پرچمداران

تک مسئولیتی قانون تک مسئولیتی را به تمام کامپوننت‌ها، سرویس‌ها و نماد‌های دیگر اعمال کنید. این باعث می‌شود که برنامه تمیزتر، خواناتر و امکان نگهداری‌ و تست را داشته باشد. قانون اول در هر فایل تنها یک چیز، مثل سرویس یا کامپوننت تعریف کنید. در نظر بگیرید که فایل‌ها را به ۴۰۰ خط کد محدود کنید. چرا؟ یک کامپوننت در هر فایل باعث راحتی خوانایی و نگهداری می‌شود همچنین باعث دوری از برخورد با تیم در سورس کنترل می‌شود. چرا؟ یک کامپوننت در هر فایل باعث دوری از باگ‌های مخفی‌ای می‌شود که هنگام ترکیب کامپوننت‌ها در یک فایل و اشتراک متغیر‌ها به وجود می‌آیند. چرا؟ یک کامپوننت تنها می‌تواند خروجی (export) پیشفرض فایل خود باشد که lazy loading در روتر را را آسان می‌کند. توابع کوچک توابع کوچک تعریف کنید. در نظر بگیرید که توابع را به کمتر از ۷۵ خط کد محدود کنید. چرا؟ توابع کوچک برای تست راحت‌تر هستند مخصوصا اگر یک کار را انجام دهند و یک نتیجه را داشته باشند. چرا؟ توابع کوچک باعث استفاده دوباره می‌شوند. چرا؟ توابع کوچک خواناتر هستند. چرا؟ توابع کوچک راحت تر نگهداری می‌شوند. چرا؟ توابع کوچک به دوری از باگ‌های زیر کمک می‌کند: باگ‌هایی که در توابع بزرگ به وجود می‌آیند. باگ‌هایی که به دلیل اشتراک متغیر‌ها با محدوده (scope) خارجی به وجود می‌آیند. ایجاد وابستگی‌های ناخواسته نام‌گذاری از نام‌های ثابت برای تمام نماد‌ها استفاده کنید. الگویی را دنبال کنید که خصوصیت و سپس نوع نماد را توضیح دهد. چرا؟ قرارداد‌های نامگذاری کمک می‌کنند که در یک نگاه راه ثابتی را برای پیدا کردن محتوا فراهم کنید. ثبات در پروژه حیاتی است. ثبات در تیم مهم است. ثبات در یک شرکت بهره‌وری را به شکل چشم‌گیری بالا می‌برد. چرا؟ قرارداد‌های نام‌گذاری باید پیدا کردن و فهمیدن کد‌های دلخواه را آسان‌تر کنند. چرا؟ نام پوشه‌ها و فایل‌ها باید به وضوح هدف خود را انتقال دهند. برای مثال: app/heroes/hero-list.component.ts احتمالا حاوی کامپوننتی است که لیستی از قرمانان را مدیریت می‌کند.