء و ...، توسعهدهندگان و کاربران بر اساس نیاز دسترسی به کپیهای مختلف اطلاعات دارند، که عملکرد را افزایش داده و تکرار را کاهش میدهد. تبعیت از استانداردها و رعایت قوائد انرژی سبز انرژی سبز یکی از چالشهای اصلی در صنعت بلاکچین و تولید بیتکوین است. به دلیل محاسبات پیچیده و فرآیند استخراج معدنی که برای تولید بیتکوین انجام میشود، مصرف انرژی این فعالیتها به سرعت افزایش مییابد. سیپلاسپلاس به عنوان زبان اصلی برنامهنویسی بیتکوین، به طور چشمگیری به بهینهسازی مصرف انرژی متمایل است. استانداردهای مصرف بهینه انرژی در طراحی و اجرای برنامهها، این زبان را به یک انتخاب پایدار برای پروژههای مرتبط با بلاکچین و ارزهای دیجیتال میکند. این به معنای کاهش آثار منفی بر محیط زیست و همچنین صرفهجویی در هزینههای انرژی مرتبط با فرآیند تولید بیتکوین میباشد. همچنین، با توجه به گستردگی بیتکوین و تاثیر زیاد آن بر مصرف انرژی جهان، تلاش برای استفاده از زبانهای برنامهنویسی با بهینهترین مصرف انرژی، اهمیت فوقالعادهای پیدا کرده است. سیپلاسپلاس با امکانات بهینهسازی و مدیریت منابع به کاربران این امکان را میدهد که به نحوی کارایی انرژی را بهبود بخشند و در طولانی مدت، اثرات محیطی مرتبط با تولید بیتکوین را کاهش دهند. از این رو، اهمیت انتخاب این زبان برای توسعه بیتکوین نه تنها در جنبههای فنی بلکه در جنبههای محیطی نیز بیان میشود. بهتر است نظر سازندهٔ سیپلاسپلاس در مورد استفاده از این ابزار برای ارز دیجیتال را هم بدانیم در اشتراک بین خالق زبان برنامهنویسی سیپلاسپلاس، بیارنه استرواستروپ و ساتوشی ناکاموتو، اشاره به زبان برنامهنویسی ++C و موضوع ماینینگ بیتکوین با تأکید بر مصرف انرژی بالا و تأثیرات آن بر محیط زیست است. چندی پیش در یک پادکست هوش مصنوعی با مجری Lex Fridman، استرواستروپ در مورد نحوهٔ استفاده از سیپلاسپلاس و عدم کنترل بر نحوه استفاده از ابزارهای توسعهدهنده صحبت کرده و بهویژه به ماینینگ بیتکوین اشاره کرده است. او به عنوان خالق زبان سیپلاسپلاس ابراز خوشحالی از برخی از کاربردهای این زبان و ناراحتی از برخی دیگر اشاره کرده و به مصرف انرژی بالای ماینینگ بیتکوین اشاره کرده است. استرواستروپ از مصرف انرژی فعلی ماینینگ بیتکوین به خوشایندی خاصی احساس نمیکند و این موضوع را به دلیل انتخاب سیپلاسپلاس به عنوان زبان برنامهنویسی توسعه بیتکوین توسط ساتوشی ناکاموتو ذکر کرده است. از نظر استراستروپ سیپلاسپلاس، یک زبان برنامهنویسی قدرتمند و گسترده است که در حوزههای مختلف برنامهنویسی مورد استفاده قرار میگیرد. این زبان امکانات بالایی برای مدیریت حافظه، کارایی بالا، و امکانات چندپارادیمی (مانند برنامهنویسی شیءگرا) فراهم میکند که در سراسر منابع کد بیتکوین شاهد آن هستیم. اما عامل ناراحتی او، مصرف انرژی بالا ممکن است که به علت نحوه استفاده یا پیادهسازی خاص از زبان و ابزارهای مرتبط با آن باشد و نه ضعف اساسی زبان سیپلاسپلاس، چرا که این زبان یکی از نامدارترین زبانهای است که مصرف انرژی و منابع را به بهترین حالت ممکن میتوان در آن مدیریت کرد، از طرفی در صورت پیادهسازی نه چندان مطلوب کدها، ممکن است نتیجهٔ عکس بدهد. در واقع معتقد است ممکن است کدنویسی بهینهای صورت نگیرد و منجر به مصرف نسبتاً بالایی داشته باشد. وقتی ساتوشی بیتکوین را نوشت، او بهطور ضروری پیشبینی نکرد که مسابقهای که به وجود آمد باعث ساخت دستگاههای ASIC ماینینگ خواهد شد. در واقع، در صفحهٔ سفید اصلی بیتکوین که تنها 9 صفحه است، ساتوشی کلمه CPU را به مجموع 10 بار اشاره کرد. مصرف انرژی کنونی بیتکوین کمتر بود اگر ماینینگ به شکلی انجام میشد که ساتوشی پیشبینی کرده بود. حتی ساتوشی نیز از همان سرنوشتی که استرواستروپ هشدار داد: عدم کنترل بر نحوه استفاده از ابداع خود در آینده، مصون نبود. احتمالاً ساتوشی هم پیشبینی نکرده بود که بیتکوین در میان مجرمان نیز استفاده خواهد شد. اگرچه ممکن بوده باشد که در یک دوره زمانی بیتکوین محبوبیت زیادی در میان تجار مواد مخدر داشته باشد، اما مونرو به عنوان رمزارز انتخابی در میان بسیاری از گروههای جرمی ظاهر شده است. فعالیتهای بشر که در مقیاس بزرگ بر محیط زیست تأثیر منفی میگذارند، زیاد است. بنابراین، هیچ توجیه منطقی برای اختصاص بهطور خاص به ماینینگ بیتکوین وجود ندارد، بهویژه زمانی که مزیت مثبت آن به حداکثر است. اختصاص مصرف انرژی به ماینینگ رمزارز بهمنظور ایجاد و حفظ یک سیستم همتا به منظور تبادل مالی، یک کار کارآمد است چرا که دقیقاً همان چیزی است که برای حذف واسطههای غیرضروری و غیرتکنولوژیکی لازم است: واسطههایی که روز آنها نهایتاً فرا رسیده است. به طور کلی، ارزیابی یک زبان برنامهنویسی باید با توجه به نیازها و شرایط پروژهها صورت گیرد. سیپلاسپلاس در بسیاری از مواقع یک انتخاب عالی است و اگرچه ممکن است برخی نقدهایی وجود داشته باشد، اما این نقدها به طور کلی به عنوان چالشها و به چشمگیرترین قابلیتهای این زبان میتوانند مطرح شوند. نتیجهٔ نهایی زبان برنامهنویسی سیپلاسپلاس احتمالاً محبوبترین زبان برنامهنویسی در دنیای توسعه نرمافزار است. توسعه بلاکچین نیز شامل کدنویسی است و برخی از بلاکچینها مانند شبکه بیتکوین از سیپلاسپلاس به عنوان زبان برنامهنویسی خود استفاده میکنند. ساتوشی ناکاموتو، خالق بیتکوین، این زبان را به دلیل امنیت و قابلیت مدیریت منابع تراکنشها و عملیات قراردادهای هوشمند انتخاب کرد. به علاوه، این زبان به توسعهدهندگان امکان ادغام وظایف موازی و غیرموازی را به صورت بینقص فراهم میکند. مصرف بهینهٔ منابع و رعایت موضوع انرژی سبز مهم است؛ همچنین، این زبان بهطور منظم بهروزرسانی میشود و ابزارهای تجزیه و تحلیل و اشکالزدائی متنوعی دارد که همگی به بهبود عملکرد آن کمک میکنند. نگاه به بهترین مزایای زبان در بلاکچین، به همه اجازه میدهد که درک کنند چرا ساتوشی ناکاموتو این زبان را در ایجاد بلاکچین بیتکوین انتخاب کرد. ایجاد بلاکچین ناکاموتو یکی از پربارترین اختراعات فناوری مالی زمان ما را ایجاد کرد که شفافیت، تمرکززدایی و ماندگاری تراکنش ها و داده ها را تقویت کرد. ارز متمرکز بر بلاکچین نیز همچنان پر استفاده ترین، قابل اعتمادترین، ارز دیجیتال پرسود و چشم انداز سرمایه گذاری است و در پشت ساخت این فناوری غول زبانهای برنامهنویسی آن را به بهترین نوع خود تبدیل و در همین راستا در مسیر توسعه و پیشرفت هدایت میکند.
-
1 امتیازسلام و درود، این اواخر راجع به مشورت و راهنماییها خیلی ساده به قضیه نگاه میشه، همه فکر کردن کشکه و فقط با دونستن JS یا QML میشه محصول ساخت. البته این مثال JS و QML یک مثال هست و این مسئله در همهٔ ابزارها و حول محور حوزهٔ کامپیوتر و نرمافزار به چشم میخوره، هرچند روی داستان ساده هست اما حتی پشت این کارهای ساده کلی زمان باید صرف بشه. همین گرفتن یک دادهٔ ساده از سمت سرور و تجزیه کردنش سمت JS نیاز به یک دانش خوب در مورد معماری Apiداره، نیاز به آگاهی از استانداردهای Http داره، نیاز به تخصص کافی در ریز به ریز مسائل داره، نیاز به آگاهی لازم در مورد شبکه و نحوهٔ مدیریتش داره، نیاز به درک خوب راجع به کلاسهای شبکه و نحوهٔ مدیریت بستهها داره و صدها جور مسئلهٔ دیگه. یا راهنمایی نکنیم یا میکنیم همه چیز رو ساده نشون ندیم! به خصوص برای کسایی که سالها یه چیز دیگه خوندن و الآن قراره وارد این حوزه بشن. قشنگ واقعیت رو باید به نمایش گذاشت، و اگرنه به اشتراک گذاری چهارتا UI خفن که بگین با QML هم میشه کاری نداره، سه سوته میشه اینها رو طراحی کرد. اگر کسی اطلاعات کافی و پایهٔ تخصصی نداشته باشه و همینطور متکی به یک ابزار یا زبان پیش بره چه اتفاق میافته؟ از نظر من قطعاً بهتون از نظر تجربی آسیب میزنه، ساخت یک محصول واقعاً به این سادگیها نیست که تو گروههای تلگرامی داریم راجع بهش صحبت میکنیم! قضیه خیلی پیچیدهتر از اینهاست. فراموش نکن در این حوزه اگه یک کار ساده رو سریع انجام میدیم یا به نتیجه میرسونیم دلیلش به خاطر سالها زمان و تلاشه، امکان نداره کسی حتی با ۲..۳ سال تجربه یک کار رو سریع بتونه صفر تا صد انجام بده و مشکلی نداشته باشه یا نتیجهٔ اون در سطح یک استاندارد معتبر باشه. ساخت محصول اصول داره که اولین مرحلش شفافسازی و نقشهٔ توسعه و ایدهپردازی درسته، نباید مثل بعضی از مشتریها باشه که پشت تلفن زنگ میزنن میگن یه سایت میخوایم یا یه اپلیکیشن چند میگیری و بعدش شروع کنن به چک و چونه زدن و شما هم کیف کنی بگی که آره دیگه مشتری دارم! شما تا زمانی که جزء به جزء محصول رو آگاه نباشید، یعنی تا زمانی که دقیق متوجه نشید نیاز چی هست و روش حلش رو متوجه نباشید منطقی نیست که واردش بشید. چون همین مرحلهٔ نیازسنجی به قدری مهمه که فرآیند مسیر و نقشهٔ توسعهٔ یک محصول رو نشونتون میده و اگه درست تشخیص ندین و ابزارها و راهکارها رو درست انتخاب نکنید بی برو برگرد با مشکل مواجه میشید. مشکلاتش میتونه به این صورت باشه: - سردرگمی - عدم توانایی کالبدشکافی مسئله - عدم توانایی حل مسئله - عدم توانایی انتخاب یک روش یا ابزار صحیح و مناسب - عدم تعامل شما با مشتری - عدم رضایت شما از حقالزحمه - عدم رضایت مشتری از نتیجهٔ کار - عدم توانایی در پاسخدهی به اعضا و شرکای کلیدی دیگه در محصولات تجاری و بزرگ! - و هزاران مسئلهٔ دیگه که همشون نتیجهٔ تشخیص نا درسته. - در کنارش مهمترین خاصیتی که پیدا میکنه این خواهد بود در اوج نادانی احساس خواهد کرد که همه چیز دان هست! به قولی همه چیز گیگ! از نظر من حداقل مواردی که (به طور خیلی خیلی خلاصه و محدود) نیاز هست تا یک متخصص بتونه پاسخگوی تصمیمگیری نقشهٔ توسعهٔ یک محصول برای مشتری در ابعاد مختلف و سطوح متفاوت از حوزههای موجود در قالب اصولی باشه به صورت زیر هستند: ۱- آشنا مبانی کامپیوتر که امر طبیعیه (شامل درک و فهم مسائل و نحوهٔ حلشون متناسب با پلتفرم اجرایی محصول) ۲- آشنا به ساختار نوع محصول استاندارد در یک حوزه مثل: وب، آیاواس، اندروید یا دسکتاپهای مختلف مثل لینوکس، مک و ویندوز، اینترنت اشیاء و دیگر موارد. ۳- آشنا به فلسفهٔ بکاند و فرانتاند یا ترکیبی از این دو به همراه ابزارهای مناسب. ۴- آشنا به اصول طراحی UI/UX به عنوان یک نیاز و یک فاکتور مهم در ساخت محصولی که وابسته به عملکرد کاربر داره و در حوزهٔ فرانتاند مهم و کاربردی هست. ۵- آشنا به اصول SOLID و امثالش مهم هستند. ۶- آشنا اصول برنامهریزی ساخت بانک اطلاعاتی، اینکه از چه بانک اطلاعاتیای استفاده کنی و چرا؟ ۷- آشنا به ارتباطات دادهای، جداول و ارتباط بین فیلدها، جدوال و روشهای درست تبادل اطلاعات مابینی دادهها. ۸- آشنا و تسلط کافی به یک محیط توسعه و ادغام ابزارها و محیط طراحی برای هدف. ۹- آشنا به معماری ساختار و رابطهای برنامهنویسی (Api) ۱۰- آشنا به استانداردهای Http، درک و مدیریت درخواست، پاسخها و ... ۱۱- آشنا به الگوهای طراحی برنامهنویسی (DP) ۱۲- آشنا به روشهای نگهداری و آزمایش نرمافزار و کدها به خصوص درک مبحث Fault tolerance. ۱۳- آشنا به روشهای اطمینانسازی و ایمنسازی پردازشهای داخلی نرمافزار برای جلوگیری یا دشوار سازی نفوز و خرابکاری ۱۴- آشنا به روشها و معماریهای احراز هویت و نحوهٔ ادغامش با نرمافزار مثل:JWT, OAuth, AWS و غیره... ۱۵- آشنا به نوع پارادایمهای زبان برنامهنویسی، در قالبهای (دستوری) Imperative و (اعلانی) Declarative مثل OOP، functional و دیگر موارد. ۱۶- آشنا به سبک معماری نرمافزاری (Microservice یا مثلاً Monolith) مزایا و معایبشون. ۱۷- آشنا به سبک معماری طراحی مانند MVC در طراحی بدنهٔ محصول. ۱۸- آشنا به سبک و الگوهای طراحی ساختاری در بکاند مانند Builder، Abstract، Factory و غیره. ۱۹- آشنا به ساختار یک زبان (در صورتی که میخواین جوابگوی مسائلِ پیش آمده باشید) کالبدشکافی زیرپوستی و عمیق یک زبان مهمه. ۲۰- آشنا و درک کامپایلرها و مفسرها، تفاوتها و شیوههای عملکردیشون نسبت به کدهای بهینه شده و عادی. ۲۱- آشنا و درک مدلهای مختلفی از سیستمهای توزیع شده مثل IaaS، PaaS، SaaS یا FaaS. ۲۲- آشنا به ابزارهای ساخت و فرآیند کاری اونها مثل CMake، NMake، QMake و غیره. ۲۳- آشنا به روشهای مدیریت وابستگیهای نرمافزار و ابزارهای لازم برای بستهبندی بهتر خروجی. ۲۴- آشنا به روشهای کدنویسی قابل آزمایش (Unit Test) و استفاده از ابزارهایی مثل CTest, GTest, Catch2 و غیره. ۲۵- آشنا به توسعهٔ آزمون محور (Test Driven- Development) ۲۶- آشنا به گامها و شرایط نسخهنگاری و مراحل توسعهٔ نرمافزار (SDP) ۲۷- آشنا به روشهای امنیت در کد و توسعه به شیوههای بررسی از طریق Fuzz-Test، Sanitizer، آنالیزرهای پویا و ایستا و غیره... ۲۸-آشنا به قوائد طراحی بر پایهٔ خدمات مبتدی بر معماری ابری برای خدمات پیامی، وبسرویسها، پردازش و غیره. ۲۹- در سطوح وب آشنا به مکانیزم شاخص بندی، فاکتورهای SEO و شیوههای درست بهبود صفحات وب. ۳۰- آشنا به روشهای به کار گیری و پیادهسازی ثبت کنندهٔ وقایع در دل محصول و روشهای بازخورد برای توسعهٔ بهتر به همراه مانیتورینگ، نظارت و تریسینگ. ۳۱- در شرایط لزوم آشنا به نحوهٔ به کار گیری و دلیل استفاده از فناوریهایی مثل Redis، Memcached و غیره. ۳۲- آشنا و درک صحیح از مفاهیم همزمانی (Concurrency) و روشهای به کار گیری آن نسبت به زبان برنامهنویسی و شرایط مناسب استفاده. ۳۳- آشنا به سبک و قوائد و ساختار زبانهای برنامهنویسی و فرآیند ساخت و ترجمه. ۳۴- و تا صدها گزینهٔ دیگه میتونم لیست کنم اینجا که اگه انتخابتون زبانهای نزدیک به سیستم باشه این داستان در ادامهٔ این توضیحات سر به فلک میکشه نمونش کامپایلرها خودشون شونصد جور مباحث دارند، پلتفرمها ومعماریهای پردازندهای هم در این زبانها مهمن و شما حتی تا عمق سیستمعامل و رابطهای اونها و نحوهٔ رفتارشون باید اطلاعات کافی داشته باشید که هر کدوم به نوبهٔ خودشون هزاران صفحه میشه راجع بهشون کتاب معرفی کرد. این لیست چیزی بود که به زبان بسیار بسیار ساده شده و خیلی خلاصه به ذهنم رسید تا بدانید همچین هم الکی نیست ای عزیزانی که فتواهای صد من یه غاز میدین و این مسائل رو حل شده میدونید! در ادامه اصل ماجرا خیلی فراتر از اینها هم هست که بخوای حساب کتاب کنی میبینی باید هفت خان رستم رو فتح کنی تا در تمامی سطوح پاسخگو باشی، این امر شدنی هست اما زمانی که شما محدود به یک موضوع باشید قطعاً درک همهٔ مسائل محدود و ناتوان در اجرای آن خواهید شد. * وقتی میگم آشنا قطعاً در حد حروف الفبا کافی نیست، باید در حد نیاز تسلط و درک کافی ازشون وجود داشته باشه. * همهٔ اینها رو باید در کمترین زمان ممکن نسبت به یک مشتری، محصول و نیاز تشخیص بدین و انتخاب کنید، به این کار میگن ارزیابی محصول بر اساس دانستههای فنی که تماماً متکی بر دانش و تجربهٔ شماست. (کارشناسی پروژه دقیقاً همین موضوع است). * برای بهتر شدن و حرفهای تر شدن هم باید فراتر از اینها پیش برید و در قالب «مثلث دانش» بهبودش بدهید. * محصولات معتبر جهانی حاصلِ چنین نقشههای پیشبردی هستند و اصول تخصصی و مهندسی رو رعایت میکنن تا به یک درجهٔ کیفی موفق و زبان زد میرسند. شاید این مسائل از نظر یک برنامهنویس ساده و نه چندان با تجربه مهم نباشه، اما در سطح کیفی یک محصول نرمافزاری همهٔ این مسائل مهم تلقی میشوند. برای همین میگم گولِ توصیههای ساده و ظاهر چهارتا برنامه یا کیوت، داتنت و امثال این ابزارها رو نخورید، پشت همهٔ نیازهای یک محصول به فاکتورهای بسیاری باید توجه کنید. فردا بخواهید بدون آگاهی در این مسائل وارد پروژههایی بشید که به ظاهر ساده هستند یا باید دست به گریبان دیگران باشید و توی گروهها مدام سوأل پرسی کنید و یا باید بیخیال آن شوید؛ چون به هیچ یک از این فاکتورهای مورد نیاز توسعه توجه نکردین! پس این اصول رو به عنوان سر نخ مطالعه کنید تا بخش بزرگی از سرگردانیهای شما حل شود. این مواردی که این جا اشاره کردم، همونطور که گفتم بخش بسیار کوچکی از دنیای نیازمندیهای ساخت و ساز و طراحی یک محصول واقعی در پیرامون نرمافزار و کامپیوتر هست، اما یک دلگرمی بدم به کسایی که با خودشون فکر میکنند چنین مسیر یا نقشهای از راه که قراره پیش بگیرند سخته و همهٔ ماجرا این نیست (جزئیات رو در کتابها، موقعیت و فرصتهای شغلی، شکستها، موفقیتها و آزمون و خطاها یاد خواهند گرفت) و نتیجهٔ اون میتونه مطابق همین حکایت زیر باشه:
-
1 امتیازاحساس افسردگی و اسکلی کردم آخه با وجود اینکه تا بحال روی دو تا پروژه کار کردم و شاغلم فهمیدم زیادی سریع فکر کردم دیگه همه چیز دانم و باید کار را شروع کنم حداقل نصف چیزایی که گفتی را بلد نیستم (البته خوشحالم که هنوز راه زیادی برای یادگیری در پیش دارم راه خیلی زیاد ...)
-
1 امتیازشرکت اینتل یک کیت توسعه نرمافزار آزمایشی کوانتومی با نام Quantum SDK را منتشر کرد! این کیت یک سری ابزار و روشهای برنامهنویسی را در اختیار توسعهدهندگان قرار میدهد که امکان برنامهنویسی الگوریتمهای کوانتومی را در یک شبیهسازی ممکن میکند. این کیت از زبان برنامهنویسی ++C و کامپایلر LLVM برای برنامهنویسی الگوریتمهای کوانتومی استفاده میکند و به سادگی میتواند با برنامههای C و ++C و پایتون به کار برده شود. این کیت، به نوعی باعث بزرگ شدن جامعهٔ توسعهدهندگانی میشود که در زمینهٔ کامپیوترهای کوانتومی فعالیت میکنند. این عکس نشان میدهد که شرکت اینتل، و افرادی که در آن کار میکنند، با استفاده از یک دستگاه پردازشی ۳۰۰ میلیمتری، وافرین بر روی یک وافر کیوبیتی (بخشی از یک صفحه اتصال کوانتومی) سیلیسیوم بر روی یک ورقه کوچک انجام دادهاند. – آن ماتسورا، مدیر برنامههای کاربردی و معماری کوانتومی، آزمایشگاههای اینتل دربارهی Intel Quantum SDK 1.0: نسخهٔ 1.0 این SDK، شامل یک رابط برنامهنویسی مبتنی بر سیپلاسپلاس است که به برنامهنویسان کلاسیکی، زبان برنامهنویسی که با آن آشنایی دارند، را ارائه میدهد و امکان همکاری بین آنها و برنامهنویسان کوانتومی را فراهم میکند. این کیت نیز، یک محیط اجرایی کوانتومی بهینهسازی شده برای اجرای الگوریتمهای کوانتومی-کلاسیکی هیبریدی دارد. توسعهدهندگان میتوانند از دو محیط مختلف برای شبیهسازی کیوبیتها استفاده کنند، یکی برای نمایش بیشتر تعدادی کیوبیتهای عمومی و دیگری، برای شبیهسازی سختافزار کیوبیتی اینتل. محیط اولیه، یک شبیهساز کیوبیت عمومی بسیار عالی با کد منبع باز به نام Intel® Quantum Simulator (IQS) میباشد که برای 32 کیوبیت در یک گره و بیش از 40 کیوبیت در چندین گره، توانایی دارد. محیط دوم نیز با شبیهسازی سختافزار کیوبیتی اینتل، شبیهسازی کوچک مدل کیوبیتهای گرداننده اسپین سیلیکونی اینتل را فراهم میکند. کیوبیتهای اینتل، از تخصص شرکت در تولید ترانزیستور سیلیکونی برای ساخت کامپیوترهای کوانتومی مقیاس گسترده استفاده میکنند. تحقیقات کوانتومی اینتل از دستگاههای کیوبیتی تا معماری سختافزار کلی، معماری نرمافزار و برنامهها را پوشش میدهد. Intel Quantum SDK یک کامپیوتر کوانتومی کامل در شبیهسازی است که همچنین قادر به اتصال به سختافزار کوانتومی اینتل، از جمله چیپ کنترل Horse Ridge II و چیپ کیوبیت گرداننده اسپین اینتل است که بزودی در اختیار عموم قرار خواهد گرفت. کیت توسعهٔ کوانتومی اینتل، به توسعهدهندگان این امکان را میدهد که انتخاب کنند کدام یک از دو محیط موردنیاز برای شبیهسازی کیوبیتها استفاده شود: شبیهساز بسیار عالی و با کد منبع باز کیوبیت عمومی، شبیهساز کوانتومی اینتل (Intel Quantum Simulator) محیط هدف که سختافزار کیوبیتی اینتل را شبیهسازی میکند و به شبیهسازی مدل کوچک کیوبیتهای گرداننده اسپین سیلیکون اینتل امکان میدهد. اعلام شده که شرکت اینتل، متعهد به پیشروی در حوزهٔ کامپیوترهای کوانتومی است و از جمله اینترنت از همه جا به عنوان یک روش برای جذب جامعهٔ توسعهدهندگان میباشد. کاربران بتا این کیت، در حال بررسی انواع موارد مثل دینامیک سیالات، فیزیک نجوم وطراحی مواد هستند. تحقیقات کوانتومی اینتل از دستگاههای کیوبیتی تا معماری سختافزار کلی، کنترل و معماری نرمافزار و برنامهها را پوشش میدهد.
-
1 امتیازسادهترین راه برای افزودن کد سفارشی به سایتهایی که بر پایهٔ وردپرس ساخته شدهاند، بدون شکستن کد آن چیست؟ زبان برنامهنویسیِ ++C یکی از محبوبترین زبانهای برنامهنویسی است. آخرین آمار نشان میدهد که این زبان با سرعت بسیار زیادی در حال توسعه و پوستاندازی است. این زبان، علیرغم اینکه بیش از 40 سال از عمرش میگذرد، همچنان زبان انتخابی برای بسیاری از برنامهنویسان در سراسر جهان است. برای بسیاری از موارد مانند برنامههای کاربردی دستکاری تصویر، بازیهای سه بعدی، شبیه سازیها، مرورگرهای وب و نرمافزارهای سازمانی استفاده میشود. دلیلش این است که سیپلاسپلاس در حال تکامل است، به انرژی سبز اهمیت میدهد و در عین حال کارآیی بسیار بالا و بهینهای دارد. از آنجایی که این زبان پیچیدهتر از سایر زبانهای برنامهنویسی است، یک کمیتهٔ فرعی از یک سازمان چند سطحی وظیفه استانداردسازی آن را بر عهده دارد. سیپلاسپلاس اکنون از یک مدل قطار پیروی میکند و هر سه سال یکبار نسخههای جدید دریافت میکند که در مورد استانداردهای جدید، اخیراً مقالاتی منتشر شده است. سیپلاسپلاس معمولاً برای توسعهٔ نرمافزار در مقیاس بزرگ استفاده میشود، اما میتوان از آن برای پروژههای توسعه وب نیز استفاده کرد. ممکن است تعجب کنید که چگونه از آن با وردپرس، یکی از محبوبترین سیستمهای مدیریت محتوا و سازندگان وب سایت امروزه استفاده کنید. در این باره قبلاً من مقالاتی را منتشر کردهام که به صورت زیر آمدهاند: در حالی که بسیاری از وب سایتها با استفاده از وردپرس به عنوان پایه ساخته میشوند، این لزوماً به این معنی نیست که اکوسیستم وردپرس تکامل یافته یا کامل است. به عنوان مثال، وردپرس تمرکز زیادی بر تجربهکاربران و نیازهای وبلاگ نویسان دارد، به همین دلیل است که بر چهار زبان HTML، CSS، جاوا اسکریپت و PHP متکی است و این بدان معناست که برای توسعهدهندگانی که میخواهند به طور کامل از قدرت آن استفاده کنند، محدودیتهایی وجود دارد. در حالی که افزونههایی مانند Custom Post Types برای گسترش عملکرد وردپرس وجود دارد و راههای زیادی برای افزودن قابلیتهای جدید بدون شروع از ابتدا وجود ندارد. همچنین، افزودن کد ++C به طور مستقیم به یک سایت وردپرس توصیه نمیشود زیرا به طور بالقوه میتواند آسیب پذیریهای امنیتی را ایجاد کند و وب سایت را خراب کند. با این حال، اگر نیاز خاصی به اجرای کد ++C در سایت وردپرس شما وجود دارد، در اینجا روشهایی که میتوانید آن را انجام دهید گفته شدهاست: شما می توانید یک برنامه یا کتابخانه مستقل ++C ایجاد کنید و سپس آن را از طریق وب API در معرض دید قرار دهید، که میتواند توسط وردپرس مصرف شود. بیایید نگاهی به مراحل کلی بیندازیم: کد ++C خود را بنویسید و آن را در یک برنامه یا کتابخانه مستقل کامپایل کنید. عملکرد برنامه یا کتابخانه ++C را از طریق وب API به نمایش بگذارید. شما میتوانید از یک کتابخانه به عنوان cpprestsdk برای ایجاد نقاط پایانی API استفاده کنید. برنامه یا کتابخانه ++C را بر روی یک سرور، یا در همان سرور سایت وردپرس خود یا در یک سرور جداگانه، مستقر کنید. در سایت وردپرس خود، از یک افزونه یا کد سفارشی برای درخواست HTTP به API و بازیابی نتایج استفاده کنید. شما میتوانید از کتابخانهای مانند cURL برای ارائه چنین درخواستهایی استفاده کنید. در صورت نیاز از نتایج بازیابی شده در سایت وردپرس خود استفاده کنید. راه دیگر برای افزودن قابلیت ++C به سایت وردپرس استفاده از افزونهای است که به شما امکان میدهد کد ++C را مستقیماً در صفحات یا پستهای وردپرس جاسازی کنید. مراحل بسته به افزونهای که استفاده میکنید متفاوت است، اما در اینجا چند مرحله کلی وجود دارد که میتواند کمک کند. افزونهای را که از کد ++C پشتیبانی میکند را در سایت وردپرس خود نصب کنید. یک صفحه یا پست جدید در وردپرس ایجاد کنید و کد کوتاه [cpp] را به قسمت محتوا اضافه کنید. در کد از نوع برچسبِ [cpp]، کد ++C خود را اضافه کنید. صفحه یا پست را منتشر کنید و آن را مشاهده کنید تا کد جاسازی شده ++C را در عمل ببینید. مجدداً توجه داشته باشید که افزودن کد ++C به طور مستقیم به یک صفحه یا پست میتواند خطرناک باشد. مهم است که پیادهسازی خود را به طور کامل آزمایش کنید تا مطمئن شوید که ایمن و قابل اعتماد است. از هر روشی که استفاده میکنید، به یک پایه محکم در سیپلاسپلاس و مهارتهای یکپارچه سازی وردپرس نیاز دارد. وقتی صحبت از وردپرس به میان میآید، شاید بهتر باشد از زبانی مانند PHP استفاده کنید. اگر میخواهید دربارهٔ ++C و نحوهٔ به حداکثر رساندن آن برای پروژهتان بیشتر بدانید، میتوانید به آموزههای مربوط به سیپلاسپلاس در این سایت را بررسی کنید یا کتابهای پیشنهادی در بخش معرفی زبان را بخوانید. فراموش نکنید که سیپلاسپلاس یک زبان جذاب و همیشه در حال تکامل است و افزودن آن به مجموعه مهارتهای شما سودمند است.
-
1 امتیازدر این مقاله من قصد دارم در رابطه با تفاوتهای اختصاص دادن حافظه در اِستَک و هیپ توضیحاتی دهم که بسیاری از علاقهمندان راجع به آنها سوال کردهاند. با توجه به اینکه، از اوایل سیستمهای کامپیوتری این تمایز در این وجود داشته است که برنامه های اصلی در حافظه فقط خواندنی مانند ROM ، PROM و یا EEPROM نگه داری میشوند. به عنوان دیگر از زمانی که سیستم ها پیچیدهتر شدند برنامهها از حافظههای دیگری مانند RAM به جای اجرا در حافظه ROM استفاده کردند. این ایده به خاطر این بود که تعدادی از قسمت های حافظه مربوط به برنامه نباید تغییر یابند و در این حالت باید حفظ شوند. در این میان دو بخش .text و .rodata بخشیهایی از برنامه هستند که میتواند به بخش های دیگر برای وظایف خاص تقسیم شوند که در ادامه به آنها اشاره شده است. بخش کد، به عنوان یک بخش متنی (.text) و یا به طور ساده به عنوان متن شناخته میشود. جایی است که بخشی از یک فایل شیء یا بخش مربوطه از فضای آدرس مجازی برنامه که حاوی دستورالعمل های اجرایی است و به طور کلی فقط خواندنی بوده و اندازه ثابتی دارد میباشد. بخش .bss که به عنوانی بخشی ویژه (محل نگه داری اطلاعات تخصیص داده نشده (مقدار دهی نشده)) محلی که متغیرهای سراسری و ثابت با مقدار صفر شروع میشوند. بخش داده (.data) حاوی هر گونه متغیر سراسری و یا استاتیک که دارای یک مقدار از پیش تعریف شده هستند و میتوانند اصلاح شوند. تصویر زیر طرح معمولی از یک حافظه برنامه ساده کامپیوتری را با متن، داده های مختلف، و بخشهای استک و هیپ و bss را نشان میدهد. .section.data < initialized data here> .section .bss < uninitialized data here> .section .text .globl _start _start: <instruction code goes here> برای مثال در کد C به صورت زیر خواهد بود: int val = 3; char string[] = "Hello World"; مقادیر برای این نوع متغیرها در ابتدا در حافظه فقط خواندنی ذخیره میشوند. (معمولا در داخل .text) و در زمان اجرای برنامه که به صورت روتین خواهد بود در بخش .data کپی میشوند. بخش BSS یا همان .BSS در برنامهنویسی کامپیوتر، نام .bss یا bss توسط بسیاری از کامپایلرها و لینکرها برای بخشی از دیتا سِگمنت (Data Segment) استفاده میشود که حاوی متغیر های استاتیک اختصاصی که تنها از بیت هایی با ارزش صفر شروع شده است میباشد. این بخش به عنوان BSS Section و یا BSS Segment شناخته میشود. به طور معمول فقط طول بخش bss نه data در فایل آبجکت ذخیره میشود. برای نمونه، یک متغیر به عنوان استاتیک تعریف شده است static int i; این در بخش BSS خواهد بود. حافظه هیپ (Heap) ناحیهٔ هیپ (Heap) به طور رایج در ابتدای بخشهای .bss و .data قرار گرفته است و به اندازههای آدرس بزرگتر قابل رشد است. ناحیهٔ هیپ توسط توابع malloc, calloc, realloc و free مدیریت میشود که ممکن است توسط سیستمهای brk و sbrk جهت تنظیم اندازه مورد استفاده قرار گیرد. ناحیه هیپ توسط تمامی نخها، کتابخانههای مشترک و ماژولهای بارگذاری شده در یک فرآیند به اشتراک گذاشته میشود. به طور کلی حافطه Heap بخشی از حافظه کامپیوتر شما است که به صورت خودکار برای شما مدیریت نمیشود، و به صورت محکم و مطمئن توسط پردازنده مرکزی مدیریت نمیشود. آن بیشتر به عنوان یک ناحیه شناور بسیار بزرگی از حافظه است. برای اختصاص دادن حافظه در ناحیه هیپ شما باید از توابع malloc(), calloc() که توابعی از C هستند استفاده کنید. یکبار که شما حافظه ای را در ناحیه هیپ اختصاص دهید، جهت آزاد سازی آن باید خود مسئول باشید و با استفاده از تابع free() این کار را به صورت دستی جهت آزاد سازی حافظه اختصاص یافته شده انجام دهید. اگر شما در این کار موفق نباشید، برنامه شما در وضعیت نَشت حافظه (Memory Leak) قرار خواهد گرفت. این بدین معنی است که حافظه اختصاص یافته شده در هیپ هنوز خارح از دسترس قرار گرفته و مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. این وضعیت همانند گرفتگی رَگ در بدن انسان است و حافظه نشت شده جهت عملیات در دسترس نخواهد بود. خوشبختانه ابزارهایی برای کمک کردن به شما در این زمینه موجود هستند که یکی از آنها Valgrind نام دارد و شما میتوانید در زمان اشکال زدائی از آن جهت تشخیص نواحی نشت دهنده حافظه استفاده کنید. بر خلاف حافظه اِستک (Stack) حافظه هیپ محدودیتی در اندازه متغیرها ندارد (جدا از محدودیت آشکار فیزیکی در کامپیوتر شما). حافظه هیپ در خواندن کمی کُند تر از نوشتن نسبت به حافظه اِستک است، زیرا جهت دسترسی به آنها در حافظه هیپ باید از اشاره گر استفاده شود. بر خلاف حافظه اِستک، متغیرهایی که در حافظه هیپ ساخته میشوند توسط هر تابعی در هر بخشی از برنامه شما در دسترس بوده و اساسا متغیرهای تعریف شده در هیپ در دامنه سراسری قرار دارند. حافظه اِستک (Stack) ناحیهٔ اِستک (Stack) شامل برنامه اِستک، با ساختار LIFO کوتاه شده عبارت Last In First Out (آخرین ورودی از همه زودتر خارج میشود) به طور رایج در بالاترین بخش از حافظه قرار میگیرد. یک (اشاره گر پشته) در بالاترین قسمت اِستک قرار میگیرد. زمانی که تابعی فراخوانی میشود این تابع به همراه تمامی متغیرهای محلی خودش در داخل حافظه اِستک قرار میگیرد و با فراخوانی یک تابع جدید تابع جاری بر روی تابع قبلی قرار میگیرد و کار به همین صورت درباره دیگر توابع ادامه پیدا میکند. مزیت استفاده از حافظه اِستک در ذخیره متغیرها است، چرا که حافظه به صورت خودکار برای شما مدیریت میشود. شما نیازی برای اختصاص دادن حافظه به صورت دستی ندارید، یا نیازی به آزاد سازی حافظه ندارید. به طور کلی دلیل آن نیز این است که حافظه اِستک به اندازه کافی توسط پردازنده مرکزی بهینه و سازماندهی میشود. بنابراین خواندن و نوشتن در حافظه اِستک بسیار سریع است. کلید درک حافظه اِستک در این است که زمانی که تابع خارج میشود، تمامی متغیرهای موجود در آن همراه با آن خارج و به پایان زندگی خود میرسند. بنابراین متغیرهای موجود در حافظه اِستک به طور طبیعی به صورت محلی هستند. این مرتبط با مفهوم دامنه متغیرها است که قبلا از آن یاد شده است، یا همان متغیرهای محلی در مقابل متغیرهای سراسری. یک اشکال رایج در برنامه نویسی C تلاش برای دسترسی به یک متغیر که در حافظه اِستک برای یک تابع درونی ساخته شده است میباشد. یعنی از یک مکان در برنامه شما به خارج از تابع (یعنی زمانی که آن تابع خارج شده باشد) رجوع میکند. یکی دیگر از ویژگیهای حافظه اِستک که بهتر است به یاد داشته باشید این است که، محدودیت اندازه (نسبت به نوع سیستم عامل متفاوت) است. این مورد در حافظه هیپ صدق نمیکند. خلاصه ای از حافظه اِستک (Stack) حافظه اِستک متناسب با ورود و خروج توابع و متغیرهای درونی آنها افزایش و کاهش مییابد نیازی برای مدیریت دستی حافظه برای شما وجود ندارد، حافظه به طور خودکار برای متغیرها اختصاص و در زمان نیاز به صورت خودکر آزاد میشود در اِستک اندازه محدود است متغیرهای اِستک تنها در زمان اجرای تابع ساخته میشوند مزایا و معایب حافظه اِستک و هیپ حافظه اِستک (Stack) دسترسی بسیار سریع به متغیرها نیازی برای باز پس گیری حافظه اختصاص یافته شده ندارید فضا در زمان مورد نیاز به اندازه کافی توسط پردازنده مرکزی مدیریت میشود، حافظه ای نشت نخواهد کرد متغیرها فقط محلی هستند محدودیت در حافظه اِستک بسته به نوع سیستم عامل متفاوت است متغیرها نمیتوانند تغییر اندازه دهند حافظه هیپ (Heap) متغیرها به صورت سراسری قابل دسترس هستند محدودیتی در اندازه حافظه وجود ندارد تضمینی برای حافظه مصرفی وجود ندارد، ممکن است حافظه در زمانهای خاص از برنامه نشت کرده و حافظه اختصاص یافته شده برای استفاده در عملیات دیگر آزاد نخواهد شد شما باید حافظه را مدیریت کنید، شما باید مسئولیت آزاد سازی حافظه های اختصاص یافته شده به متغیرها را بر عهده بگیرید اندازه متغیرها میتواند توسط تابع realloc() تغییر یابد در اینجا یک برنامه کوتاه وجود دارد که در آن متغیرها در یک حافظه اِستک ایجاد شده اند. #include <stdio.h> double multiplyByTwo (double input) { double twice = input * 2.0; return twice; } int main (int argc, char *argv[]) { int age = 30; double salary = 12345.67; double myList[3] = {1.2, 2.3, 3.4}; printf("double your salary is %.3f\n", multiplyByTwo(salary)); return 0; } ما متغیرهایی را اعلان کردهایم که یک int، یک double و یک آرایه که سه نوع double دارد هستند. این متغیرها داخل اِستک وارد و به زودی توسط تابع main در زمان اجرا حافظه مورد نیاز خود را دریافت خواهند کرد. زمانی که تابع main خارج میشود (برنامه متوقف میشود) این متغیرها همگی از داخل حافظه اِستک خارج خواهند شد. به طور مشابه، در تابع multiplByTwo() متغیر twice که از نوع double است، داخل اِستک وارد شده و در زمان اجرای تابع multiplyByTwo() حافظه به آن اختصاص مییابد. زمانی که تابع فوق خارج شود یعنی به نقطه پایان اجرایی خود برسد، حافظه اختصاص یافته شده به متغیرهای داخلی آن نیز آزاد خواهند شد. به طور خلاصه توجه داشته باشید که تمامی متغیرهای محلی در این نوع تعریف تنها در طول زمان اجرایی زمانی تابع زنده هستند. به عنوان یک یادداشت جانبی، روشی برای نگه داری متغیرها در حافظه اِستک وجود دارد، حتی در زمانی که تابع خارج میشود. آن روش توسط کلمه کلیدی static ممکن خواهد شد که در زمان اعلان متغیر استفاده میشود. متغیری که توسط کلمه کلیدی static تعریف میشود، بنابراین چیزی مانند متغیر از نوع سراسری خواهد بود، اما تنها در داخل تابعی که داخل آن ایجاد شده است قابل مشاهده خواهد بود. این یک ساختار عجیب و غریب است، که احتمالا به جز شرایط بسیار خاص نیازی به آن نباشد. نسخهٔ دیگری از برنامه فوق در قالب حافظه هیپ به صورت زیر است: #include <stdio.h> #include <stdlib.h> double *multiplyByTwo (double *input) { double *twice = malloc(sizeof(double)); *twice = *input * 2.0; return twice; } int main (int argc, char *argv[]) { int *age = malloc(sizeof(int)); *age = 30; double *salary = malloc(sizeof(double)); *salary = 12345.67; double *myList = malloc(3 * sizeof(double)); myList[0] = 1.2; myList[1] = 2.3; myList[2] = 3.4; double *twiceSalary = multiplyByTwo(salary); printf("double your salary is %.3f\n", *twiceSalary); free(age); free(salary); free(myList); free(twiceSalary); return 0; } همانطور که میبینید، استفاده از malloc() برای تخصیص حافظه در حافظه Heap و استفاده از free() جهت آزاد سازی حافظه تخصیص یافته میباشد. این مواجه شدن چیز بسیار بزرگی محسوب نمیشود اما کمی مبهم است. چیز دیگری که باید به آن توجه داشته باشید علامت ستاره (*) است که در همه جای کدها دیده میشود. اینها چه چیزهایی هستند؟ پاسخ این سوال این است : اینها اشاره گر هستند! توابع malloc() و calloc() و free() با اشارهگرهایی مواجه میشوند که مقادیرشان واقعی نیست. اشاره گرها نوع داده ای خاصی در C هستند که آدرس حافظه مربوطه را بر میگردانند. در خط ۵ متغیر twice یک متغیر از نوع double نیست، اما اشاره به یک double دارد. آن آدرس حافظه ای است که نوع double در آن بلوک از حافظه ذخیره شده است. در ++C توسط کلمه کلیدی new که خود آن نیز یک اپراتور محسوب میشود میتوان حافظه ای را در Heap اختصاص داد. به عنوان مثال: int* myInt = new int(256); آدرسهای موجود در حافظه توسط اپراتور new به اشارهگر مربوطه پاس داده میشود. به مثال زیر توجه کنید، متغیر تعریف شده در حافظه اِستک قرار گرفته است: int variable = 256; سوالی که ممکن است افراد کنجکاو از خود بپرسند این است که چه زمانی از Stack و چه زمانی از Heap باید استفاده کنیم؟! خب پاسخ این سوال اینگونه خواهد بود، زمانی که شما نیاز به یک بلوک بسیار بزرگی از حافظه دارید، که در آن یک ساختار بزرگ یا یک ارایه بزرگی را ذخیره کنید و نیاز داشته باشید که متغیرهای شما به مدت طولانی در سرتاسر برنامه شما در دسترس باشند در این صورت از حافظه Heap استفاده کنید. در صورتی که شما نیاز به متغیرهای کوچکی دارید که تنها نیاز است در زمان اجرای تابع در دسترس باشند و قابلیت خواندن و نوشتن سریعتری داشته باشند از نوع حافظه Stack استفاده کنید. فقط فراموش نکنید که حافظه Heap تحت توابع molloc(), realloc(), calloc() و free() مدیریت میشوند. هرچند اشارهگر های هوشمند نیز در ++C وجود دارند اما در بسیاری از مواقع که نیاز است بسیار جزئی و حساس بر روی کدهای خود کار کنید از مدیریت حافظه به صورت دستی استفاده کنید.
-
1 امتیازسلام، لطفاً مشخصات مرتبط با NDK, SDK و JDK را جهت بررسی بیشتر ارسال کنید. باید دقت کنید که نسخهی کیوت ۵.۱۱ به بعد باید از نسخههای JDK 8.x و همچنین SDK 26 و NDK r18 استفاده کنید. دقت کنید در صورتی که از کیوت ۵.۱۱ و یا سری ۵.۱۲ استفاده میکنید باید نسخهی NDK حتماً روی r18 باشه (تحت کامپایلر Clang) تا به درستی هدرهای مورد نیاز رو شناسایی بکنه.
-
0 امتیازدرود خدمت اساتید بزرگوار، من آخرین نسخه کیوت (5.11.2) رو دانلود و نصب کردم ولی یک برنامه خیلی ساده در کنسول ارور دیپندنسی داره! :-1: error: Circular all <- first dependency dropped. جستجوهای بنده هم اکثرا ختم میشه به ویرایش فایل make. انتظار میره بعد از ساخت یک پروژه ساده کاملا بدون مشکل اجرا بشه! چیزی نیاز به کانفیگ داره؟ محیط لینوکس هستم!
-
0 امتیازبا سلام و عرض تسلیت به مناسبت شهادت مولای متقیان امام علی علیه السلام. من روی اوبونتو ۱۸.۰۴ کیوت ۵.۱۲.۳ نصب کردم و همه ی پیش نیاز های برنامه نویسی اندروید هم درست هست. ولی وقتی می خوام بیلد کنم و خروجی apk بگیرم پیغام زیر رو دریافت می کنم: /Qt/5.12.3/android_armv7/include/QtCore/qglobal.h:50: error: 'assert.h' file not found # include <assert.h> ^ نکته: خروجی دسکتاپ راحت گرفته میشه و کار می کنه ولی اندروید نه.
-
-1 امتیازمشکل از ndk بود. از نسخه ۱۸ استفاده کردم مشکل حل شد.تشکر
این صفحه از پرچمداران بر اساس منطقه زمانی تهران/GMT+03:30 می باشد