ساده ترین تعریفی که میشه گفت: اینترنت اشیاء (Internet of Things) به طیف گستردهای از وسایلی که در اطرافمون وجود دارن و این قابلیت رو دارن که به شبکه اینترنت متصل بشن و توسط اپلیکیشنهای موجود در تلفنهای هوشمند و تبلتها کنترل و مدیریت بشن، اینترنت اشیا گفته میشه!
اما اینترنت اشیاء فقط به این موارد ختم نمیشه. فواید IoT اونقدر زیاده که حتی میتونه به روند نزولی مرگ و میرها منجر بشه!
بریم تا چند مثال کوچیک از این فناوری بزرگ داشته باشیم.
یک یخچال هوشمند در نظر بگیرید. این یخچال با توجه به سنسورها و پردازندههایی که درونش نصب هست میتونه یک سری هشدارهایی رو منتقل کنه!
مثلا میتونه در زمانی که دربش بازه، فیلتر آبش نیاز به تعویض داره، ماده غذایی داخل یخچال کمه و یا حتی زمانی که یک ماده غذیی چرب و خطرناکی خریداری بشه هشدار بده!
اما این یخچال هنوز به دنیای شبکه متصل نیست
حالا یک یخچال IoT در نظر بگیرین. این یخچال با توجه به این که به دنیای شبکه متصل میتونه برای قیمت غذا های پایین جستجو کنه، اگه فیلتر آبش نیاز به تعویض داشت سفارش بده و یا مواد غذایی که در روزها یا هفتههای آینده مورد نیازه رو پیشبینی کنه، سفارش بده و داخل سایتهای مختلف برای قیمتها به جستجو بپردازه.
مثالی از یک خودرو IoT: میتونیم این خودرو رو از راه دور راه اندازی و به اون مکانی که حضور داریم کنترل و هدایت کنیم!
یا اگر تصادفی صورت گرفت خود خودرو به پلیس زنگ بزنه!
کاربرد اینترنت اشیا اونقدر زیاد هست که در روند بهبود بازده تولید کارخونهها، مانیتور و کنترل کردن سلامت افراد یک جامعه کمک کنه. اما این نکته رو هم باید در نظر گرفت که در اینترنت اشیا هم محدودیتهایی وجود داره.
و اما ساختار کلی اینترنت اشیاء چگونه است؟
تجهیزات: شامل قطعات سخت افزاری (سنسور ها و عملگرها)
شبکه: شبکهها و یا کانال های ارتباطی شامل : شبکههای سلولی، شبکههای بی سیم
ابر: ذخیره سازی دادها و امینت اطلاعات
برنامههای کاربردی: سیستمهای تحلیلی، تراکنشی
روند کلی تبادل اطلاعات در اینترنت اشیا به این صورت هست:
مرحله اول تجهیزات و سنسورها: به این صورت که سنسورها میان دادهها و اطلاعات از اشیا مورد نظر اندازهگیری میکنن و بعد اونها رو به مرحله بعد برای پردازش منتقل میکنن. توی پردازش محلی یک سری برد وجود داره که یک سلسه مراحلی جهت پردازش بر روی اطلاعات اولیه که سنسورها دریافت کردن رو انجام میدن و نتایج ذخیره میکنن.
مرحله بعد شبکه (Network) : اطلاعات پردازش شده توسط شبکهها موجود به اینترنت فرستاده میشه و در مرحله بعد این اطلاعات به فضای ابری (cloud) منتقل میشن و روی اونها پردازشهایی صورت میگیره و برای مدت طولانی این اطلاعات ذخیره سازی میشن.
در ادامه و تکمیل این موضوع به مزایا و معایب هر کدوم از این پروتکلهای زیر و همینطور معرفی برد آردوینو و رسبری پای و معایب و مزایای هر کدوم، و همینطور پر استفادهترین زبانهای برنامه نویسی در صنعت (IoT) میپردازیم.
ساده ترین تعریفی که میشه گفت: اینترنت اشیاء (Internet of Things) به طیف گستردهای از وسایلی که در اطرافمون وجود دارن و این قابلیت رو دارن که به شبکه اینترنت متصل بشن و توسط اپلیکیشنهای موجود در تلفنهای هوشمند و تبلتها کنترل و مدیریت بشن، اینترنت اشیا گفته میشه!
اما اینترنت اشیاء فقط به این موارد ختم نمیشه. فواید IoT اونقدر زیاده که حتی میتونه به روند نزولی مرگ و میرها منجر بشه!
بریم تا چند مثال کوچیک از این فناوری بزرگ داشته باشیم.
یک یخچال هوشمند در نظر بگیرید. این یخچال با توجه به سنسورها و پردازندههایی که درونش نصب هست میتونه یک سری هشدارهایی رو منتقل کنه!
مثلا میتونه در زمانی که دربش بازه، فیلتر آبش نیاز به تعویض داره، ماده غذایی داخل یخچال کمه و یا حتی زمانی که یک ماده غذیی چرب و خطرناکی خریداری بشه هشدار بده!
اما این یخچال هنوز به دنیای شبکه متصل نیست
حالا یک یخچال IoT در نظر بگیرین. این یخچال با توجه به این که به دنیای شبکه متصل میتونه برای قیمت غذا های پایین جستجو کنه، اگه فیلتر آبش نیاز به تعویض داشت سفارش بده و یا مواد غذایی که در روزها یا هفتههای آینده مورد نیازه رو پیشبینی کنه، سفارش بده و داخل سایتهای مختلف برای قیمتها به جستجو بپردازه.
مثالی از یک خودرو IoT: میتونیم این خودرو رو از راه دور راه اندازی و به اون مکانی که حضور داریم کنترل و هدایت کنیم!
یا اگر تصادفی صورت گرفت خود خودرو به پلیس زنگ بزنه!
کاربرد اینترنت اشیا اونقدر زیاد هست که در روند بهبود بازده تولید کارخونهها، مانیتور و کنترل کردن سلامت افراد یک جامعه کمک کنه. اما این نکته رو هم باید در نظر گرفت که در اینترنت اشیا هم محدودیتهایی وجود داره.
و اما ساختار کلی اینترنت اشیاء چگونه است؟
روند کلی تبادل اطلاعات در اینترنت اشیا به این صورت هست:
مرحله اول تجهیزات و سنسورها: به این صورت که سنسورها میان دادهها و اطلاعات از اشیا مورد نظر اندازهگیری میکنن و بعد اونها رو به مرحله بعد برای پردازش منتقل میکنن. توی پردازش محلی یک سری برد وجود داره که یک سلسه مراحلی جهت پردازش بر روی اطلاعات اولیه که سنسورها دریافت کردن رو انجام میدن و نتایج ذخیره میکنن.
مرحله بعد شبکه (Network) : اطلاعات پردازش شده توسط شبکهها موجود به اینترنت فرستاده میشه و در مرحله بعد این اطلاعات به فضای ابری (cloud) منتقل میشن و روی اونها پردازشهایی صورت میگیره و برای مدت طولانی این اطلاعات ذخیره سازی میشن.
در ادامه و تکمیل این موضوع به مزایا و معایب هر کدوم از این پروتکلهای زیر و همینطور معرفی برد آردوینو و رسبری پای و معایب و مزایای هر کدوم، و همینطور پر استفادهترین زبانهای برنامه نویسی در صنعت (IoT) میپردازیم.
امیدوارم مفید بوده باشه
به اشتراک گذاری این ارسال
لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر